Leerling gediend met betrokken ouders

Is de betrokkenheid van ouders werkelijk een probleem?
Als ik kijk naar de grote groep van ouders, dan merk ik vooral betrokkenheid. Ze leven mee met de school, pakken taken op als dat past in de agenda en weten dat we samen staan voor de opvoeding van hun zoon of dochter.
Toch is dit minder vanzelfsprekend aan het worden. Er is een gestaag groeiende groep ouders die geen enkel idee meer hebben van het belang van een gezonde gezagsrelatie.
Vaak werken beide ouders en het gebeurt regelmatig dat uit een soort compensatiegedrag voor het gebrek aan aandacht voor het eigen kind aan de school harde eisen gesteld worden en negatief gedrag goedgepraat wordt.

Kun je daar voorbeelden van geven?
Denk bijvoorbeeld aan de grote hoeveelheid speciale eisen die ouders aan de school stellen. Leerlingen met een indicatie in het autistische spectrum krijgen niet zelden alle ruimte van de ouders en negatief gedrag wordt vanuit deze argumentatie goedgepraat. Hun zoon of dochter kan niet anders, immers...?? En dat kan natuurlijk niet waar zijn.
Maar ook ouders die op hoge toon verhaal komen halen als er naar hun oordeel een te laag cijfer is gegeven, of als een docent te weinig begrip heeft getoond voor hun prinsje of prinsesje, of als er een mobiel wordt afgepakt in de les.

Doen scholen het dan altijd goed?
Zeker niet, en scholen moeten openstaan voor kritiek. Maar het is wel de toon die de muziek maakt. Het is met name fnuikend voor de opvoeding als ouders in het bijzijn van hun kind verhaal komen halen. Dan ontbreekt werkelijk alle besef van het belang van een gezonde gezagsrelatie, die in de opvoeding van fundamenteel belang is.
Het zijn vaak ouders die zelf als ‘verweesde’ kinderen zijn opgegroeid en nu het gezag in hun eigen gezin geen vorm meer kunnen geven.

Wat zou er dan moeten gebeuren ten aanzien van de ouderbetrokkenheid?
Het besef dat de scholen een deel van de opvoeding en vorming van kinderen voor hun rekening nemen, zou meer terug moeten komen. Het besef ook dat we er samen voor staan: school, kerk, gezin. Dat is pas heilzaam voor onze kinderen.
De school is geen warenhuis of bedrijf, waar je kunt shoppen en nauwelijks een relatie mee hebt. Consumentengedrag is funest voor scholen.

Consumentisme
Scholen geven steeds meer aandacht aan de betrokkenheid van ouders. Dat is niet zonder reden. Was het vroeger normaal dat ouders samen optrokken met de school, het wordt nu steeds meer gewoon dat ouders, ook in reformatorische kringen, consumentengedrag gaan vertonen. Ze willen het onderste uit de kan voor hun eigen kind. En als de school eens een steekje laat vallen...

Dr. R. Toes, directeur van het Wartburgcollege, locatie Guido de Brès, Rotterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen