Rianne: „Ik ben God dankbaar voor mijn genezing

Eind 2005 werd bij Rianne CVS vastgesteld, het Chronische Vermoeidheidssyndroom. „CVS wordt vastgesteld als er geen andere oorzaken voor de vermoeidheid te vinden zijn, de klachten minstens een haljaar bestaan, je aan een aantal symptomen voldoet en het dagelijkse leven er volledig door wordt beheerst. Ik was zo extreem moe, dat ik na schooltijd meteen naar bed moest. Op een gegeven moment kreeg ik er gewrichtspijn bij en kon ik me minder goed concentreren.” Onderzoeken brachten niets aan het licht en rust gaf geen verbetering. Na bijna een jaar werd eindelijk CVS vastgesteld. De arts besloot Rianne mee te laten doen met de cursus Balanz bij de Utrechtse revalidatiekliniek De Hoogstraat. Balanz is een poliklinisch programma voor chronisch vermoeide jongeren. „Twee keer per week ging ik naar Utrecht voor de therapie, samen met zes andere meiden. De overige dagen moest ik thuis zelf een streng dagprogramma volgen. Bij de andere meiden had de cursus resultaat, maar bij mij ging het juist steeds slechter.”Er werd een opname in De Hoogstraat voorgesteld. „Het duurde helaas lang voordat er een plaatsje voor me was. Die maanden wachten waren erg moeilijk. Op een gegeven moment kon ik echt niet meer. Ik was op mijn slaapkamer en bad of er snel een plaatsje voor me mocht zijn. Toen ik naar beneden liep, lag er een brieje op tafel waarop stond dat ik binnen een week bij het revalidatiecentrum terechtkon.” Rianne zou drie maanden intern bij De Hoogstraat verblijven. Ze volgde een streng dagprogramma. „Ik bracht in het begin zo’n achttien uur per dag door in bed en kreeg twee keer een halfuurtje therapie per dag. Na die drie maanden was er nog weinig vooruitgang. Men besloot dat ik langer mocht blijven. Na vijf maanden kreeg ik wat meer kracht, maar ik was nog steeds heel zwak en moe.”

Genezen verklaard
In februari bezocht Rianne met een aantal vrienden een jeugddienst. „Daar kwam ineens een meisje naar me toe die vroeg of ze met me mocht bidden. Ik kende haar niet. Ze wilde alleen mijn naam weten. In het gebed zei ze dat ik zo moe was. Ze bad om genezing. Terwijl ze dat deed, stroomden de tranen over mijn wangen. Nadat ze „amen” had gezegd, was het meisje verdwenen. Ik heb haar daarna niet meer gezien. Toen ik opstond, had ik het gevoel dat ik zweefde. Mijn lichaam voelde vanwege de vermoeidheid altijd zwaar, maar nu voelde het heel anders, veel lichter. Ik was opgewekt en vol energie. Ik heb God gedankt, want ik wist zeker dat dit van Hem kwam. Normaal gesproken zou ik na zo’n avond een terugslag hebben, omdat zo’n avond me veel energie kostte. Maar toen ik de volgende dag opstond, was ik niet moe. En toen ik bij De Hoogstraat kwam, vroeg men mij wat er met me gebeurd was, want ik straalde gewoon! De woensdag erna had ik een gesprek met de revalidatiearts. Zij kon niet anders dan me genezen verklaren. Op 16 maart kreeg ik ontslag.”

Dankbaar
De reacties op Riannes genezing waren wisselend. „Er zijn mensen die vragen of het toch echt niet door de revalidatie komt dat ik nu genezen ben. Ik weet dat ik daar heel veel geleerd heb en ook langzaam maar zeker sterker werd, maar deze genezing was niet iets natuurlijks. Het was iets van God.” Danny knikt instemmend. „Ja, het is echt een wonder!” Het tweetal kijkt elkaar aan. Rianne: „Jij zei tijdens mijn ziekteperiode een keer tegen me dat ik op een dag dankbaar zou zijn. Ik werd toen heel kwaad. Maar nu zeg ik: je had gelijk. Ik ben God dankbaar voor mijn genezing. Maar ik ben ook dankbaar voor alles wat ik tijdens mijn ziekteperiode geleerd heb.” Rianne haalt een plakboek tevoorschijn. Voorin zit een kaart die Danny samen met een aantal vrienden naar haar stuurde. Rianne wijst naar de tekst die Danny op de kaart schreef: „Met Hem is niets onmogelijk.” Danny: „Ja, bij God is alles mogelijk. Ik heb al die tijd geloofd dat het goed zou komen met Rianne. Op welke manier ook. Of ze zou haar ziekte accepteren, of ze zou genezen worden.”

Lege Stoelen
Tijdens haar ziekte schreef Rianne honderden gedichten. Danny: „Het gedicht Lege Stoelen heeft grote indruk op me gemaakt. Ik wilde als verrassing een gedichtenbundel uitbrengen met de gedichten van Rianne. Via haar broer probeerde ik aan de gedichten te komen. Op een gegeven moment heb ik er toch met Rianne zelf over gesproken. Toen hebben we besloten om samen een verhaal over een ziek meisje, Jefta, op papier te zetten. Het boek loopt parallel met alles wat Rianne meemaakte. Toen Rianne genezen werd verklaard, besloten we dat Jefta in het boek ook genezen zou.” Met het boek wil Rianne laten zien hoe het voelt om CVS te hebben. „Ik wil dat de lezers inzicht en begrip krijgen. Toen ik ziek was, bleef ik maar uitleggen en verantwoorden dat ik geen aansteller was. Verder wil ik met dit boek laten zien hoe ik moed en kracht kreeg om vol te houden. Van God en van vrienden om me heen die voor me baden en met me meeleefden.

Dit gedicht schreef Rianne tijdens haar ziekte:

Lege stoelen

Lege stoelen staren
naar een meisje in haar bed.
Genoeg mensen in haar leven,
maar de stoelen onbezet.
Levens worden geleefd,
maar dat van haar staat stil.
Haar dagen lijken jaren;
een onmetelijk verschil.
Eenzaamheid onder witte lakens.
Een traan over haar wang.
Dit wachten is niet eerlijk;
dit wachten duurt te lang.

Rianne en Danny: „Dit gedicht was de inspiratie voor het complete verhaal in het boek. Het gedicht geeft een refl ectie op een tijd die veel met zich mee heeft gebracht. Het boek is geen letterlijke weerspiegeling van wat er gebeurd is in de afgelopen jaren, maar het is een parallelle lijn aan datgene wat werkelijk is gebeurd. Wonderlijk genoeg heeft het ons wel letterlijk dichter bij God gebracht.”

Bestellen Lege Stoelen is in eigen beheer uitgegeven via internetuitgeverij Boekenbent. Het boek kost €15,- (excl. verzendkosten) en is te bestellen via missionwriters@live.nl

Lege Stoelen

Jesaja 40:29-31 Opgedragen aan allen die op dit moment nog strijden tegen een ziekte... In de hoop dat ze doorzettingsvermogen, kracht en nieuwe hoop zullen vinden.

Lege Stoelen: een boek over vriendschap, geloof en genezing.

De zeventienjarige Jefta wordt geconfronteerd met de symptomen van CVS. Langzaam maar zeker lekt al haar energie weg. Het leven kost haar steeds meer kracht en verandert stukje bij beetje in óverleven. Als ze zangeres wordt in het bandje van haar klasgenoten, lijkt een droom uit te komen. Het voormalige buitenbeentje vindt een plaats tussen de anderen. Totdat het schoolfeest nadert, waar de band ook een nummer zal spelen. Als Jefta op het laatste moment afbelt omdat haar lichaam niet sterk genoeg is om te komen, barst de bom. Rutger gelooft haar niet en reageert boos. Maar Tobias en Thalissa gaan bij Jefta op bezoek en ontdekken dat ze werkelijk vermoeid is... Jefta en Tobias In het boek ‘Lege Stoelen’ lees je hoe het Chronische Vermoeidheidssyndroom het leven van mensen compleet kan veranderen. De gebruikte songs en het populaire taalgebruik van de personages zullen mogelijk niet door iedereen gewaardeerd worden, maar het is mooi om te lezen hoe de vrienden samen bidden en uit de Bijbel lezen. Het boek is geschreven vanuit twee ik-personen: Jefta (God bevrijdt) en Tobias (God is goed). De verhaallijn van het boek loopt parallel aan de ziekteperiode van Rianne. „De reacties en gevoelens van Jefta zijn dezelfde als die van mij. En zo is het ook bij Danny en Tobias. ”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen