HANDBOEK PASTORALE SOCIOLOGIE

HANDBOEK PASTORALE SOCIOLOGIE, onder redactie van prof. dr. W. Banning, Deel V, 462 blz., f 19, 75 (bij intekening f 17.75), Boekeneentrum N.V., 's-Gravenhage.

In dit vijfde deel wordt behandeld: de Utrechtse heuvelrug, de Lopikerwaard, IJsselstein, de Vechtstreek, het Gooi, de Haarlemmermeer, de bloembollenstreek, het Westland, het gebied van Gouda en omgeving, de Alblasserwaard, de Vijfherenlanden, Zuid-Gelderland, de Friese bouwhoek en de noordelijke Wouden. Prof. dr. W. Baiming wijst in zijn inleiding op het wat rommelige karakter van dit deel. Het is ook zo, dat schier alle streken van ons vaderland voorkomen, hoewel de randstad Holland met Utrecht overweegt.

Elk opstel begint met een geografische begrenzing, neemt dan een duik in de geschiedenis en onderneemt daarna een poging om de sociaal-economische structure!! na te gaan. De politieke verhoudingen worden op allerlei wijzen nagegaan. Eveneens worden de kerkelijke verhoudingen met tabellen in kaart gebracht. Het slot is meestal een van de meest intei-essaute onderdelen, omdat wij daardoor niet alleen een inzicht krijgen in het kerkelijk-godsdienstig leven der bevolking, maar ook de inzichten ontdek-' ken van de schrijver of schrijvers.

Het zal onze predikanten en belangstellende gemeenteleden interesseren hoe bepaalde gedeelten, die als „Gereformeerde Bonds" bekend staan, worden behandeld.

Het opstel over de Alblasserwaard is buitengewoon interessant. Ook al blijkt do eigen mening van do schrijver hier en daar duidelijk, hij poogt zoveel mogelijk recht te doen.

Dit kan niet gezegd worden van de schrijver over het Gooi. Buitengewoon veel materiaal geeft hij over het Gooi en de afzonderlijke plaatsen in het Gooi, waarvoor wij dankbaar moeten zijn. Maar het grote l)ezwaar tegen deze en sommige andere sclirijvers is: een socioloog moot zich van theologische oordeelvellingen onthouden. Al lezende krijgt men de indruk, dat bepaalde streken, steden en dorpen worden gemeten naar het gemiddelde van de toonaangevende richtingen in de kerk en in de staat. Dat geeft veel vooringenomenlieid en weinig objectiviteit. Dit zou te illustreren zijn aan de beschrijving van de gemeente Huizen: het verhaal van de ijscoman op zondag moet wel dienst doen als het summum van orthodoxie. Belangrijker is dat de schrijver ter tekening van de kerkelijke situatie het blijkbaar niet nodig gevonden heeft zijn licht op te steken bij de Centrale Kerkeraad, maar alleen is afgegaan op de informaties uit

middonoithoaoxe kring. Er staan in dit stuk zulke pertinente onwaarheden, dat het niet moeilijk zou vallen, dit met de stukken aan te tonen. Dat doet aan de standing van het boek afbreuk. Wanneer men vergelijkt hoe over vrijzinnigen gesproken wordt met de oordeelvellingen over de „Gereformeerde Bond", dan is de objectiviteit wel ver te zoeken.

Dat verhindert ons niet om te erkennen, dat dit deel veel biedt wat de moeite waard is te lezen en te herlezen. Als zodanig aanbevolen.

H.

B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen