Het huwelijk als een drievoudig snoer

„Papa! Papa! klinkt het vanachter de heftig bewegende vitrage. Twee zoontjes van ds. Pieters klauteren uit de vensterbank in de studeerkamer, waar de Nederlands- en Engelstalige bibliotheek langs alle vier de muren tot het plafond reikt. De predikant trouwde op latere leeftijd. Het echtpaar ontving vijf kinderen.
Na negentien jaar Genemuiden leidde de weg van de hervormde pastor in 2000 naar het Canadese Springford. Twee jaar geleden nam hij de herdersstaf op in hersteld hervormd Garderen.
De pastorie kijkt uit op het hart van het dorp. Het symboliseert de centrale plaats van de predikant in zijn gemeente. De drempel is laag. Toch krijgt ds. Pieters niet zo vaak vragen over huwelijksaangelegenheden. „In Genemuiden kwam dat misschien doordat ik een jonge, vrijgezelle dominee was. En nu woon ik op de Veluwe, en de Veluwenaar is nogal gesloten. Maar dat betekent natuurlijk niet dat alle huwelijken en gezinnen optimaal functioneren

Onbreekbaar
Wat is een optimaal huwelijk? In een werkelijk bijbels huwelijk mag Gods beeld zichtbaar worden, hoewel dit gebeurt in een gebroken werkelijkheid, zegt ds. Pieters. „Dan is er trouw omdat God trouw is en na de zondeval niet alle goeds uit de schepping weggenomen heeft. De onbreekbaarheid die een huwelijk als het goed is, kenmerkt, is een afspiegeling van de onbreekbare band tussen Christus en Zijn gemeente.
Jongeren kunnen worstelen met de vraag of hun huwelijkskeuze in Gods gunst is. „Een huwelijk in de Heere, dát is in Gods gunst, zegt de Garderense predikant. „Eerst bekering, dan verkering, zeg ik tegen mijn catechisanten. Die vervolgens soms luid protesteren: Dan kan er bijna niemand trouwen. We mogen het de mensen echter niet gemakkelijker maken dan Gods Woord het zegt. De klem, de eis ligt er dat bekering, de dienst van God, boven alles gaat. Daarom zei Luther, toen hij commentaar kreeg omdat hij met een voormalige non in het huwelijk trad: Trouwen doe je niet zonder God! Hij had eerst naar Gods wil gevraagd.
Dat moet niet alleen bij die gelegenheid, maar het behoort je hele leven te stempelen. Een Chinese predikant kreeg de vraag of hij wilde bidden of een bepaalde onenigheid kon worden opgelost. Nee, zei hij, dat is niet los verkrijgbaar. Dus niet alleen bidden als je in het nauw komt of voor één bepaalde zaak. Je leven moet een biddend leven zijn. Heb je Hem ook nodig als je een auto koopt? Wij hebben de neiging alleen op hoofdmomenten om Zijn bijstand te vragen.

Samen praten
Wanneer is een partnerkeuze in Gods gunst? „Een voorbeeld: Een meisje –ik heb haar als oude vrouw nog gekend– werd om verkering gevraagd. Er is er Eén van Wie ik meer houd, Bertus! zei ze. Het werd een goed huwelijk.
Vraag je af: Wil God dat ik trouw, en wil Hij dat ik met deze man of vrouw trouw? Of is dat helemaal je eigen beslissing? De overtuiging moet rijpen dat dit Gods weg is.
Gods gunst kan nooit rusten op een zondige weg. Het is echter maar net wat we daaronder verstaan. Als jongeren niet samen naar bed gaan voordat ze trouwen, vinden we dat een nette verkering. Maar hebben ze ook samen gebeden, gelezen en gepraat? En dat geldt ook voor de huwelijkstijd. Wat is het aangrijpend als je een weduwe of weduwnaar hoort zeggen dat men niet weet wat de eeuwige bestemming van de overledene was, omdat er nooit echt over de wezenlijke zaken gesproken werd. Openheid en eenheid zijn zo belangrijk. Waarom zou je als man je vrouw niet eens hardop laten bidden? Dan kijk je elkaar in het hart.

Kerkmuren
Man en vrouw moeten dan principieel wel op hetzelfde fundament staan, zegt ds. Pieters. „Er kunnen diepe gevoelens voor een andersdenkende ontstaan, maar dan geldt toch: wie vader of moeder, dus ook man of vrouw, liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig. Als de ander niet in het spoor van Gods Woord wil gaan, hoe zou het dan in Zijn gunst kunnen zijn?

En dan is er een stel dat principieel vrijwel hetzelfde denkt, maar niet tot hetzelfde kerkverband behoort. Van beide kanten hopen de ouders dat hun kind bij hun kerk zal blijven...
„Dat is de gebrokenheid van het kerkelijk leven. Twee kerken binnen een huwelijk, dat kan echt niet. Zorg dat je het er in het begin van je verkeringstijd al over eens bent. Anders kan het je hele verkering beheersen en onder spanning zetten. Ik heb wel eens een gesprek gevoerd met een stel dat enkele weken voor de trouwdag pas de knoop doorhakte. Dat moet je dus echt niet doen.

Wat is een goed huwelijk?
„Een huwelijk als een drievoudig snoer, waarbij de Heere de eerste plaats inneemt. In een huwelijk moet je ook investeren. Neem tijd voor elkaar. Op het seminarie dat ik tijdens mijn opleiding bezocht, werd daarop gewezen. Dat is geen overbodige luxe, want predikanten zijn vaak s avonds weg. Zorg ervoor dat je niet vaker dan één keer per week later dan 23.00 uur thuiskomt, kregen we als advies mee.
Het is zo belangrijk dat je samen de dag besluit, samen dingen bespreekt. Het gevaar is echter dat je zo op elkaar ingespeeld raakt, dat je aan een half woord genoeg hebt en het daarom ook maar bij dat halve woord laat. Drukte is een van de grootste gevaren die een huwelijk bedreigen. In grote gezinnen kunnen ouders de handen vol hebben –in kleine trouwens ook– maar verlies als ouders elkaar niet uit het oog. Wie te moe is, heeft geen zin in innige nabijheid. Daar moet tijd en ontspanning voor zijn. Dan is het nodig om soms even afstand te nemen van je werk; even uit de tredmolen. Een collega van me werd predikant in een grote stad in Engeland. Zijn bevestiger zei: Ga er één keer per maand met je vrouw een dag tussenuit. En als het geen hele dag lukt, ga dan een keer een eind wandelen! Maar ja, als mijn vrouw dit leest...; de praktijk is weerbarstig.
In een goed huwelijk hoeven karakters niet hetzelfde te zijn, juist niet: tegenpolen vullen elkaar aan. Een vrouw is van nature toch al anders dan de man: gevoeliger, met meer onderscheidingsvermogen. Al ben je heel verschillend, een bepaalde harmonie is wel nodig. Als de één een spaarder is en de ander een weggooier, heb je een probleem. Als de één een perfectionist is en de ander alles met de Franse slag doet, moet je niet samen gaan behangen

Voorzienigheid
Gezinsvorming is een van de onderwerpen waarover echtparen moeten praten, zegt ds. Pieters. „Dan hebben we het niet over gezinsplanning. Dat is een werelds woord. Je moet er wel bewust mee omgaan. Dat betekent dat je rekening met elkaar houdt, maar ook dat je het in Gods hand geeft. Dus niet de kinderzegen een paar jaar uitstellen vanwege onze baan of hypotheek. In trouwgesprekken vraag ik bruidsparen of ze het ermee eens zouden zijn als ze geen kinderen zouden krijgen, of als het bij één kind zou blijven, maar ook als de Heere hun elk jaar een kind geeft. Daarop hoeven ze geen antwoord te geven –dat kunnen ze ook nog niet– maar ik wil graag dat ze erover nadenken.
De vraag erachter is: Is jullie huwelijk er voor jullie zelf of voor God? Hebben jullie het vaste voornemen jullie huwelijksleven in Gods hand te leggen? Zou je het ermee eens zijn zoals de Heere het doet, ook als Hij wil dat je veel kinderen krijgt?

Het kan een worsteling zijn, enerzijds de bijbelse opdracht Weest vruchtbaar, vermenigvuldigt u, anderzijds het rekening houden met psychische zorgen en werkdruk. Ga er in geestelijke verantwoordelijkheid mee om: nemen we alles in eigen hand of leggen we het aan de Heere voor als ons leven op een bepaald ogenblik moeilijk en zwaar is? Zou je dan ook niet aan de Heere mogen vragen of de volgende zwangerschap even mag uitblijven? Het gaat om een vast geloof in de voorzienigheid en nabijheid van God, ook als we het allerminst verwachten.
Moeilijke omstandigheden kunnen er zeker zijn, maar ik ben er beducht voor dat mensen te gauw ingrijpen. Kinderen krijgen is een zegen. Van andere zegeningen willen we graag zoveel mogelijk hebben; hiervan niet?''

Werkende moeders
„Het voortbrengen van kinderen moet je aan de Heere voorleggen, zegt Asaf, stagiair van de Christelijke Hogeschool Ede, opeens. De Vriezenvener, afkomstig uit een Israëlische kibboets, loopt een halfjaar mee met de Garderense pastor.
„Een (bij)baan mag nooit leiden tot uitstel of beperking van die zegen, haakt zijn mentor erop in. „Ik zeg niet dat een vrouw niet een morgentje mag werken om haar bevoegdheid in zorg of onderwijs te behouden, of dat ze de boekhouding van het bedrijf van haar man niet mag doen. Wat is echter je motivatie? Je man helpen, er even uit zijn, of extra verdienste die feitelijk niet nodig is? De kinderen mogen er nooit onder lijden. Dat geldt ook gezinnen waar alle kinderen al naar school gaan: komen die s middags in een leeg huis?
Niet ingrijpen in de kinderzegen heeft consequenties, ook voor de vader, zegt de predikant. „Vader helpt zijn vrouw dus en zorgt er in principe voor niet elke avond weg te zijn. Ook hier is de praktijk weleens weerbarstig. Het kan moeilijk zijn als iemand tot een kerkelijk ambt of een andere belangrijke taak geroepen wordt. Maar zou de Heere daar ook niet voor zorgen?

Kostwinner
„Je hebt beloofd elkaar bij te staan in alle dingen die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren. In een verdeling die billijk is, maar wel volgens het bijbelse patroon. Dat geeft aan dat de man kostwinner is en dat de taak van een moeder thuis ligt. Beroep: geen, staat er dan als ze niet buitenshuis werkt. Wat een onzin is dat. Als spil in het gezin heeft ze een zeer veelomvattend beroep. Als een man een dag per week thuisblijft om zijn vrouw te kunnen laten werken, zeg ik: nee, onder normale omstandigheden moet het zo niet. Natuurlijk ligt het anders als de man werkloos is of niet in staat is om te werken.
Ds. Pieters geeft een voorbeeld van een taakverdeling: „Mijn vrouw doet de kraambezoeken, ik breng later de doopkaart. Vrouwen onderling komen tot een heel ander gesprek, en op deze manier voorkom je ook dat de vrouw van de dominee er hoofdzakelijk als stille toehoorder bij zit.

Wijze leiding
Het blijkt nodig om steeds maar weer uit te leggen wat Gods Woord zegt over de verhouding tussen man en vrouw, zegt de predikant. „Hem noemende haar heer... Daar zit niets heerszuchtigs in. Het wijst op verantwoordelijkheid, op leiding, waarbij de vrouw soms een minstens zo grote invloed op haar man heeft als andersom, terwijl ze hem toch zijn bijbelse plaats laat.

Een vrouw kan haar man dan op een wijze manier leiden, terwijl ze toch de leiding aan haar man overlaat. 'k Heb het meegemaakt dat een man met een eenvoudig beroep trouwde met een vrouw die qua opleiding ver boven hem uitstak. Zou dat goed gaan? vroeg ik me af. Het werd een uitstekend huwelijk, juist doordat de vrouw haar plaats wist. Het was haar een voorrecht die plaats als huisvrouw in te nemen. De man als hoofd, dat is het beeld van Christus, Die Zich overgaf voor Zijn bruid. Als we dat in het oog houden, is gehoorzamen niet moeilijk.''

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen