Psycholoog Kees Roest: "Doe jezelf geen kwaad aan"

„Ik ben 19 jaar en volg een HBO-opleiding. Ik kom uit de gerefor meerde gezindte en ben behoorlijk beschermd opgevoed . Op jonge leeftijd kwam ik tot geloof. Zelf moord werd mij altijd voorgehouden als iets zondigs en iets slechts. Iets wat je zeker niet deed als je bekeerd was. In de puber teit kreeg ik de gewone negatieve gevoelens over mezelf. Wel had ik een goede v riend, met wie ik veel kon delen . O p een gegeven moment zijn we elkaar door omstandigheden kwijtgeraakt . Ik kwam in een onchris telijke omgeving terecht. Dat viel niet mee . Ook het opleidingsniveau viel me tegen . Vol goede moed ben ik echter doorgegaan . Totdat ik ineens wilde gaan lijnen. Ik at haast niet meer en nam veel laxeer tabletten . Met als gevolg buikpijn , hoofdpijn en uiterst depressieve gevoelens. Ik vond mezelf lelijk en niet de moeite waard . Het leek me beter om dood te gaan . Van mijn geloof was niet veel meer over. Opeens was daar in mijn omgeving iemand die voor de trein sprong . Hij liet een brief na voor zijn familie , die w ij als bekenden lezen mochten . Ik herkende er zoveel in , dat ik ‘gek’ werd. Alle gedachten die door hem op pap ier waren gezet , speelden door mijn hoofd . Toch was ik ook heel bang! In gedachten sprong ik voor elke trein die langskwam . Dat veroorzaakte v eel angst , maar ook wel iets van bevrijding.

Geloof en angs t
God liet me op dat moment niet alleen . Ik was bij Hem weg, maar door een preek op een zondagmorgen raakte ik zo in de war van Zijn goedheid , dat ik me tegen de grond geslagen voelde. Het zwaard uit handen . Iemand in mijn omgeving zag hoe het met mij ging. Hij zei tegen me dat hij zich om mij zorgen maakte . Uiteindelijk heeft hij ervoor gezorgd dat ik bij de huisar ts terechtkwam . Dat was eng, maar ook wel rustgevend . Zo ben ik uiteindelijk bij hulpverleners terechtgekomen . Ik zie in hoe dom ik ben gewees t, om de dood als enige oplossing te zien . God heeft met mij een plan , dat ik eerst moet uitvoeren . Helaas weet ik dat plan niet . Ik moet bij de dag leven . Vaak heb ik de neiging om terug te vallen en mogelijkheden te bedenken hoe ik mezelf om kan brengen. Ik word heen en weer geslingerd tussen geloof en angst.

Tips voor anderen
Het is zo gemakkelijk gezegd: praat met iemand die je vertrouwt . Maar dit zeg je niet zomaar. Schrijf het in ieder geval voor jezelf op. Het is al eng om eraan te denken. M aar je moet het toestaan om er voor jezelf eerlijk aan te denken . Door het voor jezelf te formuleren ben je al een stap verder. Deze angsten en gedachten moeten je biddend bij God brengen , al lijkt het een koperen hemel waar je tegen bidt . Bedenk dat Jezus ook tot zelfmoord is verleid . Nadat Hij veer tig dagen niet at , werd Hij verzocht van de tempel af te springen , wat menselijkerwijs fataal zou zijn . Tenslotte zijn er anonieme hulpdiensten die je per telefoon w illen helpen. Als je het niet redt , moet het er toch een keer van komen , en moet je iemand die je kent in vertrouwen nemen . Kies zo iemand zorgvuldig. Iemand met beroepsgeheim is veilig , dat kan je hui sar ts zijn . En blijf vooral bidden!”

"Wanneer ik het verhaal van de 19-jarige HBO’er lees, herken ik daar veel in. Het is een eerlijk verhaal van een jongere die geworsteld heeft met de sterke drang om er maar een eind aan te maken. Het is geen uniek verhaal: meer dan één op de vier jongeren tussen de 14 en 16 jaar overwoog het afgelopen jaar om zelfmoord te plegen. Een op de tien ondernam ooit een echte poging om zijn/haar leven te beëindigen. Dat blijkt uit een groot Belgisch onderzoek, waarbij ook Nederlandse jongeren werden ondervraagd.

Wat ben ik blij dat de briefschrijver uiteindelijk de moed gehad heeft er met hulpverleners over te gaan praten, te beginnen met de huisarts. Dat is geen gemakkelijke stap, maar wel een heel belangrijke: praat erover. Neem iemand in vertrouwen. Zoek hulp.Wanneer je zo in cirkeltjes ronddraait en voor jezelf geen toekomst meer ziet, blijf daar dan niet langer alleen mee rondlopen. Misschien lees jij dit, om dat je je herkent in het verhaal van deze jongere. Je voelt je alleen en ziet de toekomst somber in. Je kunt je niet voorstellen dat het leven ooit nog de moeite waard zal worden. Het lijkt of je problemen onoplosbaar zijn. Je kent vast het verhaal van de stokbewaarder, die op het punt stond zelfmoord te plegen. Net als jij had hij het idee dat verder leven zinloos was. Hij kon er beter meteen een eind aan maken. Heb jij je wel eens afgevraagd waarom Paulus hem die bekende woorden toeriep: „Doe uzelf geen kwaad”? Paulus wist dat er wél toekomst was voor de stokbewaarder. En hij kreeg gelijk! De stokbewaarder kreeg een beter leven dan hij ooit gehad had. Hij en zijn hele gezin werden tot God bekeerd. Op mijn beurt zou ik die woorden graag ook tegen jou willen zeggen: Doe jezelf geen kwaad! Ook voor jou is er toekomst. Je problemen zijn niet zo uniek als je zelf misschien denkt. Veel jongeren hebben met dezelfde dingen geworsteld als jij. Het heeft geen zin om ervoor weg te blijven lopen. Zie het net als de briefschrijver eerlijk onder ogen en zoek hulp. Je zult merken dat de beslissing om hulp te zoeken een keerpunt in je leven is. Misschien verwacht je niet veel van hulp. Sommige jongeren zijn bang dat een hulpverlener hun suïcideplannen zal dwarsbomen en gaan daarom niet. Een goede hulpverlener zal echter vooral goed naar je willen luisteren. Zie hem als een ervaren gids, die samen met jou kijkt waar zich ergens in het oerwoud van je pijn, verdriet en wanhoop de weg naar buiten bevindt en die weg ook een tijdlang met jou samen wil gaan. Verder sluit ik graag aan bij het verhaal en de tips van de briefschrijver. Daar is een ervaringsdeskundige aan het woord. Ten slotte: ook wanneer God heel ver weg lijkt te zijn, is Hij toch heel dicht bij je. Leg al je zorgen voor Hem neer. Hij hoort het gebed! Luister nog maar eens naar dat versje dat je als klein kind al leerde: Opent uwen mond...”

Kees Roest (42) werkt als klinisch psycholoog bij Eleos in Bosch en Duin en daarnaast in zijn eigen psychotherapeutische praktijk in Woudenberg. Hij schreef onder andere het boekje “Niets moet, alles mag”, over gezond denken en zelfvertrouwen.

„Lieve allemaal, Dankjewel voor wat iedereen voor me gedaan heeft. Jullie waren heel lief voor me. En denk ook niet dat het aan jullie ligt. Ik denk alleen dat ik het niet meer kan . Daarom heb ik besloten om te stoppen . Het heeft toch geen zin meer, ik denk niet dat ik ooit wat zal worden . Ik zou iedereen wel apar t kunnen noemen om te bedanken , maar dan ben ik heel lang bezig. Natuurlijk mijn familie , maar ook mijn vrienden en vriendinnen . Iedereen was lief voor me , en probeerde me te helpen . Maar wat moet ik met mezelf beginnen ? Het leven heeft geleerd dat ik het niet kan . Ik heb hard gewerkt, maar ik kan niet leven . En daarnaas t heb ik ook niet veel van de toekoms t te verwachten . Want waarschijnlijk kan ik toch geen gezin verzorgen . Dat wordt natuurlijk een chaos. En vrijgezel blijven wil ik ook niet. Op de universiteit lukt het ook niet , dat weet iedereen wel . En wat ik anders moet gaan doen , weet ik niet . En verder gaan : hoe ooit? Jullie moeten niet verdrietig zijn . Ik heb er tenslotte zelf voor gekozen . Het is de schuld van niemand. Het ga jullie goed! Vaarwel!!!” Maartje

Ze leest het nog eens over. Ja, zo moet hij blijven. Ze vouwt de brief op en legt hem op haar bureau. Dan ruimt ze haar kamer op. Het moet netjes zijn! Uiteindelijk kijkt ze tevreden rond. Zo, nu moet ze gaan. Anders komt ze te laat bij het college.
Het is een leuk college! Maartje lijkt te genieten van haar studie en van de mensen om haar heen. Na het college lopen de studenten met elkaar naar de bus. Maartje, vrolijk als altijd, deelt met haar vriendinnen het dagelijks leven
De bus zit vol. Maartje stapt een halte eerder uit. „Ik moet nog een boodschap doen!” Ze slentert over straat. Langzaam richting de spoorbaan. Allerlei gedachten gaan door haar hoofd. Over mensen van wie ze best veel hield. Over het zwarte gat van haar toekomst. Over haar opleiding die niet lukt. In de verte nadert de intercity van Roosendaal naar Bergen op Zoom. Maartje ziet hem naderen, in een waas van tranen. De laatste trein...?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen