“Hoe kort mag mijn rokje zijn?” (2)

In onze gedachten zien we Adam en Eva samen wandelen door de Hof van Eden. Adam heeft Eva van de Heere tot vrouw gekregen en samen mogen ze Hem loven en dienen. Dan staat er ineens een zinnetje dat onze bijzondere aandacht vraagt: „En zij waren beiden naakt en zij schaamden zich niet.”
Dit zinnetje laat ons de wereld van vreugde, blijdschap, heiligheid en reinheid zien waarin zij beiden mochten leven. Op een trouwdag gaat alle belangstelling uit naar de bruid en vraagt iedereen: „Hoe zag ze eruit?” Toen de Heere het huwelijk tussen Adam en Eva sloot, had ze geen trouwjurk aan. Ze mochten elkaar zien, zoals de Heere hen gemaakt had. Ze hadden letterlijk en figuurlijk niets voor elkaar te verbergen. Ze konden rein en heilig genieten van het lichaam dat de Heere als kunstige Architect en Bouwmeester zo wonderlijk had gemaakt. Voor ons, met onze zondige gedachten, is het niet voor te stellen hoe rein en onschuldig ze met elkaar en de Heere omgingen.

Maar dan die ontzettende zondeval. Die opstand tegen hun liefdevolle en heerlijke Schepper, Die zo goed voor hen was geweest. Geluisterd naar de verleidende stem van de satan. Gods heilige en goede gebod moedwillig overtreden.
Dan zien we direct een radicale ommekeer in de onderlinge verhoudingen. Ineens zijn de onschuld en reinheid verdwenen. Dit is het eerste punt waarop plotseling alles verandert: „Toen (na het eten van de vrucht) werden hun beider ogen geopend en zij werden gewaar, dat zij naakt waren; en zij hechtten vijgenboombladeren samen en maakte zich schorten.”
Adam en Eva zien dat ze naakt zijn. Ze gaan zich voor elkaar schamen en die naaktheid bedekken met vijgenboombladeren. Een signaal dat hun onschuld en reinheid weg zijn.
Er is een diepe breuk geslagen in het wonderlijk mooie „en zij zullen tot één vlees zijn”. Door de zonde is hun eenheid verbroken. Later zullen ze elkaar ook nog gaan beschuldigen. Heel de harmonie en schoonheid van de schepping is verbroken.

Wat doet de Heere nu? Komt Hij met een oordeelsboodschap? Laat Hij de schepping en de mens als kroon daarvan los?
Nee. Eeuwig wonder van genade: Hij belooft aan Adam en Eva de Verlosser. De Messias zal komen en helen wat door de mens nooit meer te helen was. Hij zal de kloof dichten tussen God en Zijn schepselen, maar ook tussen Adam en Eva.
Adam mag deze belofte geloven. Want hij geeft zijn vrouw een nieuwe naam: Eva. Zij mag nu de moeder zijn van alle levenden. Prachtig schrijft Matthew Henry hierover: „Adam had de zegen van de Verlosser, het beloofde Zaad, op het oog toen hij zijn vrouw Eva noemde. Want Hij zal het Leven zijn van alle levenden en in Hem zullen alle geslachten der aarde gezegend worden, in welke hoop Adam aldus juicht en triomfeert.”
Heb jij, met Adam, deze belofte ook al mogen geloven en is de Heere Jezus voor jou ook al de Bron van eeuwig leven geworden? Bij het nadenken over onze kleding is dit toch het voornaamste.
Vervolgens geeft de Heere aan Adam en Eva kleding. Waarom? Ze hadden zelf toch al kleding gemaakt in de vorm van vijgenbladeren?
De volgende keer gaan we luisteren naar wat de Heere ons hierover zegt.

Ds. A.A. Egas, Nieuwkoop

Reacties en vragen: jouwvragen@terdege.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen