Dromen van een minihoedenwinkel

Als 12-jarig meisje maakte Mirjam, die opgroeide in Papendrecht, al kennis met het hoedenmakersvak. „Mijn moeder naaide veel. Op een gegeven moment ging ze ook zelf hoeden maken, nadat ze daar een cursus voor had gevolgd. Als ze thuis bezig was met een hoed, mocht ik haar vaak helpen door bijvoorbeeld het vilt over de mal te trekken. Daarna deed m’n moeder het fijnere werk en de afwerking. Dit vind ik leuk! dacht ik toen al.” Met restjes vilt mocht de jonge Mirjam ook helemaal zelf aan de slag, en zo maakte ze als 12-jarige haar eigen hoedjes. „Later ging m’n moeder workshops geven, en daarbij hielp ik ook. Zo ben ik in het vak gerold.” De hoed waar Mirjam nog altijd de mooiste herinneringen aan heeft, maakte ze toen ze 17 was. „In die tijd was mijn opa overleden, en mijn moeder had geen zwarte hoed om te dragen tijdens de begrafenis. Als verrassing ben ik toen een zwarte hoed voor haar gaan maken. Dat is voor mij de eerste echte hoed die ik helemaal zelf heb gemaakt. ‘s Avonds heb ik hem voor mijn moeder klaargezet, zonder dat zij ervan wist.”

Drie jaar geleden trouwde Mirjam en verhuisde ze naar Maasdijk (ZH), waar haar man vandaan komt. Op de zolder van hun nieuwbouwwoning maakten ze direct een hobbyruimte voor Mirjam. Hoewel die volgens haar eerst vrij eenvoudig was, ziet de kamer er inmiddels uit als een professioneel atelier. Een grote, witte werktafel domineert de ruimte. Spotjes er vlak boven maken dat Mirjam ook bij weinig daglicht goed haar werk kan doen. Verschillende door haar gemaakte hoeden, dopjes en fascinators staan uitgestald in een hoge kast tegen de wand. Deze dienen vooral als voorbeeld voor haar klanten, vertelt ze. „Mensen kopen over het algemeen geen hoed uit voorraad. Ze hebben liever dat je er speciaal voor hen een maakt, ook al vinden ze een hoed die hier staat nog zo fantastisch.”

HOE HEB JE JEZELF IN DE AFGELOPEN JAREN ONTWIKKELD ALS HOEDENMAAKSTER?

„Nadat ik van mijn moeder de basis had geleerd, heb ik mezelf vooral verder ontwikkeld door veel uit te proberen. Gewoon materiaal kopen en aan de slag gaan. Ik ben lid van Nederlandse Hoedenvereniging, daardoor spreek ik andere leden die al jaren hoedenmaakster zijn. Van hen heb ik ook veel geleerd, je kunt met elkaar een heleboel kennis uitwisselen.”

Dat haar liefhebberij uit zou groeien tot een bedrijf, had Mirjam niet verwacht, vertelt ze. „Ik deed het hoeden maken eerst puur omdat ik het leuk vond, en vooral voor vriendinnen, familie en mensen uit de kerk. Pas in 2017 heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.”

Sindsdien heeft ze dus haar eigen bedrijf, Hoedenatelier Beau Chapeau.

WAAROM HEB JE DIE STAP GEZET?

„Op een gegeven moment dacht ik: ik wil hier verder mee, en besloot ik om het hoeden maken meer te laten worden dan alleen een hobby. Van de inkomsten kan ik nu niet leven, maar als dat zou kunnen, zou ik het gelijk doen. Er gaat veel tijd zitten in het maken van een hoed, doordat er veel handwerk bij komt kijken. Ik doe het nu in de avonduren en op vrije dagen. Daardoor kan ik de prijzen laag houden en zo blijft het leuk, ook voor mijn klanten. Maar wil je hiervan kunnen leven, dan moet je heel andere prijzen gaan rekenen. Nu betaal je bij mij tot zo’n 150 euro voor een grote hoed. Een fascinator kost rond de 60 euro, en…” –ze laat een feestelijke, rode dop zien– „hiervoor ben je ongeveer 80 euro kwijt.”

HOE ZIET JE BEDRIJF ER NU UIT?

„Mijn klantenkring wordt steeds groter. Elke keer zijn er weer nieuwe mensen die mij weten te vinden, dat is superleuk. Ik sta er soms van te kijken van hoe ver ze komen; vaak spelen sociale media zoals Facebook daar een rol in.

Het grootste deel van mijn klanten is op zoek naar een hoed voor in de kerk. Verder richt ik me op het maken van trouwhoeden. Je ziet dat er op bruiloften weer meer hoeden gedragen worden, zowel door de bruid als de gasten. Voor de bruid zijn dat vooral dopjes en fascinators trouwens, grotere hoeden zie je nog altijd weinig in de bruidsmode.

Ik werk ook samen met bruidsmodezaak Victor’s Wedding Design in Rotterdam. Voor hen heb ik hoeden gemaakt bij de collectie cocktailjurken. Dat vond ik een erg leuke opdracht; je kunt dan andere dingen doen qua vormen en kleuren dan wanneer je een hoed maakt voor in de kerk. Bruidshoeden maak ik ook graag: het is een uitdaging om zo’n hoed mooi aan te laten sluiten bij de stijl en kleur van de jurk. Als je dan achteraf op de foto’s het totaalplaatje ziet, is dat best gaaf.”

Mirjam laat op de computer een foto zien van een bruid. Ze draagt een dopje in vintage-stijl, gemaakt door Mirjam. „Deze bruid is hier niet eens geweest trouwens, want ze woont op een afstand van tweeënhalf uur rijden. Ze had mij voorbeelden gestuurd van wat ze wilde en een stukje stof van de jurk. Op basis daarvan heb ik het ontwerp en later de hoed gemaakt.”

Zelf droeg Mirjam toen ze trouwde geen hoed. „Mijn man zou het vreselijk gevonden hebben als ik dat had gedaan. Hij is geen hoedenliefhebber, nog steeds niet. Maar hij support mijn hobby wel. Als ik ergens heen moet voor de hoedenvereniging, gaat hij met me mee.”

HOE HOOP JE DAT JE BEDRIJF ER OVER VIJF JAAR UITZIET?

„Mijn droom is een minihoedenwinkeltje, maar ik weet niet of dat mogelijk is. Ik zou daarin echt alleen handgemaakte hoeden willen verkopen, en niet -zoals je wel ziet bij anderen- een deel van de collectie willen inkopen. Maar ze moeten wel betaalbaar blijven, en ik twijfel of dat haalbaar is. Want je moet er ook een salaris uithalen, en de huur van het pand. Maar goed, drie jaar geleden had ik me niet kunnen voorstellen wat ik nu heb. Dus ik zie wel hoe het loopt.”

WELKE HOED IS JE GROOTSTE TROTS?

„Geen enkele, behalve de hoed die ik als 17-jarige maakte. Steeds is er weer een nieuwe hoed die ik gemaakt heb en die ik dan weer de mooiste vind. Op dit moment experimenteer ik veel met leer.” Ze laat een plastic tas zien met lappen in verschillende bruintinten. „Ik heb deze vorige week gehaald bij de leerlooier. Het is leuk om daar een hoed mee te maken.” Uit de kast pakt Mirjam een bruin, leren dopje, versierd met een grote, leren bloem en donkerblauwe voile. Een chic hoedje dat door het materiaal tegelijk iets stoers heeft. „Ik probeer me altijd te onderscheiden.” En blijkbaar lukt dat. „Ik krijg vaak te horen dat mijn hoeden anders zijn.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen