Gode zij dank

Gemeente, voor de dienst der offerande mag u uw gaven afzonderen... Zo klinkt het in de eredienst. In 2 Korinthe 8 en 9 gaat het over de inzameling van de gaven. Paulus wekt de gemeente op tot offervaardigheid. Dit doet hij door andere gemeenten uit Macedonië als voorbeeld te stellen. Paulus schrijft: „Zij deden niet alleen, gelijk wij gehoopt hadden, maar zij gaven zichzelf eerst aan de Heere, met alles wat zij hadden, en daarna aan ons, door de wil van God.” Onze gaven geven, mag een uiting van dankbaarheid zijn. Ware dankbaarheid komt voort uit: „zij gaven zichzelf eerst aan de Heere”. Daar is een andere Gave aan voorafgegaan, waarvan Paulus schrijft: „Want gij weet de genade van onze Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden.”

Paulus is op zendingsreis. Op het moment dat hij zijn brief schrijft, is hij in Efeze. Op zijn zendingsreis maakt hij overal de nood van de gelovigen in Jeruzalem en Judea bekend. Zij verkeren in grote armoede. Hij roept de gemeente op om de medegelovigen praktische hulp te bieden, in de vorm van een geldinzameling. De mens denkt vanuit zichzelf: wat ik aan goede doelen geef, of in de collectezak doe, dat zie ik niet meer terug. We rekenen naar onszelf toe, zo in de trant van: van geven word ik niet rijker. Een blijmoedige gever weet: met wat ik geef, maak ik de ander blij. En dat is een rente van zijn geld die de bank hem nooit geeft. Een ander goeddoen, is oneindig veel meer waard dan zelf van de overvloed genieten. Daarom zegt Paulus: „Een iegelijk doe gelijk hij in zijn hart voorneemt; niet uit droefheid of uit nooddwang; want God heeft de blijmoedige gever lief.” Wat een les. De Heere heeft de blijmoedige gever of geefster lief. Wat leert Paulus de gemeente van Korinthe? Wanneer de collecteopbrengst in Judea en Jeruzalem ontvangen zal worden, zal men daarin Gods hand opmerken en Hem daarvoor danken. „Want de bediening van deze dienst vervult niet alleen het gebrek der heiligen, maar is ook overvloedig door vele dankzeggingen tot God.” Met deze woorden vat Paulus samen waar de collecte voor Jeruzalem goed voor is. Overvloedige dankzegging aan God!

We zijn de Heere alle dank verschuldigd. Voor Zijn gaven. „Wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen?” En voor Zijn Gave. „Doch Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave.” Onuitsprekelijk! Dit krijgen wij nooit onder woorden gebracht. Gode zij dank. „Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft...” Een grotere gave kon God niet geven. Hij gaf Zijn teer beminde Zoon om Hem tot voorwerp van Zijn toorn te maken. Om Hem de vloek voor vloekwaardigen te doen dragen. Een Gave Die onzegbaar en onbeschrijfelijk is. Ware dankbaarheid kan alleen daar zijn waar ik die Gave heb ontvangen. En met die Gave al Zijn gaven. Ze zijn niet los verkrijgbaar. Vergeving van alle zonden. „Die ons geworden is wijsheid van God en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing.” Aangenomen tot kinderen. De rust voor de ziel. De vrede met God. De vrijmoedige toegang door Hem tot de troon der genade. En zo meer. Hij is een volkomen Gave. Duur gekocht en duur verworven. Dan weten we uit ervaring: „Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave.” Duizend, duizend maal, o Heer, Zij U daarvoor dank en eer!

Ds. H. van der Ziel, Veenendaal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen