COMMENTAAR OP HET NIEU­WE TESTAMENT

COMMENTAAR OP HET NIEU­WE TESTAMENT, Dr. Herman Bidderbos, Bomeinen, 364 blz., geb. f 14, 75, J. H. Kok N.V., Kampen, 1959.

De brief aan de Romeinen is de eeuwen door van onschatbare betekenis geweest voor de Kerk des Heren. Luther verklaarde van deze brief, dat zij een holder licht is, bijna voldoende om de gehele Schrift te verlichten. „Wer diese Epistel wohl im Herzen hat, der hat des alten Testaments Licht und Kraft bei sich". Zij is „dat rechte Hauptstück des neuen Testaments und das allerlauterste Evangeliën, welche wohl würdig und wert ist, dasz sie ein Christenmensch nicht allein von Wort zu Wort auswendig wisse, sondern taglich damit umgehe als mit tüglichem Brot der Seclen".

Het is dan ook verblijdend, dat prof. Bidderbos deze nieuwe commentaar publiceert; het werk getuigt van grote eruditie, gedegen studie en diepe eerbied voor het woord der Schriften. En dat is het, wat wij nodig hebben; de exegeet toch levert het materiaal aan de dogmaticus. Het voor ons liggende boek - en dat kan jammer genoeg niet van alle f.ommentaren gezegd worden - is zeer overzichtelijk: in kleine letter is opgenomen allerlei nadere explicatie, documentering, verwijzing naar en vergelijking met andere exegeten.

Schrijver meent dat de gemeente van Borne een heiden-christelijk karakter droeg, wat niet impliceert dat de gemeente uitsluitend uit heiden-christenen bestond. De auteur houdt vast aan de echtheid en integriteit van de brief en wijst do mening, als zoude c. 16 een afzonderlijke brief aan Efeze zijn, af.

Meermalen gaat schr. wat de exegese betreft een eigen weg, toetsende traditionele exegese om het goede te behouden.

Al vinden w^j in deze brief niet „de ganse christelijke en evangelische leer in het kort", heel veel belangrijke vragen komen aan de orde; over de algemene openbaring en de natuurlijke Godskennis, over de overheid - Gods liturgen - ; het rechte inzicht, zegt schr., in de betekenis van de overheid moet de gehoorzaamheid aan haar bestel tot een gewetenszaak maken; over de gerechtigheid Gods in c. 1 : 17, waar schr. met Calvijn en vele anderen meent, dat niet gedacht moet worden aan de gerechtigheid ala Goddelijke eigenschap, maar dat de gerechtigheid Gods omschrijft de forensische status van de in het gericht Gods vrijgesproken mens; over de parallelle Christus-Adam in c. 5 : 12-21, één van de belangrijkste toegangssleutels tot het gehele Paulinische kerygma, waar schr. wel meent, dat de vertaling „in wien" niet te handhaven is, maar waar hij wel de opvatting verdedigt, dat Paulus spreekt over de dood als straf en toerekening van Adams zonde.

Zeer uitvoerig bespreekt schr. de oontrovers over de betekenis van het „ik" in c. 7 : 14-25. Schr. verdedigt met de meerderheid der hedendaagse exegeten, dat Paulus hier spreekt van de mens buiten Christus. Ook de bewogen en existentiële wijze, waarop de apostel hier (h. 7 : 24, 25) spreekt en zelfs de roep om verlossing slaakt is voor hem niet het bewijs, dat hier de Christen aan het woord is. Hoezeer de onder ons gangbare exegese op moeilijkheden stuit, schr. heeft mij hier niet kunnen overtuigen.

Ook ten aanzien van de moeilijke hoofdstukken 9-11 gaat schr. zijn eigen weg, b.v. in de afwijzing van Calvijns uitleg; uitvoerig behandelt schr. de vrijmacht Gods naar c. 9. Schr. wijst - en dat volkomen terecht - een universalistische uitleg van h. 11 : 26 w. af en vervalt niet in de fout, die bij velen in deze tijd gevonden wordt, om Israël van c. 11 : 25 zonder meer te identificeren m€t het empirische Israël van vandaag.

Het gehele werk ligt op een hoog niveau en verrijkt de geest, nieuwe en oude schatten voortbrengend.

U.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen