Het Hoofd van de Kerk

Elke keer valt het me op hoe onze vaderen onderwijs weten te geven uit de schat des Woords. En ook hoe de boodschap aan het hart gelegd wordt. Vrijblijvendheid is vreemd. Rechttoe-rechtaan wordt de boodschap gebracht. Ontdekkend en waarschuwend. Gunnend en nodigend. Het wijst naar Christus, Die alleen redt. Vanzelf zijn er vandaag nog zulke boeken. Ik wil niet vervallen in de categorie mensen die spreken over ‘de goede oude tijd’. Wat zou het terughalen van vroeger en het idealiseren van het verleden zijn, als ook niet Gods Geest werkt. Want daar gaat het om. Anders is het maak- en plakwerk van de mens. Staat ook de mens zelf in het middelpunt met menselijke inzettingen. Zoals in Rome, waar een nieuwe leider is gekozen.

De rijkdom van de Reformatie is dat het Woord spreekt. In vroeger dagen en vandaag nog waar Gods getrouwe dienaren prediken. Ze wijzen naar Christus, Die alleen zaligen kan. In welke eeuw en tijd dan ook. Al wisselen ’s werelds tonelen, in een keten van geslachten, Gods Woord zal nooit zonder zegen zijn. Lezen we dat Woord? Biddend of het ons leven mag lezen? Paulus had er besef van. Al zou er veel kennis zijn, maar „had ik de liefde niet, zo ware ik een klinkend metaal of luidende schel geworden.” (1 Kor. 13:1) Deze liefde is niet de begeerte uit u of mij. Het is het werk van Gods Geest. Dan is het hart gericht op het Woord en is er ook honger naar. Geestelijke honger is gericht op het antwoord op de vraag vanuit het hart: Kan ik zalig worden? Dat antwoord kan alleen de Heere geven, door Geest en Woord. En dat zal Hij doen, ondanks de strijd van satan buiten en binnen het hart. De lijdenstijd wijst ook aan hoe Gods kinderen verlost worden. Het wijst op de Knecht van de Vader.

Jesaja verkondigt het komen van Jezus. Hij spreekt ook over Zijn lijden en sterven. U kent allemaal Jesaja 53. Wat eeuwen tevoren is geprofeteerd, is vervuld. Gedurig mag het in de verkondiging in de kerk klinken: „Zie, Mijn Knecht.” De Vader geeft Zijn Zoon. Zijn Knecht wilde komen om te dienen. Hij boog in de diepte van de vernedering als de ware Knecht. En dat getrouw tot het einde toe. Om de gevangenis waarin gevangenen van satan zitten, gevankelijk te voeren. En wie die gevangenen zijn? Ze worden heidenen genoemd, die Jezus Christus zal besprengen (Jes. 52:15). Dit lijdensevangelie in het Oude Testament spreekt van strijd en overwinning. De diepte van het lijden vanwege de overtredingen Zijns volks wordt in Jesaja 53 getekend. Als een Lam. Hij, die overwint: de Leeuw uit Juda’s stam. Het welbehagen des Heeren zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan. Tot leiding, vertroosting en verkwikking van de ziel. Wat ze ontvangen, het is uit Hem en door Hem alleen. Het boek naast de stoel: ‘Christus gekruist of het merg van het Evangelie’. Geschreven door de Schotse James Durham. Het is een grondige verklaring van Jesaja 53. Niet een lezen om te lezen. Niet om de diepe en grondige verklaring die het biedt. Maar om het Evangelie van Jezus Christus. In de Knecht des Heeren alleen ligt voor de ziel de lessing van geestelijke dorst en het stillen van geestelijke honger. „Zie, Mijn Knecht”, zo verkondigde Jesaja. Opdat het wordt: „Niemand dan Jezus alleen.”

Ds. A.A. Brugge, Ede

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen