Ds. H.G. Abma

Toen hij afscheid nam van Rotterdam-Delfshaven, schreef ds. H.G. Abma in zijn dagboek: „Hoe zal de geschiedenis over mij oordelen? Zes letters, wat aardrijkskunde en nietszeggende jaartallen.” Hij doelde daarmee op het predikantenbord in de kerk. Dat herinnert aan hen die eerder het Woord van God brachten, vanaf de Reformatie tot heden. Wat mij betreft toch iets meer dan zes letters, twee jaartallen en woonplaatsen.
Ds. Abma werd op 23 januari precies een eeuw geleden geboren in het schoolmeestershuis in Wouterswoude. Hij diende de hervormde gemeenten Driesum, IJsselstein, Rotterdam-Delfshaven, Monster en Putten, terwijl hij tal van jaren voor de SGP lid was van de Tweede en Eerste Kamer.
Van huis uit heb ik altijd met veel achting over hem horen spreken. Mijn vader, die een jaar ouder was dan ds. Abma, was geen naloper van predikanten, maar een uitzondering maakte hij voor ds. Abma. Hij had hem meegemaakt in zijn geboorteplaats IJsselstein, waar Abma van 1944 tot 1948 stond. Toen vader in de Tweede Wereldoorlog in Berlijn te werk werd gesteld, kreeg hij vanaf de periode dat ds. Abma IJsselstein diende wekelijks post uit deze plaats. De post omvatte onder meer een preek van de nieuwe predikant. Vader is in de oorlog bij de vele bombardementen in Berlijn al zijn schamele bezittingen kwijtgeraakt. Maar het ergste vond hij dat de post van ds. Abma verloren was gegaan.
In de winter van 1962/’63 moest ondergetekende samen met een broer en nog twee zussen voor meer dan een jaar worden opgenomen in sanatorium Zonnegloren in Soest, vanwege tbc. Mijn ouders zaten financieel helemaal aan de grond. In die tijd hield ds. Abma een tijdrede in de christelijke school in Lopik. Collecte en traktement waren toen op Abma’s voorstel voor ons gezin.
Toen ds. Abma als SGP-kamerlid - zelf beweerde hij niet in de schaduw van zijn voorgangers ds. G.H. Kersten en ds. P. Zandt te kunnen staan - voortdurend met hen vergeleken werd en zwaar onder kritiek kwam te staan, nam vader het altijd voor hem op.

Ds. Abma betrad geen platgetreden paadjes en kon geweldig spelen met woorden. Zijn eerste preek in de Pieterskerk in Utrecht begon hij met: „We moeten goed oppassen dat we vanmiddag van een voorstel geen voorstelling maken.” In nagelaten preken en geschriften lezen we: „Zo fel eens de farizeeërs tegen Jezus waren, zo hevig ijveren de farizeeërs van nu voor Hem.” „Geen parelen voor de zwijnen, leert het Evangelie. Is het Evangelie zelf geen parel voor de zwijnen?”
Toen ik in mijn eerste gemeente de preekbeurten moest regelen, was een van mijn eerste ondernemingen op dat gebied ds. Abma uit te nodigen om te komen preken in Montfoort, waar hij als kind op de zolder van de pastorie kerkje speelde met de kinderen van ds. Koster. Het lukte. Hij zou op ‘Allerheiligen’ 1992 voorgaan. Het werd een ander want in de nacht van 1 op 2 januari 1992 overleed hij plotseling. De laatste woorden in zijn dagboek waren: „Ik wil vanavond alleen zijn en uit het Woord van God kracht putten.”
Toen hij veertig jaar predikant was, preekte ds. Abma in Putten over Johannes 1:8: „Hij was het Licht niet, maar was gezonden, opdat hij van het Licht getuigen zou.” Aan het eind van de preek zei Abma: „Ze hieuwen zijn hoofd af en zijn hart, dat zo warm geklopt had, stond stil (...) Toen hoefde hij niet meer te getuigen (...) maar wat hij beleefde was dit: Wat een licht! Mensen, mensen, mensen, wat wordt het licht, onvoorstelbaar licht, duizend, duizend zonneschijnen. Zon, maan en sterren verbleken bij dat licht. Dat is het licht waarvan ik getuigd heb. Een mens van God gezonden.”

Ds. M. van Kooten, Elspeet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen