In het hart van Frankrijk

Aan het eind van de weg is een fors meer zichtbaar. Aan de overzijde steken enkele torens fier omhoog. Het is het onderkomen van de topman van een van de grote Franse winkelketens. Daarachter strekken de bossen zich uit, vele tientallen kilometers achtereen. „Daar kun je gemakkelijk verdwalen”, zegt Gert-Jan Paauwe.
De kasteelbewoner gaat graag op jacht met andere ondernemers. „Regelmatig zien we hen hier voorbijkomen, met voorop een auto vol jachthonden.”
Als er niet wordt gejaagd, is het stil in het tamelijk dunbevolkte gebied. Gert-Jan (50), zijn vrouw Elly (47) en hun zoons Raymond (9) en Renaldo (13) wonen in het gehuchtje Baignerau, onderdeel van Braize. Braize telt nog geen 300 inwoners. De burgemeester van het plaatsje was blij met de komst van de Hollanders en met twee nieuwe leerlingen. „Het platteland van Frankrijk staat onder druk. Veel jonge mensen trekken weg naar de steden, vooral naar de omgeving van Parijs”, aldus Gert-Jan. De hoofdstad van Frankrijk ligt op drie uur afstand van Braize, in de regio Alliers. „Geografisch precies het hart van Frankrijk.”

Zondagsrust
Het buitenland trok hem al jaren. De voormalige planner bij een transportbedrijf in Kapelle wilde graag emigreren. „Enkele familieleden van me zijn naar Canada gegaan. Dat leek me ook wel wat. Ik zoek graag het avontuur en vond Nederland toch wel erg klein en druk. Tijdens vakanties liep ik altijd langs makelaarskantoren en keek ik naar hun aanbod. Ik wilde graag zelfstandig ondernemer worden en iets voor anderen betekenen.” Zijn vrouw Elly hield de oversteek naar een ander contingent echter tegen omdat ze haar familie niet helemaal uit het oog wilde verliezen.
Bij het uitstippelen van hun vakanties naar Frankrijk merkten ze hoe moeilijk het was om een omgeving te vinden waarin de zondagsrust en christelijke opvattingen werden gerespecteerd. „Het aanbod was erg beperkt. Toen ontstond bij ons het idee om zelf iets te beginnen.”
Het duurde nog enkele jaren voordat ze konden vertrekken. „De crisis brak uit en ons huis heeft twee jaar te koop gestaan. Toen we dat kwijt waren, hebben we vrijwel direct deze boerderij gekocht.”

Modern
De laatste jaren werd het pand bewoond door enkele oudere Nederlanders. Het huis was in redelijke staat, net als de grote schuren, waarin ooit de koeien en landbouwmachines waren ondergebracht. Achter de woning staat de vroegere woonboerderij, een langgerekt pand. „Daarin waren twee huisjes voor verhuur aangebracht. Het dak stond op instorten en in het leegstaande deel bevond zich een complete marterfamilie. Door een gat van een meter bij een meter was in de loop der jaren een enorme hoeveelheid hooi en stro naar binnen gebracht. Die kon pas worden verwijderd toen het dak eraf was.”
Om de boerderij ligt 3 hectare grond, voornamelijk weiland. Het oudste deel van de boerderij dateert uit het eind van de zeventiende of het begin van achttiende eeuw. „De huidige woning is later gebouwd en was in de tweede helft van de vorige eeuw eigendom van de burgemeester en zijn familie. De elektriciteitskabels zijn onder de grond aangelegd en we hebben een goede internetverbinding. Dat is voor hier vrij modern.”

Madame vélo
Hun twee jongste kinderen, nu 9 en 13 jaar, verhuisden mee. Hun oudste zoon (25) bleef achter en woont nu op zichzelf. Voor de kinderen was het lastig, zegt het echtpaar. „Zij hebben er niet voor gekozen en moesten hun vriendjes achterlaten.” Vooral voor Renaldo was het eerste jaar erg zwaar. „Hij ging toen naar de internationale school en we moesten hem ’s ochtends al in het donker op een stationnetje op de trein zetten en ’s avonds weer ophalen, heen en weer 800 kilometer per week. In de stad moest hij zijn weg zoeken naar de lijnbus. We hadden best met hem te doen, maar hij had er al snel vriendjes.”
Nu gaan beide kinderen in de omgeving naar school. De eerste vriendschappen zijn gesloten. „Ze pakken de taal veel beter op dan wij. Wij hebben twee winters een cursus gedaan en volgen nu nog wekelijks Franse les. Maar we staan nog wel eens met de mond vol tanden”, lacht Elly. Met haar onmiskenbare Zeeuwse tongval is ze een opvallende verschijning in het kleine Franse dorpje. „Ze noemen me hier madame vélo. Ik ben de enige die op de fiets boodschappen doet.”
Zeeland is voor hun gevoel niet ver weg. Elly reed enige tijd geleden in zeven uur naar familie in Kapelle. „Je spreekt elkaar via Skype, deelt ervaringen via Facebook en hebt de telefoon.”

