Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Goede band met de koude kant

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Goede band met de koude kant

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op de grote dag krijgt elk bruidspaar er een familie bij. De schoonfamilie. Hoe om te gaan met de koude kant als het over en weer niet klikt? En wat te doen als je als ouders ongelukkig bent met de beoogde levensgezel van zoon of dochter? „In de emoties worden over en weer soms pittige uitspraken gedaan, die verhoudingen voor jaren op scherp zetten.

Over zijn eigen schoonfamilie heeft ds. J. Belder niet te klagen.
De band met zijn schoonouders was van meet af aan prima.
„Wel zeiden ze, toen we aangaven te willen trouwen: ‘Zou je niet nog een jaartje wachten? Jullie zijn nog zo jong.’ Terwijl ik bijna 33 was en mijn vrouw 27. Het was een close gezin en mijn schoonvader hield alles graag in het hok. Mijn eigen ouders, voor wie kerk en geloof vrijwel geen rol speelden, hebben Ina zonder enige aarzeling geaccepteerd. Ze gingen er al van uit dat ik thuis zou komen met een meisje dat bij mijn veranderde opvattingen paste.”
Voor zijn boekje ‘Schoonfamilie is ook familie’ maakte de hervormde emeritus predikant uit Dordrecht gebruik van ervaringen in het pastoraat. Die leerden hem dat verschillen tussen de warme en koude kant meer dan eens oorzaak zijn van heftige emoties. „In elke gemeente heb ik daarmee te maken gehad. Soms in zo’n scherpte, dat ouders aangaven niet op de trouwdag van hun eigen kind aanwezig te zullen zijn.”

Vrijwel alle keren wist hij hen tot andere gedachten te brengen. „Ik heb altijd gezegd: ‘Weet wat je doet als je zo’n stap zet. Op een cruciaal moment in het leven van je kind ben je de grote afwezige.’ Als de pa en ma van Simson zo ver gingen dat ze de bruiloft van hun zoon met een Filistijns meisje bijwoonden, ongetwijfeld met kromme tenen, laten wij dan niet te snel zeggen dat het voor ons principieel onmogelijk is. De grens ligt voor mij bij een huwelijkssluiting tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.”

Schoonmoeder
Vaak is het een complex van factoren waardoor ouders ongelukkig zijn met de keus van zoon of dochter. Het milieu waaruit de aanstaande schoonzoon of -dochter afkomstig is, het opleidingsniveau, de kerkelijke herkomst, eigenschappen die als negatief worden ervaren en sociale angst voor de reactie van de omgeving. Ook het karakter van de ouders en hun visie op opvoeding speelt een belangrijke rol, ontdekte ds. Belder in de ambtelijke praktijk. „Er zijn vaders en moeders die het tot in het huwelijk van hun kinderen toe voor het zeggen willen houden.”
De bekende grappen die suggereren dat vooral schoonmoeders een kwalijke rol spelen, doen volgens de Dordtse predikant geen recht aan de realiteit. „In de loop der jaren ben ik zeker zo vaak met dominante vaders geconfronteerd. Vaak gebruikten die hun vrouw als postbode, om vervelende boodschappen over te brengen. Dat geeft een vertekend beeld. Wel valt op dat moeders soms moeite hebben om een jongste kind los te laten. Ze willen hun Benjamin blijven pamperen en vragen zich af of zijn vrouw dat even goed zal doen als zij.”

Huisregels
Niet alleen ouders kwamen naar de pastorie om hun nood te klagen over een aanstaande schoonzoon of -dochter. Omgekeerd deden kinderen er hun beklag over het gedrag van een toekomstige schoonvader of -moeder. „Ik heb altijd geprobeerd te bemiddelen. Ouders wees ik op positieve kanten van de ‘indringer’, kinderen op de terechte zorg van ouders voor de toekomst van hun kind.”
Doel van die bemiddeling was het voorkomen van verharding van de standpunten. „In de emoties worden over en weer soms pittige uitspraken gedaan, die verhoudingen voor jaren op scherp zetten. Ook als ik ouders heel goed kon begrijpen in hun verontrusting, adviseerde ik hen om niet vanuit de emotie te reageren, maar op een geschikt moment hun bezorgdheid te uiten. Evenwichtig, op een rustige toon, zonder boycotten af te kondigen. Als je dochter valt op een man die al drie keer is gescheiden, kan ik me voorstellen dat de eerste reactie is: ‘Die accepteren we niet in ons huis.’ Maar wat win je daarmee? Wel mag je respect verwachten voor de huisregels en dat wat je lief en dierbaar is.”
Dat wordt er niet eenvoudiger op. Ook in de gereformeerde gezindte vinden veel jongeren het vanzelfsprekend dat ze al voor het huwelijk geslachtsgemeenschap hebben.
„Als ouders moet je hierin duidelijk zijn. Voor wat het stel buitenshuis doet, draag je geen directe verantwoordelijkheid, maar in je eigen huis moet je niet toestaan wat God verbiedt. Dat zou ook mijn houding zijn ten aanzien van een zoon of dochter met een homoseksuele relatie. De deur wijzen gaat mij te ver. Het is en blijft je kind.”

Conflictstof mijden
Uit het actief beïnvloeden van zoon of dochter in de keus van een levensgezel zag ds. Belder weinig goeds voortkomen. „Dat past niet bij onze cultuur. Er is wel een indirecte invloed. Neem alleen de schoolkeuze door ouders. De meeste kinderen vinden hun levensgezel in het segment van de samenleving waarin ze opgroeien. Nog belangrijker is de uitstraling van het huwelijk van de ouders. Als kinderen zien hoe goed het is om samen de Heere lief te hebben en te dienen, stuur je daarmee zonder dat je dat zelf in de gaten hebt.”
Het officieel ‘vragen van de hand’ van het meisje lijkt inmiddels uit de tijd. „Ik heb het nog gedaan, omdat mijn schoonvader zeer aan tradities hecht. Ik vind het zelf overigens ook een mooi gebruik, maar zonder zijn toestemming was de bruiloft denk ik ook wel doorgegaan. Inhoudelijk heeft zo’n ritueel niet zo veel betekenis. Veel belangrijker vind ik dat je als kind merkt dat vader en moeder blij zijn met je keuze. Blijft de relatie met de schoonfamilie matig, dan is het verstandig om confl ictstof te vermijden en elkaar niet te overlopen. Het kan zelfs goed zijn om op een zekere afstand van sterk claimende ouders of schoonouders te gaan wonen. De eerste prioriteit en loyaliteit van gehuwden ligt bij vrouw of man, en de kinderen als die er mogen zijn. Probeer over en weer wel de bijzondere familiemomenten bij te wonen. Het getuigt van volwassenheid als je over je eigen schaduw heen kunt stappen.”

Eigen
Een belangrijk twistpunt in reformatorische kring is verschil in kerkelijke achtergrond. Voor ds. Belder gaat geestelijke eenheid boven kerkelijke eenheid. „Wel zul je bij kerkelijke verscheidenheid vóór de huwelijkssluiting tot een keuze moeten komen. Als echtpaar verschillende kerken bezoeken, mag geen optie zijn. Het is buitengewoon kwalijk als ouders daar wel op aansturen.”
Meer dan eens wordt die houding bepaald door onkunde, constateert de hervormde emeritus predikant.
Typerend was de reactie van de vader van een bruid na de huwelijksdienst die hij had geleid. „Die man kwam me hartelijk bedanken omdat ik me zo had aangepast: door psalmen in de oude berijming te laten zingen, uit de Statenvertaling te lezen en het klassieke huwelijksformulier te gebruiken. Ik heb gezegd: ‘M’n lieve man, zo doen wij dat altijd.’ Over en weer bestaan in de gereformeerde gezindte veel vooroordelen.”
Inzet van ouders moet zijn dat de schoonzoon of -dochter werkelijk deel gaat uitmaken van hun gezin.
„Er ontstaat geen bloedband, in dié zin wordt vreemd nooit eigen. Maar als het goed is voelt de schoonzoon of -dochter zich volledig opgenomen in de schoonfamilie en wordt vreemd wel degelijk eigen.”


Praktische handleiding
Met ‘Schoonfamilie is ook familie’ bood ds. J. Belder aanstaande bruidsparen, jonggehuwden en wederzijdse familieleden een praktische handleiding om de verhouding goed te houden of weer goed te krijgen. Het boekje combineert Bijbelse richtlijnen met herkenbare voorbeelden en concrete aanwijzingen. Van cruciaal belang in een gezonde relatie met zowel de ‘warme’ als de ‘koude kant’ is een goede communicatie. Het zal niet zonder reden zijn dat de auteur daarmee afsluit. Behartigenswaardig is ook wat zijn vrouw opmerkte tijdens het schrijven van het boekje: „Als je schoonouders er niet waren geweest, zou ik nooit je vrouw zijn geworden.”
Voor de auteur reden om te concluderen: „Dat is ten minste al één reden om hen in ere te houden.”

‘Schoonfamilie is ook familie’, door ds. J. Belder; uitg. De Banier, Apeldoorn; 96 blz.; € 9,95.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 2013

Terdege | 156 Pagina's

Goede band met de koude kant

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 2013

Terdege | 156 Pagina's