DIE APOSTELGESCHICHTE

H. Couzelmann, DIE APOSTELGESCHICHTE, löO S., In. DM 21.50, J. C. B. Mohr (Paul Siebcck), Tubingen, 1903.

Deze commentaar - deel 7 van Lietznianns Handbuch sum Nenen Testament - heeft eenzelfde opzet en bedoeling als de andere delen van dit e.Kogetische handboek. Het geeft voor theoloog en nictthcoloog, voor student en pastor het onmisbare materiaal voor het verstaan van de tekst. Daarbg kenmerkt een grote bondigheid dit werk. Er wordt, ook in de tekst, naar vele publicaties, die op de stof betrekking hebben, verwezen.

De Acta stellen de wetenschappelijke beoefenaar van het Nieuwe Testament voor heel wat problemen. Volgens de auteur bevestigen do in de laatste tijd bekend geworden papyri de voorkeur voor de ogyptische tekst. Het probleem der wij-stukken blijft onopgelost. Bij de redevoeringen zou Lucas zich aansluiten bij het algemene gebruik in de antieke historiografie. Zo bedoelen geen voorbeelden te zijn van homiletische stijl. De redevoeringen tekenen niet de individuele aard van de spreker, maar de substantiële eenheid van de oer-christelijke d.i. normatieve prediking. In de exegese komen m deze dingen telkens weer terug. In h. 11 vers 28 heeft de Westerse tekst een wijpassage, door Bultmann verdedigd, door de auteur afgewezen. Ook in h. 1 : 16 heeft de Westerse tekst een eigen lezing. De exegese van sommige teksten geeft grote moeilijkheden o.a. h. 3 : 16, 4 : 25, Ji) : 40. De auteur vvyst horhaaldelyk naar do betekenis van stjjl-kenmcrken. Ook Qumran beïnvloedt de exegese, b.v. h. 1 : 17, 26.

De auteur wijst alle liypothesen af, die liot boek als niet af beschouwen of het slot voor toevallig houden. Hy wijst ook de gedachte af, als zou het edict van Cyrone - met andere stukken in het oorspronkelijk en in Duitse vertaling aan het slot opgenomen - op grond waarvan men wel aanneemt, dat Paulus na twee jaar losgelaten moest worden, hier van toepassing zijn. In het geval van Paulus waren geen klagers van node.

De schrijver meent, dat meer dan één verhaal, door ons als historie beschouwd, niet als zodanig kan worden aanvaard. Hij spreekt over legendarische tradities, over do dood van Judas en van een uitvoerige Personallcgende ten aanzien van Petrus in h. 12. Mij trof een opmerkingin de inleiding: ucas laat Petrus op dezelfde pauliniserende wijze spreken (h. 15 : 6). Ik dacht, spreekt niet op dezelfde pauliniserende wijze Petrus in zijn brief f

Do toevoeging van een uitstekende losse kaart is een uitnemend idee.

Dit boek geeft belangrijk studiemateriaal en noemt oen vooraanstaande plaats in onder do exegotisch-filologische werken van deze tijd.

U.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen