Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van de horeca naar de preekstoel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van de horeca naar de preekstoel

7 minuten leestijd

Op Kasteel De Vanenburg in Putten was hij gastheer. In de hersteld hervormde gemeente van ’s-Grevelduin-Vrijhoeve-Capelle is ds. J.W. Baan opnieuw gastheer. “Ik ben nu gastheer”, met een kleine letter, in dienst van de grote Gastheer, met een hoofdletter.”

Zijn huidige werk is zó anders dan zijn vorige, zegt ds. Baan in de pastorie te Sprang-Capelle. „Aan de ene kant moet je zeggen dat het ambt van predikant niet te vergelijken is met het werk van chef-bediening op Kasteel De Vanenburg, het hotel-congrescentrum van mijn vader Jan Baan. En toch zijn er ook veel raakvlakken. Op het kasteel mocht ik mensen bedienen en hun gastheer zijn. In de gemeente mag ik ook mensen dienen, bedienen, hun dienaar zijn. Dat is voor mij een levensles geweest, om anderen te dienen en zelf de minste te zijn, anderen de voeten te wassen. In de horeca was dienen mijn professie, nu is het mijn roeping.”

Jan Willem Baan deed na de havo de opleiding aan de IVA te Driebergen, de hogeschool voor managementfuncties in de autohandel. Hij werd ’s zaterdags verkoper bij Broekhuis Auto’s te Ermelo. Na een verblijf van een halfjaar voor Baan Business Systems in Canada, werd Baan benoemd bij het familiebedrijf Baan.

„Daar heb ik verkoopondersteunende taken gedaan,maar de wereld van de software was mij te abstract. Ik heb de overstap gemaakt naar Kasteel De Vanenburg. Daar kon ik meer met mijn handen doen;mensen bedienen, gastheer zijn in de wereld van de horeca. Dat was helemaalmijn ding:meelopen op de werkvloer, serveren, het mensen naar de zin maken en in de late uurtjes de boel helpen opruimen.”

In Leeuwarden volgde Baan de hogere hotelschool. Op het kasteel groeide hij vervolgens door naar de functie van hospitality manager en daarna naar die van general manager. Als 26-jarige was hij verantwoordelijk voor de algehele exploitatie van het hotelcongrescentrum De Vanenburg.

KERKZAAL

Toen werd het 2004. In Putten ontstond een hersteld hervormde gemeente, die diensten ging beleggen op Kasteel De Vanenburg. „Op zaterdagavond kwamen de kosters en zijn helpers om de grote zaal om te bouwen tot een kerkzaal voor de ruim 700 kerkgangers, en op maandagochtend moest in alle vroegte alles weer worden teruggezet. Als gezin waren we in die tijd kerkelijk zoekende. We gingen ook eens op het kasteel naar de kerk. Daar heeft het Woord me in het hart gegrepen. De Heere riep mij vanuit de duisternis en bracht mij over in het licht.”

Er ontstond een begeerte naar het predikantschap, zegt ds. Baan. „Maar ik had een prachtige baan. Als gezin hadden we alles wat ons hart begeerde. Ik heb er lang mee geworsteld, of ik wel echt bereid was om alles los te laten. Uiteindelijk ben ik van hogerhand losgemaakt van het jagen naar zakelijk succes, want dat was het goedbeschouwd toch, en heb ik met vreugde mogen kiezen voor de dienst van de Heere.”

Op 29-jarige leeftijd begon Baan aan de studie theologie aan het Hersteld Hervormd Seminarie aan de Vrije Universiteit. „Hoewel ik wel moeite had met de Bijbelse talen, verliep de opleiding door Gods genade voortvarend. In 2014 zat de studie erop, waarna ik in december van dat jaar beroepbaar werd gesteld.”

GEEN BEROEPEN

En toen kwamen er geen beroepen. „Dat gebeurde in die tijd wel meer in de Hersteld Hervormde Kerk, maar voor mij stond opeens alles stil. Lag het aan mij? Lag het aan mijn preken? Zagen de kerkenraden mij niet staan? Maar het lag allemaal heel anders. Ik moest leren volgen en dat was voor mij iets nieuws. De Heere ging voorop, ik had maar achteraan te komen. Zijn wegen waren anders dan mijn wegen. Voordat ik een gemeente zou ontvangen, moest eerst mijn ego gekruisigd worden, hoogmoedig mens dat ik was. Dat is een hele les geweest.”

Na drie maanden was er nog geen beroep. Na een jaar ook niet. „Iedere dag volgde ik het beroepingswerk op dominees.nl, maar er kwam geen beroep. Ik werd er wel moedeloos van, maar er ontstond gelukkig geen twijfel aan mijn roeping. Want ondertussen mocht ik iedere zondag het Woord verkondigen. Toch gaf het wel veel vragen. Ik had een roeping, maar was dat wel voor gemeentepredikant? Het zou toch ook wel voor een zendingsterrein kunnen zijn, of voor evangelisatiewerk in eigen land. Ik moest daar niet aan denken, maar ik wist ook dat áls dat moest, dat de Heere mij wel gewillig zou maken.” Ondertussen pakte Baan zijn oude beroep weer op. Terwijl zijn gedachten bij de preekstoel waren, ging hij op De Vanenburg weer mensen bedienen en was hij weer gastheer. „Soms stond ik de ene avond achter de bar en gaf ik de volgende avond ergens catechisatie. Dat heb ik weleens als een spanningsveld ervaren.”

AMBASSADEUR

Op 11 januari 2017 zat ds. Baan in de kerk van de hersteld hervormde gemeente in Woudenburg. Ds. C.J.P. van der Bas werd uitgezonden als zendingspredikant naar Malawi. Hij preekte die avond over 2 Korinthe 5:14: „Want de liefde van Christus dringt ons.” Ds. Baan: „Ik dacht: Ja, dat is het. De liefde van Christus drong ook mij, om Zijn ambassadeur te mogen zijn. Dat gaf me weer moed. Toen ik ’s avonds laat naar huis reed, belde de scriba van de gemeente ’s Grevelduin-Vrijhoeve-Capelle. De kerkenraad overwoog een beroep op mij uit te brengen.”

Ds. Baan valt even stil. „Ik reed op de A28. Ik krijg er nog kippenvel van. Ik dacht: Gaat de Heere nu iets bewerken waar ik nooit aan heb gedacht? Ik kende die gemeente niet, was daar nog nooit geweest.”

Het beroep kwam. „Op 23 januari, de sterfdag van mijn broer Jan-Peter, die op het zendingsveld in Nigeria werd vermoord, gaf de Heere ruimte om met veel vrijmoedigheid het beroep naar ’s-Grevelduin-Vrijhoeve-Capelle aan te nemen. De geschiedenis van de Moorman uit Handelingen 8 lag in mijn hart: „Sta op en ga heen tegen het zuiden.” Ik moest ook naar het zuiden, de rivieren over, naar Brabant, waar ik nooit aan had gedacht.”

HOE MOEILIJK WAS HET OM UW VORIGE BEROEP LOS TE LATEN?

„Ik was er al helemaal van losgemaakt, hoewel ik altijd iets voor de horeca zal blijven voelen. Om onze quality time bij te houden, gaan mijn vrouw en ik graag ergens eten. In een restaurant ben ik dan wel kritisch en kieskeurig. Wie mensen bedient, moet dat goed doen, ook al weet ik wel dat dat in een pannenkoekenrestaurant anders ligt dan in een sterrenrestaurant.”

U KOOKT THUIS?

„Regelmatig. Vooral op vrijdagavond vinden we het als gezin leuk om uitgebreid te tafelen.”

HEBT U ALS PREDIKANT GEMAK VAN UW VORIGE BEROEP?

„Op De Vanenburg heb ik vaak zalen klaargemaakt voor grote groepen. Toen ik hier voor het eerst catechisatie mocht geven, heb ik eerst het lokaal anders ingedeeld. Ik moet wel oppassen dat ik de koster niet in het vaarwater zit, maar zoals het lokaal was ingedeeld, vond ik het dramatisch. Ik had geen overzicht. Dus ben ik eerst zelf met tafels en stoelen aan het schuiven gegaan, net zolang totdat ik dacht: Ja, zó gaan we het doen.

Als predikant wil ik niet zakelijk zijn, maar als het nodig is, kan ik wel zakelijk aanpakken. Bij De Vanenburg hield ik van veranderen, maar in de kerk moet je met verandering uitkijken.” Aan de wand van de studeerkamer van ds. Baan hangt een groot werk van Matthias Grünewald. Hij schilderde Johannes de Doper, die met een lange vinger Iemand aanwijst: „Zie, het Lam Gods.” „Zoals Johannes de Doper Hem aanwijst, zo wil ik ook predikant zijn. Met die tekst heb ik hier ook intrede gedaan. Ik wil Hem dienen, Hem aanwijzen, Die als de grote Gastheer sprak: Komt allen tot Mij.”


Jan Willem Baan (1978) volgde na de IVA Driebergen de CHN (hogere hotelschool) in Leeuwarden. Op Kasteel De Vanenburg was hij als 26-jarige verantwoordelijk voor de algehele exploitatie van het hotel-congrescentrum. Op 29-jarige leeftijd begon Baan aan de studie theologie aan het Hersteld Hervormd Seminarie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Sinds 2017 is hij predikant in ‘s-Grevelduin-Vrijhoeve-Capelle. Ds. Baan is getrouwd met Trusanne Baan-Pols. Het echtpaar heeft zeven kinderen.


Van beroep naar roeping

deel 1

Veel predikanten kennen een maatschappelijk ‘eertijds’. Hoe beleefden ze de overgang naar de pastorie en zijn er raakvlakken met het beroep dat ze eerder uitoefenden?

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 januari 2019

Terdege | 100 Pagina's

Van de horeca naar de preekstoel

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 januari 2019

Terdege | 100 Pagina's