Papierwinkel
De twee huisjes in de oude woonboerderij breidden ze uit tot drie. Daarnaast hebben Gert-Jan en Elly de beschikking over een studio/appartement aan de achterzijde van hun woning en maakten ze een slaapkamer met douche en toilet in de benedenverdieping van hun woning. Zelf wonen ze boven. Gert-Jan is nu bezig om in een van de grote schuren een eetzaal in te richten en op de eerste verdieping nog een paar kamers te bouwen. „Je mag niet meer dan vijf kamers met logies en ontbijt verhuren, anders ben je een hotel. Dan krijg je echt met tal van voorschriften te maken.”
Van de vele regeltjes heeft hij zijn buik vol. „Hier is bureaucratie uitgevonden. Er zijn zeven verschillende Kamers van Koophandel. Voor verschillende onderdelen moet je naar verschillende loketten. „De papierwinkel is verschrikkelijk. De mensen hier adviseren je daarom maar niet al te veel aan te vragen.”
Voordelen zijn er ook. „De gezondheidszorg is beter dan in Nederland en kost minder. Je betaalt geen wegenbelasting. Daar staat tegenover dat er sprake is van hoge woonbelastingen. Gemiddeld ben je aan je levensonderhoud hetzelfde kwijt als in Holland.”
Veel klussen doet hij zelf, in andere gevallen worden specialisten ingehuurd. Met wisselende ervaringen. „Een elektricien hier uit de omgeving heeft, toen we hier nog maar kort waren, 380 volt op ons net gezet. Een deel van de elektrische apparaten is stuk gegaan. Het was heel moeilijk om de kosten te verhalen, dat is maar voor een deel gelukt.”

Schoon
Naast de huisjes heeft Gert-Jan een groot zwembad ingegraven. Hij wil verder graag een kleine camping beginnen op het weiland naast de woning. „Maar de burgemeester van het dorp heeft met een andere campingeigenaar mondeling afgesproken dat er geen concurrent bij mag komen. Wat dat betreft moeten we op de volgende burgemeestersverkiezingen wachten. Misschien dat het wel lukt met safaritenten. Dat moet ik nog nagaan.” Daarnaast overweegt het echtpaar om tijdelijk een of twee vastgelopen jongeren in hun gezin op te vangen.
Om voldoende inkomen te verwerven, verzorgt Gert-Jan af en toe transporten voor een Frans bedrijf vanuit Nederland. Een baan als buschauffeur ging aan zijn neus voorbij omdat zijn rijbewijs een bepaalde vermelding miste. „Ook een gevolg van de bureaucratie natuurlijk.”
Werkgelegenheid is er in de omgeving niet zo veel. „Dit behoort tot de schoonste gebieden van Frankrijk. Er is geen of nauwelijks industrie. Daarom is het zo geschikt als vakantiegebied, met mooie stadjes, veel kastelen, rust en ruimte. Er is nauwelijks wind en het is zeker 4 tot 5 graden warmer dan in Nederland.”
Kerkelijk zijn Gert-Jan en Elly nog steeds aangesloten bij de hervormde bondsgemeente van Goes. „De kerkelijke situatie heeft ons eerst wel tegengehouden om ons hier te vestigen. Maar je hebt goede internetverbindingen. Daarnaast gaan we regelmatig naar de Église Réformée. Het is niet de verkondiging van het Woord zoals we dat gewend zijn, hoewel we lastig een afgewogen oordeel kunnen vormen. Door de taalbarrière mis je soms wat. In het hoogseizoen worden hier enkele malen Nederlandstalige kerkdiensten belegd. We hebben daarvoor contact met enkele predikanten.”

Adres Domaine Le Vignot Braize: Route de l’eglise, Le Vignot Baignerau, 03360 Braize, Frankrijk, tel. 0033-470029334; www.evenfransleven.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen