Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een wolk van een beroep

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een wolk van een beroep

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een verloskundige rent niet altijd van de ene naar de andere bevalling, en belt zeker niet wekelijks een ambulance. Gelukkig niet, lacht Arianne Boele uit Alblasserdam. Je begeleidt mensen negen maanden lang richting een van de grootste ervaringen van hun leven. Alles draait om een persoonlijke vertrouwensband. Dat maakt het werk zo mooi.

Baby’s, bevallingen en bakerpraatjes: het komt allemaal langs als Arianne Boele (23) vertelt over haar dagelijks werk. Dat vertellen is geen straf voor haar, want het beroep ligt haar na aan het hart. Bevlogen doet ze haar werk. Twee jaar is Boele verloskundige en inmiddels praktijkeigenaar van ”Verloskundigen Alblasserdam e.o.” Dat betekent dat er in feite geen ”buiten werktijd” bestaat. „Als je een praktijk met z’n tweeën runt, ben je achterwacht van elkaar en kun je altijd worden opgeroepen voor een bevalling. In theorie dus ook tijdens dit interview.”

Waarom heb je zo veel passie voor je werk?
„Omdat ik dagelijks heel intensief met mensen mag omgaan. Je houdt spreekuur en legt kraambezoekjes af waarbij je letterlijk in de leefomgeving van mensen komt. Dat vertelt veel over iemand en dat vind ik mooi om te ontdekken. Daarnaast houd ik van de afwisseling van het beroep. Het ene moment coach je een bevallende vrouw, het andere moment trek je een doktersjas aan om te hechten. Je bent allrounder.”

Je kreeg de kans om een praktijk over te nemen...
„Na mijn studie werkte ik hier korte tijd als waarnemend verloskundige. De twee verloskundigen die de praktijk runden, besloten te stoppen. Hun vraag aan mij om de praktijk over te nemen kwam als een grote verrassing. Ik heb er heel lang over nagedacht, want je bindt je vrij definitief. Maar ik besefte ook: Dit is in mijn eigen dorp! Deze kans krijg ik nooit meer. Ik besloot dat de praktijk paste bij mijn visie op het werk. Alblasserdam en de dorpen eromheen zijn plattelandsgemeenten. Omdat ik er opgroeide, ken ik het soort mensen. Het kleinschalige van de praktijk waardeer ik vooral. Het zorgt ervoor dat je echt contact hebt met de mensen. Je bouwt een band met hen op.”

Je was jong en waagde de sprong in het diepe. Hoe ervoer je dat?
„Ik kon nog lang terugvallen op de vorige eigenaars en in Lydia, destijds waarneemster bij de praktijk, vond ik een goede collega. De bedrijfsvoering was wel helemaal nieuw voor mij. Ineens moest ik contracten opstellen met verzekeraars en reclame maken. Dat heb ik echt moeten leren en vind ik nog altijd de minst leuke kant van de praktijk. Over het werk zelf heb ik nooit getwijfeld. Als verloskundige bouw je dagelijks ervaring op. Je weet hoe je moet handelen, ook in spoedsituaties.”

Speelt leeftijd nu nog een rol in je werk?
Soms vragen mensen hoe oud ik ben, bij een intake of nacontrole. Dan reageren ze heel verbaasd op mijn leeftijd. Maar ik krijg gelukkig altijd terug dat ik ervaren overkom. Het jong zijn heeft ook grote voordelen. Ik ken de belevingswereld van leeftijdsgenoten die hun eerste kindje krijgen. En omdat ik geen gezin heb, ben ik enorm flexibel.”

Betekent een gemiddelde werkdag een flexibele werkdag?
Lachend: „Gemiddelde werkdagen bestaan niet. Gemiddelde weken zelfs niet. Je weet ’s morgens vroeg niet wat de dag brengt. We plannen kraamvisites bij pasgeboren baby’s vooral in de ochtend en hebben op vaste avonden spreekuur, maar daaromheen staat niets vast. Je kan midden in de nacht worden gebeld door iemand met weeën. Maar er zijn ook dagen waarbij je na je kraamvisites op het balkon zit omdat niemand je nodig heeft. Het hoort bij een kleinschalige praktijk dat het werk uitgesmeerd wordt over de hele week. Dat vind ik prima. Soms heb ik een weekenddienst waarin ik echt uitrust. Een ander weekend sta ik direct na een kerkdienst een bevalling te begeleiden. Dat is snel schakelen. Ik houd wel van dat verrassende, ongestructureerde leven.”

Kun je je werk loslaten?
„Het is mijn valkuil dat ik zelfs op echt vrije dagen wil bijhouden wat er in de praktijk gebeurt. Je voelt je altijd verantwoordelijk. Maar omdat het werk mijn hobby is, ervaar ik het niet als belastend.”

Er zijn ook momenten van veel adrenaline.
„Soms wel ja, maar als je een baan vol adrenaline wilt, moet je geen verloskundige worden. Een bevalling bestaat vooral uit het observeren en coachen van de man en vrouw. Soms is het genoeg dat je er bent. Een andere keer geef je voorlichting, moedig je aan en masseer je de moeder. Stellen moeten zich veilig voelen en jou vertrouwen. Daarom is het opbouwen van een relatie gedurende de zwangerschap zo belangrijk. En natuurlijk is het hard werken bij de geboorte. Het geeft ook voldoening als je een spoedsituatie goed kunt oplossen. Maar die situaties zijn uitzonderingen. Een bevalling is iets natuurlijks. Het uitstralen van rust en controle blijft het belangrijkste.”

Hoe bereid je vrouwen voor op de pijn die ze gaan ervaren?
„Vooral door vooraf een realistisch beeld over de bevalling te schetsen. Je neemt angst weg door te vertellen dat de pijn niet ineens heel hevig is, maar zich opbouwt. En je noemt dat er pauzes zijn zonder pijn. Je wilt dat vrouwen met vertrouwen een bevalling tegemoet gaan. Bevallingspijn is de enige pijn waarbij er niets mis is, maar die juist helpt een kind te krijgen. Tijdens de bevalling blijf je inschatten of de pijn nog draagbaar is of dat medicatie nodig is. Je analyseert daarnaast voortdurend de veiligheid van moeder en kind. Vanbuiten straal je rust uit, vanbinnen weeg je alsmaar af of het nog verantwoord is om thuis te blijven. Vooruitdenken voorkomt een groot deel van de spoedsituaties.”

Welke bevalling vergeet je niet meer?
„Dat is geen specifieke bevalling. Een bevalling is voor mij geslaagd als mensen er tevreden en dankbaar op terugkijken. Na zo’n goede ervaring kan ik nog dagen met een glimlach op mijn gezicht rondlopen. Tegelijk liggen leven en dood in dit beroep heel dicht naast elkaar. Een doodgeboren kindje maak ik gelukkig zelden mee, maar een miskraam voor de twaalfde week regelmatig. Dan maakt het niet uit hoe kort iemand zwanger was: de ervaring is vaak heftig. Iemand heeft een toekomst bedacht met het kindje. Dat is ineens voorbij. Het verlenen van goede nazorg is dan dankbaar werk.”

Inmiddels heb je heel wat mensenkennis opgedaan?
Glimlachend: „Ik weet intussen aardig goed hoe mensen reageren op blijdschap, teleurstelling en verdriet, ja. En hoewel Alblasserdam een dorpse omgeving is, is het slag mensen in mijn praktijk heel gevarieerd. Soms moet ik Google Translate gebruiken tijdens het spreekuur, vanwege een taalbarrière. Zeker met een bevallig is dat een uitdaging, want mensen vallen dan terug op hun moedertaal. Maar je moet contact blijven houden over pijn en persweeën. Pas maakte ik een bevalling mee van een vrouw uit een andere cultuur, waarbij de hele familie ’s nachts al in het ziekenhuis zat. Nog voor de nageboorte er was, stond iedereen in de verloskamer en ik kreeg bossen bloemen. Een schrijnende tegenstelling was het Syrische meisje met een heel klein sociaal vangnet. Je verleent dan veel nazorg en probeert te verbinden met andere hulpverlening.”

Wat zijn gouden momenten?
Stralend: „Zonder twijfel het moment dat je een kind aanpakt. De hele ontlading en de opluchting dat het goed is gegaan, dat blijft heel mooi. Maar ik geniet ook van het voor het eerst laten horen van het hartje. Of van een ochtend waarop ik heel vroeg naar een bevalling toe mag en waarbij ik onderweg de zon zie opkomen. Dat zijn goede momenten.”

Kun je het christen-zijn doorgeven in je werk?
„Ik vind het principieel belangrijk dat alle mensen, ongeacht hun cultuur of religie, welkom zijn in onze praktijk. Omdat een zwangerschap alles te maken heeft met hoe je denkt over het leven, kiezen reformatorische en christelijke vrouwen soms bewust voor onze praktijk. Anderen zien aan mij dat ik uit de reformatorische gezindte kom. Soms stellen ze vragen over het geloof of over kerkdiensten. Maar ik kan vooral een stukje van het christen-zijn meegeven in mijn taalgebruik. Een kindje neem je niet, dat krijg je. En iedere zwangerschap is weer een wonder. Voor mij persoonlijk is het daarnaast een rust dat ik weet dat de Heere boven alles staat, ook als ik moeilijke beslissingen moet nemen. Hij heeft leven en dood, zwangerschap en geboorte uiteindelijk allemaal in de hand.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 6 september 2017

Terdege | 108 Pagina's

Een wolk van een beroep

Bekijk de hele uitgave van woensdag 6 september 2017

Terdege | 108 Pagina's