Oude bijbels weggooien?

Ik ga nu over iets schrijven waarover u allemaal een eigen mening hebt en ik voorspel dat velen het met me oneens zullen zijn.Wat doen wij met oude bijbels? Ze zijn kapot, worden niet meer gebruikt en liggen maar te liggen boven op de kast in de slaapkamer. Leerlingen hebben die vraag ook wel eens aan mij gesteld in de godsdienstles op school. Dat was naar aanleiding van de joodse gewoonte om oude boekrollen te begraven of in te metselen. Mijn visie is: een bijbel is gemaakt van papier en een oude, kapotte, niet meer te gebruiken bijbel is dus oud papier. Ik heb meer dan eens een bijbel weggegooid. De eerste heeft een gezinslid weer uit de doos van de oude kranten gehaald. ‘Dat mag niet!’, was het standpunt. De tweede bijbel was mijn zondagsschoolbijbel, waarover een kom koffie gegaan was. Die is echt weg

Ik maak onderscheid tussen de bijbel en Gods Woord. ‘Gods Woord’ schrijf ik met hoofdletters. Het woord ‘bijbel’ slaat op het papieren boek, ik schrijf dat zelf altijd met een kleine letter. Als ik een oude bijbel weggooi, gooi ik Gods Woord niet weg. Ik heb misschien nog wel tien andere bijbels in huis. Ook daarmee is niet alles gezegd. Zelfs al heb ik tien bijbels in huis, dan ‘heb’ ik nog niet Gods Woord. Dat is een levend woord. God openbaart zich in Zijn Woord, van Genesis 1 tot en met Openbaringen 22. Toch is Hij vrij en niet aan het papieren voorwerp gebonden. Hij is ook niets verplicht aan mij omdat ik de bijbel in mijn handen heb. Ik kan tien jaar in de bijbel lezen, terwijl Gods Woord nog steeds een gesloten boek is voor mij.

De reden waarom mensen geen bijbel kunnen wegwerpen, is gevoelsmatig. Je gooit toch niets weg waarmee God te maken heeft? Hetzelfde gevoel speelt op bij het afstoten van een kerkgebouw. De één -ik dus- zegt: ‘Het zijn maar stenen!’ De ander hecht juist grote gevoelswaarde aan die stenen. Dat gebouw is de plek waar God vele malen gesproken heeft en de sacramenten bediend zijn. Het ís ook ontroerend om een kerkgebouw tegen de vlakte te zien gaan. Ik bevestig dat. Maar daarmee is Gods werk niet tegen de vlakte! De HEERE gaat door, al is het niet meer aan deze plaats.

Elke godsdienst kent heilige voorwerpen. Dat zijn voorwerpen die de aanwezigheid van God of goden veilig stellen. Het bekendste zijn de beelden. De Reformatie wil daarvan niets weten. Er zijn geen heilige plaatsen en geen heilige voorwerpen. God is niet gebonden, maar vrij, en Hij openbaart zich door te spreken. Lees het maar na in de bijbel, bijvoorbeeld in Deuteronomium 4. Ook de Israëlieten moesten elke keer leren dat God niet met heilige voorwerpen voor het karretje van de mensen gespannen kon worden. Denk maar aan wat Hofni en Pinehas met de ark deden (1 Sam. 4). Dat was fout! De mensen in andere godsdiensten en deels ook in het rooms-katholicisme zijn extra voorzichtig met heilige plaatsen en heilige voorwerpen. Ze willen daarmee een zegen afdwingen van God of de goden. Ze zijn bang dat, als ze de heilige plaatsen of voorwerpen niet voldoende eer geven, God of de goden zullen straffen. Dat is religie en dat religieuze gevoel hebben we geërfd van onze Germaanse voorouders. Met andere woorden: het gevoel dat mensen krijgen als ze een kapotte bijbel bij het oud papier leggen, heeft niet zozeer met geloof te maken, maar meer met angst. ‘Zal dit niet gestraft worden?’ Zó omgaan met de bijbel is volgens mij eigenlijk het overtreden van het tweede gebod: we hebben een voorwerp gemaakt waaraan God gebonden zou zijn. Daarmee hebben we een beeld van Hem gemaakt en doen we als de heidenen.

Ik herhaal dat ik ervan uit ga dat de meeste lezers het met mij oneens zijn. Ik vind dat best. Ik ben wel nieuwsgierig naar argumenten. Voor het overige geldt: bewaar uw versleten bijbels met een gerust hart. Laat ze dan niet onder het stof in een hoekje van de zolder liggen. Is dat dan zo’n eervolle plek?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen