Fris en vrolijk, maar in evenwicht

Het schuurtje achter haar hoekhuis verfde ze blauw, net als de kast in de woonkamer, het trappengat en de bedden van haar kinderen. Zelfs de slaapkamervloer kreeg een frisse blauwe kleur. ,,Het is de kleur Marrakesh van Histor, maar omdat die niet meer bestaat, laat ik de kleur speciaal mengen.'' Crista wordt er vrolijk van. ,,Als ik 's winters de trap op loop, is het net alsof de zon schijnt. En met dat blauwe schuurtje in de tuin is het altijd een beetje voorjaar.'' Behalve blauw heeft ze ook veel rood en groen in huis. ,,Als de kleuren maar helder zijn. Dat vind ik het mooist. Poedertinten zul je bij mij niet snel terugvinden.''

Onrustig
Een vriendin vroeg haar laatst of ze niet onrustig werd van al die kleuren.
„Nee dus. Dat komt ook omdat ik veel kleur gebruik, maar er wel over nadenk hoe ik dat doe. Neem nou die fotowand. Het lijkt alsof al die kleuren en vormen zomaar bij elkaar zijn gehangen. Maar ik heb er heel lang over gedaan om er evenwicht in te vinden. Zodat het toch een rustig geheel is.”
De heldere kleuren komen ook terug in de vele retro spulletjes die ze de afgelopen jaren verzamelde. Vooral oud speelgoed spreekt haar aan. „Ik zoek vaak naar Fisher Price uit de jaren 70. Misschien omdat ik daar zelf vroeger ook mee speelde. Het is een stukje nostalgie. Het leuke is dat op dat speelgoed ook altijd een jaartal staat. Deze autogarage is bijvoorbeeld uit 1970.”
Ze haalt haar inrichting vooral van rommelmarkten. Ze gaat niet heel bewust op zoek.
„Je moet tegen dingen aanlopen. De ene keer vind je een paar mooie blikken, maar de volgende keer is er geen blik te zien. Dan zie je weer een mooi krukje. Of een stuk speelgoed. Dat houdt het leuk.”
Of het ook verslavend is? Tja, nu je het zegt.
Het kan wel snel iets verslavends worden, dat zoeken. De kick als je iets vindt, voor weinig, omdat de mensen totaal geen benul van de prijs hebben, is groot. Dus bezoek je de volgende rommelmarkt ook. En die daarna komt ook.”

Franse schoolkaart
Op een markt in Frankrijk vond ze eens een Franse schoolkaart van Nederland. „De markt zelf was erg klein; hij viel me wat tegen. Die kaart kocht ik echt omdat ik iets wilde kopen. Pas later ontdekte ik hoe leuk hij in ons huis past. En de kinderen kijken er ook vaak op. Dan zoeken ze naar de plaats waar we eerst woonden, Gouda, of waar hun opa en oma wonen.”

Sinds ze twee jaar geleden een aanbouw aan het huis kreeg, blijft ze met meubels schuiven. „Eerst was onze woonkamer eenvoudig in te richten: aan de tuinkant de bank, aan de keukenkant de eettafel. Het kon eigenlijk niet anders. Nu hebben we wat meer hoekjes en gaatjes gekregen, omdat er na de verbouwing een tussenwandje is geplaatst. Het blijft echt zoeken wat het mooist staat. Laatst heb ik de kast haaks op de muur gezet. Daardoor hebben we een apart hoekje gekregen, waar de kinderen muziek kunnen maken. Die landkaart past daar dan weer leuk als achtergrond. Nu heb ik nog een hoekje over waar ik een leeshoek van wil maken. Ik heb al boekenkastjes en wil nu nog wat kussens en matrassen op de grond, zodat de kinderen er echt lekker kunnen wegduiken. De vintage stofjes heb ik al in huis. Zo blijf ik dus altijd bezig. Mijn vier kinderen en man zijn er al aan gewend dat bij thuiskomst de bank opeens op een ander plekje kan staan.

De inspiratie voor haar interieur komt niet uit de woonbladen. „Ik kijk bij alles wat ik aanschaf of ik het mooi vind. Als dat zo is, weet ik dat het bij de rest staat.” Hoewel ze woonbladen graag leest, is het gevaar volgens haar dat ze je afbrengen van je eigen inrichting. „Ze gaan erg met de mode mee. En ben je daar gevoelig voor, dan koop je dus steeds de nieuwste dingen, zonder je af te vragen of het wel bij jouw huis past.”

Aagje Fair
Als er te veel spullen in huis staan, houdt ze grote opruiming. „Te veel maakt onrustig.” Ze heeft het geluk dat ze spullen die over zijn, kan verkopen op de Aagje Fair, die ze samen met vier vriendinnen elk jaar in september ergens in een tuin houdt. „Dat doen we al vijf jaar. Het is een groot succes. We zijn allemaal creatief, op onze eigen manier. En iedereen brengt meubeltjes, geverfd of niet, kussenhoezen of kleding in. De opbrengst is voor een naaiopleiding die wordt gesponsord door Woord en Daad. Juist dat het voor een goed doel is, maakt het geweldig om te doen. Het bezig zijn met wonen en kleding kan iets horizontaals hebben, iets aards. Door de fair heb ik het idee dat we toch bezig zijn met een hoger doel.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen