Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

't Is psychisch...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

't Is psychisch...

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een aantal Terdeges terug hebben we ons bezonnen op de pastorale vragen rond psychische nood. Dat heeft de nodige reacties opgeleverd, eigenlijk allemaal van mensen die zelf zo met psychische nood te kampen hebben

In de verschillende brieven is nood en worsteling, maar ook teleurstelling te proeven. Teleurstelling is er met name vanwege het onbegrip dat men, ook binnen de christelijke gemeente, ontmoet. Nu ís het ook moeilijk om je te verplaatsen in iemand die psychisch lijdt. Kunt u zich voorstellen wat het is om dag in dag uit te leven met de gedachte ‘ik ben waardeloos, voor de mensen en voor God’? Te leven met zulk een innerlijke pijn of beschadiging, dat men tot zelfverwonding komt: uiterlijke pijn, om de innerlijke niet te hoeven voelen. Te leven, zelfs, met dwanggedachten tot de dood. In zulke gedachten kunnen wij ons nauwelijks verplaatsen. Aan de ene kant mag u daar dankbaar voor zijn: dankbaar voor een gezond psychisch evenwicht, voor een optimistisch karakter, voor een nuchtere en corrigeerbare omgang met de dingen om u heen. Wij zijn toch ook dankbaar als andere chronische ziekten ons bespaard blijven? Dat wij hen niet altijd begrijpen, nemen psychisch lijdenden ons dan ook niet zo gauw kwalijk. Laten we het ook maar eerlijk zeggen: ik vind het moeilijk om me in jouw strijd en nood in te leven.

Anders wordt het, wanneer onbegrip en onkunde leiden tot zwaarwegende woorden en oordelen. Met name denk ik hier nu aan het verband dat wel gelegd wordt tussen psychische gesteldheid en geestelijke staat. De psyche en de ziel van de mens worden dan vereenzelvigd. Het blijkt voor te komen dat van iemand die in zwaar depressieve buien tot zelfverwonding (automutilatie) komt, gezegd wordt dat hij geen kind des Heeren kan zijn. Het blijkt voor te komen dat tegen iemand die door psychische zwakheid maar één dienst op een zondag kan bijwonen, gezegd wordt dat hij zo niet aan het Avondmaal des Heeren kan gaan. Heel kort samengevat: ‘Psychische nood is een gebrek aan waar geloof. Want in een levend geloof zou je wel anders praten. Zo spreekt en doet een kind van God niet.’ Als wij ten diepste niet weten wat de nood is, past ons dan zulk een oordeel? Is het overigens aan óns om te bepalen wie een kind des Heeren is en welke eigenschappen hij dan (niet) moet vertonen? Kent de Heere Zelf niet degenen die de Zijnen zijn? Het valt me daarentegen zelf wel eens op dat de meest intense geloofsstrijd, en het diepste roepen tot God, gevoerd wordt door degenen die, ook psychisch, alles bij zichzelf kwijt zijn. Zoals Psalm 130: Uit diepten van ellenden róep ik…! En proef ik juist bij hen soms dat vaste geloof dat alleen de HEERE heil kan zenden. Maar het is een geloof dat niet meer heeft dan het ‘nochtans’ van het Woord en van de beloften. Een geloof dat in zichzelf niets meer heeft, maar nog maar één weg en uitweg kent: de weg omhoog. De satan kent onze zwakke plekken. Ook in ons psychische leven. Venijnig sist hij ons toe: Je hebt geen heil bij God! Als je Gods kind was, deed je zo niet... sprak je zo niet... dacht je zo niet... Zie je wel dat het niet echt is...!?

Dit alles onderstreept de roeping die we binnen de christelijke gemeente dragen ten opzichte van elkaar. Dat gemeenteleden met psychische noden even veel pastorale zorg en geestelijke liefde uit de gemeente nodig hebben als leden met lichamelijke kwalen. Dat zij in de voorbede net zo trouw aan de troon der genade worden opgedragen als anderen voor wie wij bidden. En vooral: dat we hen ononderbroken de enige weg tot hulp en behoud wijzen. Dat is de God van onze doop, Die als Vader, Zoon en Heilige Geest zulke rijke beloften aan ons voorhoofd verzegelde. Waar de psalmdichter zingt dat ’s mensen heil ijdelheid is (Psalm 60), daar getuigt hij tevens: Geef Gij ons hulp in tegenheên; bij U is raad, bij U alleen! Deze God is het Die armen opricht uit het slijk, nooddruftigen (van elk verstoten) goedgunstig opricht uit het stof. De laatsten konden wel eens de eersten worden...!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 januari 2010

Terdege | 116 Pagina's

't Is psychisch...

Bekijk de hele uitgave van woensdag 20 januari 2010

Terdege | 116 Pagina's