L'EVANGILE SELON SAINT MATTHIEU

Pierre Bonnard, L'EVANGILE SELON SAINT MATTHIEU, Commentaire du Nouveau Testament, publié sous la direction de J. J. von Almen e.a., deel I, 424 p., Schw. Fr. 40; Editions Delachaux et Niestle, Neuchatel (Suisse), 1963.

Wie wel eens kenis genomen heeft van de reeds eerder verschenen delen uit deze commentarenreeks, weet dat dit stuk voor stuk werken van hoog gehalte zijn. Het boek van Bonnard vormt hierop geen uitzondering. Het is een voornaam werk, dat een uitvoerige en gedocumenteerde exegese bevat van het Evangelie naar Mattheus. Een commentaar die we daarom zonder aarzelen aanbevelen.

Aan de eigenlijke commentaar gaat een korte, doch belangwekkende inleiding vooraf. Daarin doet Bonnard zich kennen als een voorzichtig geleerde die gebruik miaakt van allerlei recente publicaties over het Mattheus-Evangelie (o.a. van Stendahl en Kilpatrick), zonder zich al te zeer te binden aan een bepaalde visie.

Ook Bonnard is van mening dat het Mattheus-evangelie is ontstaan in een gemeentelijk milieu. De auteur van dit evangelie was z.i. misschien een joodse rabbi, bekeerd tot het geloof in Jezus Messias. Bonnard spreekt in dit verband van „la catechese matthéenne". Al kunnen we begrijpen dat de auteur bezwaren heeft tegen de klassieke hypothesen t.a.v. het synoptisch vraagstuk, we vinden het toch bevreemdend dat h^j zonder meer voorbijgaat aan de kerkelijke traditie die de discipel Mattheus noemt als schrijver van dit evangelie. Deze traditie komt toch niet zo maar uit de lucht vallen. Verblijdend is dat Bonnard bij zgn verklaring uitgaat van het evangelie zoals het voor ons ligt, en dat hij vasthoudt aan de context waarin de daden en woorden van Christus staan. Juist dit uitgangspunt geeft aan deze commentaar zign evenwichtigheid en zijn eenheid.

De exegese van de verschillende pericopen is zeer zorgvuldig. Een korte bespreking van de pericoop in zijn geheel wordt gevolgd door een uitvoerige exegese van elk vers afzonderlijk. Met name voor de prediking biedt deze commentaar ryke perspectieven. De verleiding is groot hiervan allerlei voorbeelden te geven. We volstaan echter met een enkele plaats.

Ten aanzien van Matth. 13 : 13 en het citaat uit Jes. 6 verwerpt Bonnard de opvatting als zou de verandering van hina in hoti een verzachting betekenen. Mattheus geeft aan de tekst dezelfde zin als Marcus. Bijzonder fraai is ook de uitleg van Matth. 16 : 13 vv., de belijdenis van Petrus. Zo zou er meer te noemen zijn. Natuurlijk zal men hier en

daar met de auteur van mening verschillen, maar door de brede literatuurvermeldiug biedt Bonnard er zelf de moge-Igkheden toe.

De pr^js is wat aan de hoge kant, maar daar staat tegenover dat wie zich deze commentaar aanschaft, er veel in ontvangt. Het is bijbelse theologie van een hoog gehalte, welke bij de voorbereiding van preek of bijbellezing goede diensten kan bewijzen. We wensen dit werk daarom in veler handen.

Obr.

A.N.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen