Ademtocht der ziel

Ik weet eigenlijk geen Schriftwoord te noemen dat een helderder licht werpt op het gebed dan deze uitspraak van de Heere Jezus Zelf. Het is als het ware de sleutel die de deur opent en toegang geeft tot de heilige en gezegende sfeer van het gebed. Bidden is: Jezus toelaten tot ons hart.
Dit leert ons in de eerste plaats dat het niet óns gebed is dat Jezus beweegt. Het is Jézus Die ons beweegt tot gebed. Hij klopt. Hij maakt Zijn wens kenbaar om tot ons in te komen. Onze gebeden zijn altijd een gevolg van Zijn kloppen aan de deur van ons hart.
Dit werpt nieuw licht op oude profetische uitspraken. „Eer zij roepen, zo zal Ik antwoorden; terwijl zij nog spreken, zo zal Ik horen. (Jesaja 65 vers 24)
Ja, waarlijk, voordat wij roepen, maakt Hij ons goedgunstig bekend welke gave Hij besloten heeft ons te schenken. Hij klopt en wil ons bewegen de deur te openen en de gave aan te nemen, die Hij reeds voor ons bestemd heeft.

Al sinds lang wordt het gebed de ademtocht der ziel genoemd. Dit beeld is buitengewoon juist gekozen. De lucht die ons lichaam nodig heeft, omringt ons overal. Zij tracht ons lichaam binnen te dringen en oefent om die reden druk op ons uit. Het is moeilijker de adem in te houden dan te ademen. Wij hoeven slechts onze ademhalingsorganen te gebruiken en de lucht dringt onze longen binnen en deelt haar levengevende kracht aan het hele lichaam mee.
De lucht die onze zíel nodig heeft, omringt ons óók altijd en overal. God is om en rond ons in Christus, met Zijn menigvuldige, algenoegzame genade. Al wat wij hoeven doen is: ons hart openstellen voor Hem. Gebed is de ademtocht der ziel, het orgaan waardoor wij Christus toegang geven tot ons dorre en kwijnende hart. Hij zegt: „Indien iemand de deur zal opendoen, Ik zal tot hem inkomen.

Let eens zorgvuldig op ieder woord. Het is niet ons gebed dat de Heere Jezus brengt tot ons hart. Noch ook is het ons gebed dat Hem beweegt tot ons in te komen. Al wat Hij verlangt is: ontvangen te worden. En Hij komt overal binnen waar men Hem de toegang niet weigert.
Zoals lucht onmerkbaar en stil in ons wordt opgenomen, wanneer wij ademhalen, en haar gewone werk in onze longen verricht, zo komt Jezus onmerkbaar in onze harten, en doet daar Zijn gezegende werk. Hij noemt dit: met ons avondmaal houden.
In bijbelse taal is de gewone maaltijd het symbool van intieme en gelukkige gemeenschap. Deze gedachte werpt een nieuw licht op de aard van het gebed. Ze toont ons Gods bedoeling met het gebed: een middel tot intieme en gelukkige gemeenschap tussen God en mensen.

Bidden is niet anders dan Jezus toegang geven tot onze noden. Bidden is: Jezus toestaan gebruik te maken van Zijn macht om al onze zorg weg te nemen. Bidden is: Hem Zijn Naam doen verheerlijken te midden van al onze noden.
De uitkomst van het gebed is dienovereenkomstig niet afhankelijk van de krachten van de bidder. Zijn intensieve wil, zijn heftige gemoedsbeweging of zijn heldere begrip van hetgeen waarvoor hij bidt, is niet de reden waarom zijn gebeden gehoord en verhoord worden. Gode zij dank, niet!
Het gebed maakt het Hem mogelijk Zijn eigen kracht in ons te werken, als wij Hem maar toegang verlenen. Hij Die ons het voorrecht van het gebed gegeven heeft, kent ons door en door. Hij weet wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde dat wij stof zijn.
Daarom bepaalde Hij het zo, dat zelfs de meest krachteloze er gebruik van kan maken. Want bidden is niet anders dan de deur van het hart ontsluiten voor Hem. En dat vraagt geen kracht. Het is slechts een kwestie van wil. Willen wij Hem toegang geven tot onze noden? Dat is de enige grote en fundamentele vraag met betrekking tot het gebed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen