OVERWINNING VAN TWEESPALT

H. J. Thilo, OVERWINNING VAN TWEESPALT, 184 blz., geb. f 12.90, G. F. Callenbaeh N.V., Nijkerk, 1961.

Het gesprek tussen psychologie en zielzorg is een poging om het totale gebied van de krachten, waaraan de mens in de kosmos onderworpen is, in het vizier te krijgen. In deze tijd is een volledig nieuw uitgangspunt ontdekt in het gesprek tussen de natuurwetenschappen en de theologie, inzonderheid tussen medici en predikanten.

De toepassing van deze dingen vinden we in dit uit het Duits vertaalde werk. Het eerste gedeelte vertelt van het kind: aan vaders hand in de donkerheid te kunnen voortgaan, dat maakt het kind tot kind. Over de jeugd zegt schrijver o.a., dat het wegvallen van het ideaal één van de beslissende oorzaken is van de volstrekte onzekerheid en de toenemende scepsis bij de jonge mens. In het gedeelte over de ouder wordende mens wijst schrijver op de eenzaamheid en de eigenzinnigheid van de ouderdom. Ook in het stuk over de zieke mens zegt schrijver zeer behartenswaardige dingen. In deze tijd is er de grote mogelijkheid, dat de mens om de tuin geleid wordt ten aanzien van een van de beslissende begrippen, die hem van het dier onderscheiden: de erkenning

van zijn schuld. Ook waarschuwt de schrijver voor psychologiserende zielzorg. Ik geloof, dat hij daarin volkomen gelijk heeft, omdat men van het ene uiterste - geen enkel rekening houden met psychologie - in een ander dreigt over te slaan. De ware medicus, zegt schrijver, is het alleen te doen om genezing, de ware predikant om het heil. Het verschil tussen psychotherapie en zielzorg tekent schrijver met een woord van Groeger: de psychotherapie helpt, maar redt niet, de psychotherapie lost op, maar verlost niet, de psychotherapie geneest, maar heiligt niet. Over psychoanalyse en zonde zegt de schrijver: wij zullen tot de theoloog moeten zeggen, dat de drift van de mens tot zijn aseïteit behoort en wij zullen tot de analyticus moeten zeggen, dat hij de mens nooit volledig kan begrijpen, als hij niet zijn aanleg tot zonde erkent.

De zielzorger wordt er aan herinnerd, dat zielzorg iets anders is dan zielspionage. De grondfout van onze pastorale praktijk is het overvragen.

Tamelijk uitvoerig gaat de schrijver in op de vragen rondom de biecht en liturgie als zielzorg. Hier vinden wij soms een andere instelling dan naar onze opvatting reformatorisch is, al vinden wij daar lijnen, die ook bij Luther voorkomen.

Behartenswaardige opmerkingen geeft de schrijver over de inrichting van wijkgebouwen en jeugdcentra.

Het is een belangrijk boek, dat ons allen, zielzorgers, helpen kan.

U.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen