Uren zeilen in de Kooje

Ko van Asselt en Evert Mulder (allebei 16 jaar) uit Elspeet hebben ieder een eigen rubberboot. Ko met een motor van 15 pk en Evert met een motor van 6 pk. Als het mooi weer is, gaan ze naar het Veluwemeer. Boot opblazen, planken onderin, motor erop, zwemvesten aan en varen maar!

M’n pa en ma hebben al heel lang een speedboot”, vertelt Evert. „Ik zei vorig jaar voor de gein tegen m’n pa: Ik koop een boot en u de motor. En dat gebeurde!” Ko keek deze truc van zijn vriend af en kreeg bij zijn vader hetzelfde voor elkaar: Ko betaalde de boot en pa de motor. De benzine hoeven de jongens ook niet zelf te betalen. Maar omdat ze nog geen rijbewijs hebben, zijn ze wel afhankelijk van de vrije tijd van hun ouders. Evert: „Als het lekker weer is en m’n pa vrij heeft, gaan we met z’n allen varen.We vertrekken dan rond een uur of tien en halen de boten om acht of negen uur weer uit het water. Als we met z’n allen zijn, varen we met vijf boten.” „Varen is gewoon erg leuk”, vindt Evert. „Op het water ben je vrij: je mag zelf weten waar je heen gaat. En als het warm is, spring je overboord.” Ko vindt het op het water vooral gezellig. Evert: „Als ik 18 ben, wil ik een speedboot of een waterscooter.” Ko knikt instemmend. „Ik wil ook wel een speedboot kopen!” In het water heb je volgens de vrienden een speciale baan waarop je harder dan twintig kilometer per uur mag varen.

Over de kop
Als Evert alleen in zijn boot zit, kan hij 30 km/h varen. Ko haalt de 50 km/h. Die snelle ritjes gaan niet altijd goed. Evert: „Gisteren ben ik over de kop gegaan. Ik was een beetje aan het draaien en maakte een scherpe bocht. Toen ging het mis. Ik heb me afgezet en ben eruit gesprongen, anders kwam ik onder de motor terecht!”

Laurent Janssen (12) woont aan de dijk in Stavenisse. Aan de andere kant van die dijk is de haven, oftewel: De Kooje. En daar zeilt Laurent met zijn bootje. Als ik ’s avonds naar bed ga, kijk ik door mijn dakraam eerst naar de boten in de haven. Zelf heb ik een Optimist, een kleine zeilboot."

Op een kar rijdt hij zijn zeilbootje naar de haven. Langzaam glijdt de boot het water in. Met behulp van een peddel duwt Laurent zich van de kant. Dan hijst hij het zeil, gaat aan het roer zitten en tuurt over het water. De Zeeuwse vlag wappert vrolijk in de wind. Een motor heeft het bootje niet. „Daar is hij te klein voor”, lacht de jonge zeiler. Het varen in de haven vereist wel wat handigheid. Elke keer gooit Laurent het roer om als hij dicht bij de boten en muren in de haven komt.

Hoog water en wind
„Dit bootje heb ik ongeveer drie jaar geleden van m’n oom gekregen”, vertelt Laurent. „Het stond bij hem in de weg. Nieuw kost zo’n boot wel 1395 euro.” Het zeilen leerde hij van zijn buurjongen. „Die zit op scouting.” Om te kunnen zeilen in de haven heb je volgens Laurent hoog water nodig. „En er moet natuurlijk wel een beetje wind staan!”

Juttersmuseum
Wat hij zo leuk vindt aan het zeilen? „Je gaat een beetje schuin en je kunt leuk snelheid maken. Pas was er wel erg veel wind. Toen ben ik bijna tegen een boot in de haven aan gevaren!” Langs de waterkant of in de haven vindt Laurent nog wel eens wat aangespoelde spullen. Lege jerrycans en halfvolle wijnflessen. Een visnet en een duikersflipper. Het bord ‘Geen toegang’ kwam helemaal aangedreven vanuit Neeltje Jans. Met al deze spullen heeft Laurent in de tuin een heus juttersmuseum ingericht. „Later wil ik graag iets met schepen gaan doen. Misschien ga ik wel in de scheepsbouw werken.”

Nico Huisman (15) vaart deze zomer voor het derde jaar in zijn polyesterboot met een 8 pk Yahamamotor. Hoe hij aan die boot gekomen is? Ik heb veel gewerkt, dus ik heb alles zelf gekocht."

Tijdens de wintermaanden verblijft de boot bij een vriend in de schuur. 's Zomers ligt de boot op een klein strandje langs de Rijn, vlak bij de pont van Opheusden. Nico vaart in de zomer bijna dagelijks met zijn boot op de Rijn. ‘s Avonds een uurtje of drie. En overdag als ik vrij heb. Water heb ik altijd al mooi gevonden. Varen is een mooie sport. Je voelt je vrij op het water en in de natuur. Ik ga vaak naar het Baggergat en soms vaar ik in de Blauwe Kamer. Maar daar mag je eigenlijk niet komen met je boot. Met een vriend ben ik een keer een dag naar Arnhem geweest. Dat was ongeveer drie uur varen. In de sluizen van Driel stijgt het water vier meter. Dat was echt leuk.”

Eén keer is Nico aangehouden door de politie. „Toen had ik een laag water in m’n boot. Dat vond de politie gevaarlijk. De boot is ook een keer bijna gezonken doordat vier jongens voor de lol voor in de punt gingen zitten. De boot stond tot de rand vol met water. Dat was wel even schrikken!” Nico vaart vaak met vrienden van school en van zijn werk. „Ik vaar ze dan met vier man tegelijk naar een strandje verderop. Daar gaan we zonnen, zwemmen, varen en waterskiën.”

Zelfgemaakt anker
‘s Winters knapt Nico zijn boot op. „Dan kijk ik bijvoorbeeld of er ergens een lek zit. Ik heb een fietskar waarmee ik de motor en de benzine kan vervoeren. Dit anker heb ik zelf gemaakt van beton. De peddels gaan altijd mee voor als het fout gaat.” Toekomstdromen? „Over een jaartje een grotere motor erachter. Of anders over een paar jaar een speedboot. Ik probeer veel te werken, dus dat gaat wel lukken.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen