Ik houd mn hart vast als het om Israël gaat

Dank zij de connecties van de hulporganisatie Kom Over En Help (KOEH) kreeg ik als europarlementariër werkelijk zicht op Bulgaarse kindernood. Ik denk nog terug aan die eerste verdieping van een afgelegen kindertehuis. Stampvolle en gammele ledikantjes met smerige matrassen. Welke taferelen zullen zich hier s nachts afspelen? Wat moeten deze arme kinderen zich verlaten voelen.
Gelukkig zijn er christenen die zich het droeve lot van deze Bulgaarse kleinen aantrekken. Gedreven door de liefde van hun Meester, lenigen zij nood, zorgen zij zowaar voor blije Bulgaarse kinderogen. Europese steun mag hier absoluut niet ontbreken. Brussel moet Sofia direct aanspreken op deze kinderverwaarlozing!
Zo eenvoudig gaat dat echter niet. Tot twee keer toe weigerde bijvoorbeeld de begrotingscommissie van het Europees Parlement Bulgarije te nopen geld te reserveren voor de eigen kindertehuizen.
Maar de eurofractie ChristenUnie-SGP geeft niet op. Zeker niet wanneer eind november een telefoontje met ingewijden leert dat de Bulgaarse overheid in de Staatscourant plechtig de sluiting van slecht functionerende tehuizen meldt, om die tegelijkertijd onder een gewijzigde naam open te houden... Bovendien blijkt er al geen geld meer in kas om de kinderen tot eind 2008 zelfs maar fatsoenlijk te voeden.
Kortom, hoog tijd voor een nieuwe parlementaire actie. Zo hoop ik samen met beleidsmedewerker Frank van der Maas begin maart 2009 het Bulgaarse werkbezoek te herhalen. Daarna organiseren we met insider Karst de Vries (KOEH-directeur) een hoorzitting in Brussel. Want ook onze collegas moeten zich kindernood, nog wel in Unieverband, beslist aantrekken.

Ontmoeting verhinderd
Europa is vaak te klein voor het Europees Parlement. Tal van delegaties zwermden in 2008 dan ook uit over de hele wereld. Met fractiegenoot Dick Jan Diepenbroek woonde ik in juni in Peking een conferentie bij over de Europees-Aziatische handelsbetrekkingen. Doorgaans biedt het programma nauwelijks ruimte voor privé-afspraken. Vaak niet meer dan luttele uren. Die moet je dan ook goed benutten. Vandaar ons voornemen persoonlijk contact te zoeken met leden van de protestantse huiskerken in de Chinese hoofdstad.
Vlak voor vertrek naar China belde ik naar de Amerikaanse stichting ChinaAid. Zij beschikt over veel ingangen tot de huiskerken. Daarenboven had ChinaAid, in de aanloop naar de Olympische Spelen in het Rijk van het Midden, een ronduit verontrustend rapport gepubliceerd over toenemende vervolging van de huisgemeenten. Is een ontmoeting wel mogelijk in deze gespannen situatie? vroeg ik me af. Het laatste wat ik wil, is deze broeders en zusters in gevaar brengen.
Dr. Bob Fu, de grote animator van ChinaAid, wuifde mijn bedenkingen weg. Prompt arrangeerde hij een ontmoeting met een kleine delegatie van de huiskerken in een Pekings hotel. Zo ver kwam het jammer genoeg niet. De lange arm van de Chinese geheime dienst pakte twee gesprekspartners (een predikant en zijn tolk) onderweg op voor verhoor en beval de derde een academische discussie bij te wonen. Op zon moment voel je aan den lijve dat China, alle overheidsverklaringen van het tegendeel ten spijt, geen godsdienstvrijheid praktiseert.

Verhoor van 31 uur
Een interessante ervaring was dat politieke druk van Europese zijde in geval van schending van elementaire grondrechten effect kan sorteren. Wat gebeurde er die junimiddag in Peking? Bob Fu seinde me pijlsnel in de ontmoetingsplaats te mijden. Het hotel wemelde inmiddels van de geheime agenten, al dan niet in burgertenue. Tegelijk maande hij me tot politieke actie.
Welnu, dat was aan geen dovemansoren gezegd. Onze delegatie liet de Chinese gastheren weten dat het Europees Parlement geen slotverklaring zou tekenen, indien de gearresteerde leden van de huiskerk niet vrijkwamen. De Chinezen gingen na 31 uur inderdaad overstag. Volgens de officiële verklaring betrof het overigens geen arrestatie, maar slechts een (wat lang uitgevallen) „verhoor.
Dat leidt tot mijn tweede parlementaire actiepunt voor D.V. 2009: nauwgezette aandacht voor de positie van de huiskerken in China en, wanneer nodig, de Europese toporganen (Raad en Commissie) verzoeken het op te nemen voor de gewetens- en geloofsvrijheid van inheemse protestanten tegenover strategische partner de Volksrepubliek China.
Het spreekt natuurlijk voor zich dat de eurofractie de ontrechting van christenen wereldwijd parlementair wil agenderen.

Europa-Amerika
Aan ingrijpende gebeurtenissen geen gebrek in 2008. Midden in de zomer oorlogstaferelen in de Kaukasus. Kolos Rusland versus het nietige Georgië. Stellig de proef op de som in 2009 voor Europese eigenwaarde en eendracht richting Moskou.
En dan de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Een Israëlische analist suggereerde dat winnaar Barack Obama in Europa op ruim 90 procent van de stemmen had kunnen rekenen.
Ik ben erg benieuwd of deze Europese begeestering standhoudt als de opvolger van president Bush van de Oude Wereld meer financiële en militaire inspanningen vraagt voor een veiliger wereld. Wij zullen in 2009 zien of de transatlantische betrekkingen (Europa-Amerika) opbloeien. Aan de eurofractie zal het in elk geval niet liggen.

Zestig jaar Israël
Het jaar 2008 kreeg voor mij een bijzondere kleur vanwege de viering van het zestigjarig bestaan van de Joodse staat Israël. Over dit heuglijke jubileum valt de slagschaduw van het clandestiene nucleaire programma van de islamitische republiek Iran. Dat ze Israël willen vernietigen, daar laten de ayatollahs al jaar en dag geen twijfel over bestaan.
Wat staat de Joodse staat te wachten als deze doodsvijanden binnen afzienbare termijn (wellicht al in 2010) atoomwapens produceren?
Tegenover de onverdroten Iraanse nucleaire activiteiten staat een passieve Veiligheidsraad van de VN. Die instelling weigert zelfs, naar eigen verordening, een team van experts in te stellen om Iran tijdig in te tomen. Dat hoorde ik eind september ter plekke, in New York.
Terwijl ik voor 2009 mijn hart vasthoud als het gaat om de precaire positie van de Joodse staat in het Midden-Oosten, leert de herdenking van 60 jaar Israël dat zijn Wachter sluimert noch slaapt. Geve de God Israëls Jood en christen op die bijbelse waarheid de hoop alleen te stellen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen