Een goddelijk moeten

De Kerk wordt zalig omdat God het wil! Zijn welbehagen moet volvoerd! Er moet een Kerk worden toegebracht. Of we nu midden in de wereld, dus buiten het erf van het verbond, of op het erf van het verbond geboren zijn, er is niemand die naar God vraagt (Ps. 14).
Zijn er dan geen godsdienstige mensen? Jazeker wel. Mensen aan wie we een voorbeeld kunnen nemen als het over de uiterlijke levensopenbaring gaat! En waren er maar meer van zulke mensen! Maar als er niet meer is, is het voor eeuwige te kort! Er is Godsvrees nodig! Geen slaafse of knechtelijke vrees, maar kinderlijke vrees! Dat is vrucht van het Godswonder in de wedergeboorte!
Wie leeft vandaag de noodzakelijkheid van die wedergeboorte nog in? Geldt het van ons niet: gij bekommert en verontrust u over vele dingen? En wie beseft het: één ding is nodig? Wat is nodig? Om toegebracht te worden in het Koninkrijk Gods!
Nou ja, dat zijn toch alleen die uitverkorenen! Ja, die alleen. Maar wat een wonder: die ook allemaal! Nee, die uitverkiezing is geen muur om achter weg te schuilen en om ons een vrijbrief te geven tot zondigen. Het tegendeel! We hebben ons in de weg der middelen te stellen! Er wordt geen uitverkorene zalig, of de Heere brengt die mens onder het Woord of het Woord bij die mens.
Ze zullen van dood levendgemaakt worden. Door Woord en Geest. Daarom staat er: „En Hij moest door Samaria gaan.” De kanttekening vermeldt: „Overmits de naaste weg om van Judea naar Galilea te reizen door het land van Samaria lag.” Het was de kortste weg van het zuiden naar het noorden. Toch reisden de Joden met een omweg door het overjordaanse. Samaritanen werden gemeden!

Jezus moest door Samaria gaan om Zijn Kerk bijeen te vergaderen. Daar lagen er onder het zegel van Gods verkiezing. Samaritanen!! In 1 Kor. 1:28 schrijft de apostel: „En het onedele der wereld, en het verachte heeft God uitverkoren, en hetgeen niets is.” Die Samaritanen waren „niets” in de ogen van de Joden. Maar wat een wonder: er waren uitverkorenen onder hen! De grote Profeet moest zijn bediening heerlijk gaan maken. Dode zondaren moesten worden opgewekt tot een nieuw leven.
Is dat bij ons al gebeurd? Vele, vele keren hoorden we dat Woord al, en we leven rustig voort! Alleszins godsdienstig, maar we beseffen niet dat we voor de God van dat Woord niet kunnen bestaan.
Wat is het nodig dat we verslagen worden door en onder dat Woord. Daar in Samaria mag dat wonder plaatsvinden. Daar worden er in hun ‘ongeluk’ gezet. Hun levensboek wordt opengelegd en zij leren zich als zondaren kennen. Als schuldenaren. En wat ze ervoor doen en wat ze ervoor laten, het wordt niet opgelost! Ze moeten van die zondeschuld wórden verlost! De Verlosser moet er aan te pas komen. Ze gaan óm Hem roepen! En als het geloofsoog Hem in gezicht krijgt, roepen ze tót Hem. O, als Hij niet hoort, doet Hij geen onrecht, want alles ligt verzondigd. Maar zij mogen ervaren:
Zij sloegen ’t oog op God,
Zij liepen als een stroom Hem aan, Hij liet hen nimmer schaamrood staan,
Hij wendde straks hun lot.

Ds. E. Bakker, Veen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen