Creatief wonen in een klaslokaal

De hoge ramen en het betegelde plein verraden de oorspronkelijke functie van het langgerekte gebouw onmiddellijk. Marten Bakker (23) en Hannah Bakker-Stout (22) wonen in een voormalige school. In het verleden kregen kinderen les in hun woonkamer. Het pand dateert uit 1924. Marten: „Lewedorp is nog jong. Deze rooms-katholieke basisschool was zelfs een van de eerste gebouwen van het dorp. Later fuseerde de school met een protestantse school. Daarom zijn er in 1984 woningen in gemaakt.”

Bordes
De woning van Marten en Hannah is niet groot. Alle schoollokalen zijn door de helft gedeeld. Daardoor is de woning zowel op de begane grond als op de bovenverdieping zo’n 3,5 meter breed. Maar het jonge stel bofte. Zij kregen het huis mét de ingang van de school toegewezen. En dat zorgde ervoor dat zij (in tegenstelling tot de andere bewoners) over een studeerkamer, een hal en een mini-tuin in de vorm van een plantenbak en een klein zitje op het bordes beschikken.
Het echtpaar koos bewust voor een huurwoning. Hannah is momenteel nog kostwinner. Zij werkt op een kinderdagverblijf. Marten volgt de lerarenopleiding aardrijkskunde. Hannah: „Ik komt uit Hoogvliet, dat ligt tegen Rotterdam aan. Marten uit Goes. Ik moest er niet aan denken om in een grote stad te gaan wonen. Zeeland trok ons veel meer. We wilden ons eigenlijk het liefst in Goes of Middelburg vestigen. Maar na ruim twee jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, hadden we in Goes nog 109 wachtenden voor ons. Ook in de gemeente Borsele hadden we ons ingeschreven. Daar kwam opeens deze woning vrij. In Lewedorp heb je niet veel voorzieningen, maar het huis zelf is erg leuk.”

Landkaarten
Dat Marten aardrijkskunde studeert en als hobby bijzondere stenen verzamelt, komt overal in de woning terug. Aan de muur hangen oude landkaarten, de onderzetters op tafel zijn van leisteen. Zelfs op de kussens in de stoelen staat de wereldkaart afgedrukt. Marten: „We houden van spullen met een verhaal. We vinden het leuk om, als we ergens geweest zijn, als herinnering iets mee te nemen. In de keuken hebben we drie weckpotjes staan. Rapen we tijdens een strandwandeling een mooi vuursteentje op? Dan gaat dat in een van de weckpotjes. Daarin zitten bijvoorbeeld ook nog steentjes van onze huwelijksreis naar Toscane.”
Grotere stukken gesteente bewaart Marten op zijn studeerkamer. In de hoge boekenkasten in dat vertrek staan naast veel (oude) atlassen en studieboeken ook romans.
Vlak naast het bureau staat een leren stoel. Hannah: „Die zagen we in de kringloop in Middelburg staan. Hij zit zo lekker. Die hebben we gelijk meegenomen. Als Marten zit te studeren, wil ik hier heerlijk gaan zitten lezen. In de praktijk komt daar helaas niet zoveel van.”

Trouwtekst
Marten en Hannah houden van een mix van nieuwe, tweedehandse en zelfgemaakte meubels. Marten: „In onze zithoek en in ons bed hebben we geïnvesteerd. Daar wilden we niet op bezuinigen. Maar onze eettafel heb ik via Facebook voor maar vijf euro op de kop getikt. Het was heel moeilijk om een passende tafel te vinden, omdat de muur daar rond loopt. Deze paste precies!”
De salontafel komt bij Martens ouders vandaan. Zij wilden het tafeltje van blank eiken eigenlijk wegdoen, maar Marten heeft de poten witgeverfd en de bovenkant behandeld met een speciale beits. „Ooit was hij nat geweest en daardoor was het blad gescheurd. Dat staat nu juist mooi. Hij past precies in ons interieur.”
Ook het bord met de trouwtekst maakte Marten zelf. Hannah: „Vroeger zag je wel eens borden van hout. Dat vonden we niet mooi. Toch wilden we wel graag onze trouwtekst in ons interieur terug laten komen. Dit krijtbord past goed in een oud schoolgebouw. We hebben ook erg op kleuren gelet. In de kamer hebben we vooral met blauw en aardetinten gewerkt. In onze slaapkamer kozen we voor paars als kleuraccent. We vinden het belangrijk dat ons huis rust uitstraalt. Het grappige is dat Marten en ik precies dezelfde smaak hebben.”
Marten en Hannah missen een tuin. Zeker in de vakanties. Ook is het regelmatig puzzelen met de ruimte. Hannah: „Ons huis heeft overal hoekjes en gaatjes. Je kunt de meubels dus niet zomaar neerzetten. Maar je wordt er ook creatief van. En als Marten een vast contract heeft, willen we gaan kijken voor een koopwoning.”
Maar eigenlijk kunnen we niet meer uit onze huurwoning vertrekken, grapt Hannah. „We wonen aan het schoolplein, in een klaslokaal en zelfs in de postcode komt Martens beroep terug. De letters zijn AK. Zo mooi komen we vast nooit meer te wonen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen