HET MARIALE VRAAGSTUK HEDEN

René Laurentin, HET MARIALE VRAAGSTUK HEDEN, 198 blz., ƒ 8, 75, Romen en Zonen, Roermond, 1965.

Een uit het frans vertaald boek. Geschreven door een marioloog van professie. Volgens zijn eigen woorden is het voortgekomen uit een gevoel van bittere noodzaak.

Hij kwam nl. in zijn werk herhaaldelijk tegen het feit dat Maria in plaats van een bron van eenheid een voorwerp van conflicten is.

Er is een stroming in de r.-k. kerk voor wie de leus geldt: Van Maria nooit genoeg. Daartegenover staat een andere die beducht is voor een al te grote mariologische ijver, zowel in leer als devotie.

Ook op het Concilie kwamen beide stromingen aan het licht, toen het er om

ging of het Maria-schema al dan niet moest worden opgenomen in het kerksehema.

Volgens Laurentin is de situatie van dien aard dat beide groepen elkaar nauwelijks nog verstaan, dat er voor communicatie zelfs geen ruimte wordt gelaten, wat hij persoonlijk ondervond toen hij pogingen deed in deze richting.

Dit bezwaart hem en hij tracht het dilemma te boven te komen.

Daartoe laat hij allerlei critiek horen naar beide kanten. Aan het adres van de maximalistische mariologen en de soms sterk overdreven Maria-devotie, maar toch ook aan het adres van die theologen die uit oecumenische of andere overwegingen bijna geheel over Maria zwijgen of haar nog maar nauwelijks willen zien behalve als „eerste onder haars gelijken", nl. alle gelovigen.

Laurentin kiest dus niet voor een „minimum over Maria", hij is zeer beslist geen minimalist. Hij wil de „gulden middenweg". Hij vindt aan beide kanten waardevolle inzichten en waardevolle elementen van vroomheid. Toenadering wil hij zoeken in de weg van wat hij „herbronning" noemt; een zich gezamenlijk bezinnen op een gemeenschappelijke traditie. Daarin ziet hij ook alle heil voor een oecumenische dialoog over Maria met protestanten en oosters-orthodoxen.

Hij komt echter niet verder dan een aanduiden daarvan, werkt het niet uit; dat beperkt naar ons besef sterk de waarde van dit boek.

We voelden ons bij het lezen ervan grotendeels „buitenstaander". Als één ding ver van ons afstaat dan zijn het wel de rooms-katholieke mariologische problemen. Toch moet ook gezegd worden dat er van binnenuit — immers Laurentin is zelf marioloog — wat in beweging komt. Het lijkt op het eerste gezicht een regressie, want is men al niet veel en veel te ver? Maar daar kunnen we ons in vergissen, In elk geval geeft Laurentins boek geen enkele grond voor de verwachting dat nu werkelijk achter de rooms-katholieke mariologische ontwikkeling een punt zal worden gezet. En juist dat zagen wij zo graag.

M.

K.Ex.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen