Schippersinternaat onder druk

Een korte rondgang door het internaat roept een beeld van huiselijkheid op. Directeur Fijke Mulder (35) bevordert dat ook. „Warmte en gezelligheid zijn belangrijk. We nemen hier een niet onbelangrijk deel van de opvoeding waar van de ouders. Dat moet je in een juiste setting doen.”
De in 2010 aangetreden directeur is verantwoordelijk voor een complete vernieuwing van het interieur, inclusief alle meubels. „De vorige inrichting was wel twintig jaar oud en beslist aan vervanging toe.” Op de vraag of er ook genoeg geld voor beschikbaar was, glimlacht hij breed. „Daar hebben we rekening mee gehouden, er was ook sprake van achterstallig onderhoud/vervanging.”

Knokken
Christelijk internaat De Merwede staat aan de vooravond van een jubileum. Volgend jaar is het veertig jaar geleden dat het internaat werd opgericht, dankzij de inzet van de plaatselijke afdeling van schippersvereniging Koninklijke Schuttevaer. Bijna tien jaar knokten de Werkendammers, die over een van de grootste Nederlandse havens voor de binnenvaart beschikken, voor een eigen internaat. Met succes, want in de zomer van 1975 kon De Merwede in gebruik worden genomen. In latere jaren verrees er naast het hoofdgebouw ook een dependance.
Nog steeds is het internaat een vereniging, als enige in Nederland. „De ouders zijn lid van de vereniging”, aldus Mulder, die benadrukt dat de reformatorische sfeer in het internaat geen beletsel vormt om open te staan voor alle Werkendamse schippers. „Onze kinderen komen uit alle kerken en geledingen van Werkendam. Je kunt ons het beste vergelijken met de vroegere school met de Bijbel.”

Gebroken been
In het voorjaar van 2010 betreedt Mulder voor het eerst het pand aan de Havenstraat. Hij is op dat moment verbonden aan de Gomarus Scholengemeenschap in het naburige Gorinchem. „Ik was er zes jaar docent en zes jaar teamleider”, aldus de voormalige economiedocent. „Ik had wel eens de gedachte om wat breder om me heen te kijken, maar in feite werd ik tot nadenken gedwongen toen ik thuis kwam te zitten met een gebroken been. Ik zat met de pc voor me op de bank als het ware te wachten op mails met vragen van collega’s. Maar er kwam helemaal niets, het bleek zonder mij uitstekend te gaan. Toen ik voor de tweede keer een oproep voor een directeur van de Merwede voorbij zag komen, heb ik gesolliciteerd. Ik had voor mezelf vastgesteld dat ik graag iets in eigen kring zou doen. Werken met jongeren en verantwoordelijkheid dragen waren eveneens belangrijke zaken voor mij. Dat kwam allemaal bij elkaar in het internaat.”
Gedurende enkele maanden gaat hij voor één dag per week aan de slag. „Ik heb eerst het cursusjaar bij de Gomarus afgemaakt.”

Motor aan en draaien
Bij zijn komst heeft het internaat 144 kinderen in de leeftijd van 6 tot maximaal 18 jaar. In de daaropvolgende jaren ziet Mulder het aantal bewoners substantieel afnemen. Na de zomervakantie starten tien groepen met 118 kinderen en jongeren.
Mulder ziet de daling van het bewonersaantal niet als een direct gevolg van de crisis, die de binnenvaart hard heeft getroffen. „Het is niet zo dat de schippers in deze omgeving direct zijn getroffen door faillissementen of zo. Wel zijn er verschillende moeders aan de wal gegaan. Dat is een ontwikkeling die in de binnenvaartwereld al veel langer aan de gang is en die de schippers uit reformatorische kringen lange tijd leek voorbij te gaan. Nu zie je dat er aan het gezinsmodel, waarbij moeder met de allerkleinsten aan boord blijft, wordt geknabbeld. De schepen zijn groter geworden, er is meer personeel aan boord gekomen en er moet vooral worden gevaren. Dat heeft natuurlijk raakvlakken met de economische situatie. De gezelligheid van vroeger, waarbij er nog tijd was om bij elkaar te buurten, is er niet meer. De motor aan en draaien, daar ontkomt vrijwel niemand aan.”
In 2011 en 2012 zijn er in totaal twee leefgroepen gesloten. Heel vervelend, aldus de directeur, „voor zowel de ouders en kinderen als voor het personeel. De impact van sluiting van een leefgroep moet niet worden onderschat. Kinderen moesten naar andere groepen en sommige parttimers werden overbodig.”

Verantwoordelijkheid
Gedwongen ontslagen konden worden voorkomen. De organisatie telt nu 45 fte’s, verdeeld over ongeveer tachtig mensen. Een woongroep wordt geleid door „een juf en een meneer. Maximaal één man, daarnaast twee dames. Meestal werken de dames parttime, zodat ze met z’n vieren een groep leiden.”
Hij hoopt vurig dat de daling van het aantal internaatbewoners zich de komende jaren niet zal voortzetten. Of dat strookt met de realiteit? „Het is bijzonder moeilijk daarop een antwoord te geven. Ik ben niet somber. Het aantal aanmeldingen ziet er goed uit. We kunnen vaststellen dat de stroom echt niet opdroogt.”
Het Werkendamse internaat heeft een „intensieve vernieuwingsslag gemaakt, met als hoogtepunt de certificering ISO 9001 in 2013. Dit is ook zeker een inhaalslag geweest. Exterieur en interieur zijn aangepast om de gezelligheid te vergroten.” Die zijn, zo benadrukt hij, ondergeschikt aan de inhoud van het werk. „We nemen hier een deel van de opvoeding waar. Dat doe je op een praktische wijze door de kinderen en jongeren na schooltijd op te vangen en door tal van huishoudelijke zaken, maar je probeert ze bovenal mee te geven dat ze een nieuw hart nodig hebben. Dat geeft een grote verantwoordelijkheid.”
De groepsleiders staan centraal in het contact met de ouders. „Meestal brengt de moeder het kind of de kinderen op maandagochtend en haalt zij hen op vrijdagavond weer op. Dan zijn er meestal gesprekjes met de leiding van de leefgroepen. Doordeweeks zijn er natuurlijk verschillende telefonische contacten, afhankelijk van de situatie.”
De toenemende communicatiemogelijkheden maken het niet altijd eenvoudiger. Op de leefgroepen staat een computer, waarbij pas een eigen account wordt toegestaan als de kinderen de basisschool hebben verlaten. Mobiele telefoons zijn pas toegestaan bij de gang naar het voortgezet onderwijs. „De controle op het gebruik van de telefoons is heel lastig. Met scholieren wordt onder voorwaarden een laptopcontract afgesloten.”

Wondere gave
Mulder heeft geen spijt van zijn overstap vanuit het onderwijs. „Het is zaak om de komende jaren de hoge kwaliteit van de zorg vast te houden. Daar hopen we met elkaar de kracht en de zegen van de Heere voor te krijgen.”
Dat dit niet vanzelfsprekend is wist hij al, maar hij werd er twee jaar geleden nadrukkelijk bij bepaald toen hij als gevolg van een hartritmestoornis op de snelweg onwel raakte en buiten bewustzijn raakte. „Dat gebeurde op maandagochtend. Ik werd enige tijd in coma gehouden en werd pas donderdag weer wakker. Als je daaraan denkt, besef je des te meer hoe afhankelijk een mens is en dat het leven een wondere gave van de Heere is.”

Fijke Mulder

F.A. (Fijke) Mulder (35) volgt na de mavo de middelbare detailhandelsschool en gaat daarna aan de slag bij een kantoorvakhandel. Hij ziet al spoedig om naar wat anders en combineert het docentschap aan de Gomarus Scholengemeenschap met een studie voor leraar economie. In 2010 stapt hij over naar internaat De Merwede in Werkendam. Mulder woont in Sliedrecht, is getrouwd en heeft vijf kinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen