GOD EN MENS

Dr. P. A. van Stempvoort, GOD EN MENS, 105 blz., ƒ 3, 90, G. F. Callenbach N.V., Nijkerk, 1964.

Gedurende het afgelopen jaar verzorgde Prof. Van Stempvoort een aantal lezingen voor de microfoon van de N.C.R.V. Samen met een voordracht voor de Radio-Volksuniversiteit over Geestelijk leven in een technische t^d zyn deze thans bfl Callenbach in de Botonde-Beeks verschenen.

De auteur deelt zelf mee, dat het zijn bedoeling is in de cultuursituatie van onze tijd opnieuw te leren luisteren naar wat de boodschap van het evangelie zegt over God en mens. Daarbij is het hem vooral te doen om het wonderlijke initiatief, dat God genomen heeft om tot ons te komen: God wordt mens, spreekt als mens.

Hoe menselijk de gemeente reeds in haar beginperiode over God heeft gesproken, laat prof. Van Stempvoort zien aan de hand van het apocriefe Leven van Adam en Eva. Van hieruit benadert hij dan weer hetgeen Gen. 1 en 2, Psalm 8, en Ezeeh. 28 over de mens te zeggen hebben.

Vervolgens gaat hij nader in op de betekenis van de Zoon des Mensen, zoals die in Dan. 7, in de apocalypsen van Henoch en Barueh, en in 4 Ezra ter sprake wordt gebracht, en zoals die in het

N.T. vereenzelvigd wordt met de Here Jezus Christus. Daarbij gaat hij er van uit, dat de evangelisten met deze titel de persoon en het werk van Jezus Christus zó bsehreven hebben, dat de persoon van Adam daarmede rechtstreeks verbonden werd. Jezus is de nieuwe mens, de nieuwe Adam, die over de aarde zwerft en God aan de mensen gééf t.

In zijn overige studies trekt de schrijver de lijn van Spreuken 8 door naar het nieuwtestamentische gegeven van Christus als de wijsheid Gods. Dit onderdeel van de christologie van het N.T. acht hij van bijzonder gewicht voor de christenheid van de twintigste eeuw. Want wie Christus met Paulus belijdt als de scheppingswijsheid, die in de diepste zin des woords een menselijke wijsheid is, die weet, dat Hij ook in de atoomwetenschap woont. Cultuurpessimisme is dan volstrekt uitgesloten.

Dit uitermate knappe boekje roept wel hier en daar vragen bij ons op. De stap van Christus als de nieuwe mens en als de wijsheid Gods naar de moderne mens en zijn plaats in het geheel van Gods schepping wordt wel zeer gemakkelijk gedaan. Wij zijn bevreesd, dat daar het ontbreken van de Pneumatologische dimensies, waardoor alles gezet wordt op de noemer van de christologie, aan debet is. Christologie en anthropologie vallen - o.i. ten onrechte - geheel samen, zoals ook bij prof. Berkhof in zijn De mens onderweg. Is dit evenwel bgbels verantwoord!

Obr.

H.A.v.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen