Incontinentie

„Nee, dat zeg ik niet. Ik zeg wel: heel goed dat u het aankaart, mogelijk kan ik er wat aan doen „Oh eh, maar iedereen heeft het toch, als je ouder wordt?
„Nou, wel veel vrouwen, maar velen bespreken het niet met hun huisarts en dat moeten ze wel doen. Moet u vaak plassen? „Ja, ik heb het laatst een keer geteld, overdag twaalf keer en s nachts drie keer. Ik hoef maar de kraan te horen en dan moet ik al, ik ren naar het toilet en... ja hoor, te laat. „Hebt u pijn bij het plassen? „Nee, dat niet „Als u iets moet optillen, of als u hard moet lachen of niezen, verliest u dan ook urine? „Nee, daar heeft mijn vriendin wel last van, maar ik niet. „Nou, het lijkt me vervelend, zo vaak naar het toilet. Het zou kunnen dat u stiekem toch een infectie hebt. Daarom wil ik uw urine nakijken en verder wil u één keer van onderen nakijken. Mevrouw heeft een zogenaamde urge-incontinentie.

Urine-incontinentie
Ongewild urineverlies komt veel voor: één op de vier vrouwen onder de 65 jaar lijdt aan urineverlies en bij 7% van hen komt dit dagelijks voor. Bij mannen is het zeldzaam. Bij vrouwen boven de 65 lijdt 14% aan dagelijks urineverlies. In bejaardentehuizen loopt dit aantal op tot 50% en in verpleeghuizen 90%. De schatting is dat er in Nederland 65.000 mensen zijn met dagelijks urineverlies.
Er zijn verschillende soorten urine-incontinentie.
- Urge-incontinentie: ongewild verlies van urine, samengaand met of direct voorafgegaan door een sterke drang om te plassen. Iemand voelt: ik moet naar het toilet. En dan moet je rennen, anders is het al zo ver. De oorzaak is een overgevoeligheid van de blaas. Deze reageert te snel. Soms is de oorzaak een lokale irritatie: ontsteking van de blaas of stenen.
- Stress-incontinentie: urineverlies door hoesten, lachen, niezen of andere lichamelijke activiteiten, waarbij de druk in de buik toeneemt. Deze vorm treedt op als het afsluitmechanisme van de blaas tekortschiet. Vrouwen hebben, anders dan mannen, slechts één kringspier. Deze kringspier heeft een stevige bodem nodig om zich aan te spannen. De bekkenbodem is bij vrouwen na een bevalling of na de overgang nogal eens verslapt en dit zorgt ervoor dat de kringspier zich niet goed kan aanspannen bij drukverhogende momenten.
- Overloopincontinentie: wanneer de blaas te vol wordt, loopt deze wel eens over. Deze mensen hebben een continu urineverlies. Wanneer de plasbuis onder de blaas vernauwd is, kan de blaas minder goed legen. Soms wordt deze zo vol, dat ze overloopt.

Het is verstandig om urine-incontinentie met de huisarts te bespreken. Vaak kan deze goed vaststellen om welke vorm het gaat. Soms is een verwijzing naar een gynaecoloog of uroloog nodig om aanvullend onderzoek te doen. Urge-incontinentie kan vaak uitstekend met medicijnen behandeld worden. Hierdoor treedt de incontinentie niet meer op en hoeft de patiënt niet zo vaak meer te plassen. Stress-incontinentie wordt behandeld door oefeningen met de bekkenbodem. Als deze weer steviger wordt, kan de incontinentie vaak geheel overwonnen worden. Fysiotherapie helpt hierbij.  Wanneer de oorzaak een verzakking is: de baarmoeder en blaas zijn door de zwakke bekkenbodem naar onderen gezakt, dan kan een pessarium (rubberen ring) effectief zijn. Het nadeel is dat er soms meer afscheiding ontstaat. Soms is een operatie nodig, waarbij het verzakte deel weer omhooggebracht en vastgemaakt wordt.
Als oefenen niet helpt en er is weinig verzakking, dan kan de gynaecoloog een kleine operatie (TVT) doen: hij maakt een bandje als een stevige onderlaag onder het midden van de plasbuis, waardoor de urine veel beter op te houden is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen