Kees en Bart horen digitaal

Kees van der Hoeven (12) uit Waddinxveen is een vrolijke jongen. „Sommige mensen denken dat ik gehandicapt ben, maar dat is niet zo. Ik ben net als iedereen, alleen kan ik sommige zachte geluiden niet horen. Ik kan niet vertellen welke geluiden dat zijn omdat ik ze niet hoor! Dat is niet zielig! Ik heb drie jaar geleden een cochleair implantaat gekregen, omdat ik langzaam helemaal doof werd. Als ik moet vertellen hoe het werkt, ben ik wel een uurtje bezig, want dat is een heel uitgebreid en ingewikkeld verhaal. Daarom zeg ik alleen: Het werkt héél goed!
Ook Bart (14) kreeg drie jaar geleden een CI. Maar hij vindt het niet prettig en gebruikt daarom alleen een gehoorapparaat.

Tolk op school
Bart heeft op Effatha gezeten. „Het was daar erg leuk. Ik had heel veel vrienden en kon lekker de hele dag gebaren. Iedereen begreep mij. Nu zit ik in de tweede van het VMBO op de Driestar en heb ik de hele week een gebarentolk bij me. Ik heb vier verschillende tolken. Drie vrouwen en een man. Zij kunnen het allemaal goed maar die meneer vind ik de leukste! Bij Nederlands, geschiedenis, biologie, projectvakken en studieles heb ik geen tolk nodig omdat ik die juffrouwen heel goed kan volgen. De gebarentaaltolk vertaalt de docent en de vragen of antwoorden van leerlingen. In de pauze zit ik nooit met een tolk, alleen met mijn vrienden. Zij gebruiken het vingeralfabet, maar ik kan ook heel goed praten. Dat heb ik bij logopedie geleerd. Gelukkig kan ik met mijn vrienden communiceren zonder tolk, want ik wil niet dat de tolk alles van mij weet!
Kees heeft op een school voor slechthorenden gezeten. Nu zit hij in groep 8 van de Eben-Haëzerschool in Boskoop. „Na de vakantie ga ik samen met mijn vrienden naar de Driestar. Daar heb ik zin in! Nu heb ik twee ochtenden per week een schrijftolk. Die typt alles op een laptop, zodat ik kan lezen wat de juf of de kinderen zeggen. Straks op de Driestar heb ik de hele week een schrijftolk. Dat lijkt me wel prettig maar ook wennen. Nu ben ik gewend om vier dagen naar de juf te kijken en te luisteren. Straks moet ik meer op de laptop letten!

Wat zijn de verschillen tussen jullie en jullie leeftijdsgenoten?
Kees: „Mijn vrienden gebruiken geen gebarentaal. Ze praten duidelijk. Als ik het niet begrijp, zeggen ze het nog een keer. Ze dragen geen CI, maar verder ben ik gewoon hetzelfde als zij.
Bart: „Zij kunnen goed horen, maar ik let beter op! En ik kan gebarentaal. Mijn vrienden hebben allemaal een mobieltje en een mp3-speler om muziek te luisteren. Daar houd ik niet van. Verder ben ik hetzelfde, alleen kan ik niet horen. Ik zou best horend willen zijn. Want als er veel lawaai is, bijvoorbeeld op een verjaardag waar iedereen met elkaar praat, dan kan ik het niet volgen. Dat vind ik jammer want het is altijd heel gezellig. Gelukkig maakt mijn familie ook gebaren voor mij. Ik weet nu wel hoe ik met mijn doofheid moet omgaan. Vroeger vond ik het moeilijker.
Kees: „Ik vind het normaal dat ik slechthorend ben en de mensen om me heen niet. Toen ik één jaar was, had ik een hekel aan mijn gehoorapparaten. Ik hing ze bijvoorbeeld buiten in een struik, legde ze bij Albert Heijn op de kassa of deed ze op straat in een waterput. Later wende ik eraan. Ik wilde liever geen CI. Maar de dokter zei dat het beter voor me was. Nu kan ik mijn CI echt niet meer missen. Het lijkt wel alsof ik horend ben geworden! Ik heb meer vrienden, ik kan bellen met de telefoon... Alles is gemakkelijker geworden!
Bart: „Ik ben blij dat ik al een vriendin en leuke vrienden heb. Ook werk ik op zaterdag in de kas. Later wil ik bouwkundig tekenaar worden.

Leesvertelwedstrijd
Bart is een keer op dovenvakantie geweest en op dovenkamp. Verder gaan de broers graag naar de jaarlijkse leesvertelwedstrijd voor dove kinderen. Zes kinderen van verschillende dovenscholen vertellen dan een kinderboek in gebarentaal. Er zijn stemtolken die vertalen wat de kinderen gebaren. Drie van hen krijgen een prijs, die wordt uitgereikt door een jury. Vorig jaar was prinses Laurentien aanwezig omdat de tiende leesvertelwedstrijd voor doven werd gehouden.
Op zondag gaan Bart en Kees één keer naar de Gereformeerde Gemeente in Moerkapelle. Daar tolkt hun moeder voor hen en voor andere dove mensen. „Ze tolkt ook bij catechisatie. Zo kunnen we toch veel leren over en uit de Bijbel.
Bart: „Alle horende mensen hebben respect voor mij. Daarvoor wil ik hen bedanken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen