Game over

Jasar le Nua, of kortweg Jasar. Geen betekenis, alleen de mooie Franse taal. In het schoolgebouw waar Jasar normaal zijn Franse lessen krijgt, vertelt hij nu het verhaal van zijn gameverslaving.
Jasar’s taalgebruik is immer correct, zijn gedrag was dat – naar eigen zeggen – jarenlang niet. „Gamen lijkt heel onschuldig. Je houdt jezelf voor dat het in ieder geval beter is dan roken of drugsgebruik”, zegt Jasar. „Maar als je erin vast komt te zitten, stompt het je geest enorm af. Je raakt een afgezonderd persoon.”
Rustig en voorzichtig begint Jasar zijn verhaal. Hij kiest zijn woorden en neemt stiltes tijdens het praten. „Het begon op de basisschool, op een heel onschuldige manier. Mijn broer gamede, dus ik deed dat ook. Op de middelbare school ging het fout. Ik verloor mijn oude klasgenoten uit het oog en nieuwe contacten maken vond ik moeilijk. Achter de computer ging dat wel, merkte ik.” Na even nadenken: „Ik kwam in een situatie terecht waarin mijn cijfers zo goed waren, dat mijn ouders niet meer meekeken bij mijn andere activiteiten. Ik trok mij terug in mijn slaapkamer en gamede zoveel als ik zelf bepaalde. Tot midden in de nacht.”
In de drie jaren die volgden, bestond de wereld van Jasar uit ”World of Warcraft” en ”League of Legends”. „Je speelt met anderen online en het gevaar is dat je waarde gaat hechten aan mensen die je niet kent”, zegt Jasar. „Ik kreeg veel gamevrienden uit Amerika. Omdat zij in een andere tijdszone leven, veranderde mijn hele dag- en nachtritme.”

Asociaal
Terugkijkend begrijpt Jasar dat toen niemand zijn overmatige gamegedrag in de gaten had. „Mijn cijfers bleven goed en ik had zelfs geen slaapproblemen, ondanks de extreem korte nachten die ik maakte. Ik ben altijd een rustige persoon geweest, niemand zocht iets achter mijn teruggetrokken gedrag.”

Ongezond en asociaal, zo noemt Jasar het overmatig gamen nu. „Je beperkt je denkvermogen tot je interesse. Alles draait om een spelwereld. Dat is zo leeg, maar het voelde toen heel veilig.” Dan gaat hij verder: „Ik draaide helemaal door. Als ik een tijdje niet gamede, kreeg ik hoofdpijn. Mijn ogen waren de hele dag onrustig, gewend aan steeds veranderende beelden.” Met zelfspot: „En nu ondervind ik nog steeds een negatief gevolg van mijn verslaving. Ik heb het gewicht van een echte gamer.”
De aantrekkingskracht van bepaalde games kan Jasar goed verklaren. „Games die doorspelen als jij niet online bent of games waarbij je bepaalde elementen slechts op één dag kunt doen, zijn erg verslavend. Je speelt tegen anderen, dus je wilt winnen. Daarmee verplicht je jezelf steeds online te zijn”, legt Jasar uit. „Op schooldagen gamede ik zo’n zeven uur. Maar in de vakantie ontbeet ik, ging ik achter mijn computer zitten en kwam ik pas weer beneden voor het avondeten.” En na een stilte: „Nu denk ik: wat had ik veel kunnen lezen in die tijd.”

Drie jaar geleden ontdekten Jasar’s ouders zijn verslaving. „Zij reageerden geschokt en confronteerden mij met mijn verkeerde levensstijl. Ik verdedigde mijzelf enorm. Ik wilde niet ontdekken dat ik jarenlang een grote fout had gemaakt.” De knop in Jasar’s hoofd ging nog niet om. Zijn ouders stelden regels, maar tevergeefs. Er waren veel conflicten thuis en Jasar viel steeds terug in zijn oude gamepatroon. „Daarom heb ik twee jaar geleden hulp gezocht. Pas toen ik met therapeuten sprak en een gamedagboek bijhield, kreeg ik inzicht in mijn eigen gedrag”, bekent Jasar niet zonder schaamte. „Hoe heeft het zolang kunnen duren? Ik heb zoveel gemist op sociaal gebied.”
Ineens, met nieuwe energie, zegt hij: „Alles is daarna positiever geworden. Ik leef spontaner, geniet van familieverjaardagen en zie het nut van sociale contacten.”
Terugval heeft Jasar naar eigen zeggen nog niet ervaren. „Mijn oude gamevrienden vragen via Facebook nog wel eens of ik een bepaald spel wil meespelen. Maar dan moet ik nee zeggen. Ik heb lang genoeg ongezond geleefd.”
Terugkijkend op zijn gameverslaving, moet Jasar concluderen dat zijn oude gedrag niet goed te praten is. „Toentertijd vond ik mijzelf een goede christen. Ik hield me zelfs voor dat ik tot eer van God gamede”, zegt hij voorzichtig. „Als christen moet je dan letterlijk uit de wereld gehaald worden. Gamen is niet wat God met dit leven bedoeld heeft. Het leven is geen spel.”

De naam Jasar is gefingeerd.

Hulp
Als je ook vast zit in een patroon van overmatig gamen of dit vermoedt, is het verstandig om hulp te zoeken. Dat kan via www.dehoop.org of www.stichtingdevluchtheuvel.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen