GENESIS

C. Westermann, GENESIS, Lf. 7, 8 (S. 481-640); G. Gerleman, ES­ THER, Lf. 2, 80 S.: K. Elliger. JESAJA II, Lf. 4, 80 S.; jede Lief. DM 7.75, Neukirchener Verlag des Erziehungsvereins, Neukirchen, 1973.

Over opzet en methode van de grote Biblische Kommenlar Altes Testament waarvan deze vier nieuwe afleveringen uitkwamen, behoef ik onze lezers niet in te lichten.

De aflevering van Genesis bevat de exegese van h. 5 : 1 tot 9 : 17. Soms geeft de auteur in een korte excursie een stukje geschiedenis van de exegese van een bepaald gedeelte, zoals bij h. 6:1, een gedeelte dat Franz Delitzsch (wiens verklaring van Genesis - eerste uitgave 1852 - verscheidene malen wordt geciteerd) radeloos maakte en waarmee menig exegeet geen weg weet. Westermann gaat in op de godsdiensthistorische achtergronden (zoals ook bij het zondvloedverhaal). Hij wijst erop, dat h. 6 : 1 „massief mythisch gebeuren" is, maar het is een uitbeeldingswijze van werkelijkheid, die in de geschiedenis der mensheid zijn noodzakelijke plaats heeft. Hij stelt h. 6 : 1 vv naast Gen. II en verwijst naar de prediking van Jes. 14. Uitvoerig gaat de auteur in op de verschillen in de zondvloedvertelling bij Jahwist en Priesterschrift (als geheel door bijna iedere oudtestamenticus aanvaard, anders o.a. Van Selms). Ook overigens neemt de literaire analyse heel wat plaats in (h. 8 : 6 v). Hij beschrijft de vloed als een Urgeschehen. Ik noem uit de exegese enkele momenten, die mij troffen: ij h. 7 : 23 wijst de schrijver naar Am. 3:12. - Hij houdt vast aan de verklaring, dat het offer van Noach een dankoffer was. Een excursie wijdt hij aan de berg in het land Ararat. H. 8 : 21 spreekt van het geduld Gods (Rom. 3:26). Het bloed (h. 9:6) moet in functionele zin worden verstaan.

In het tweede deel van Esther (h. 2 : 12 - 10:3) werkt de schrijver uit, wat hij in de inleiding betoogde: e gebeurtenissen in Esther hebben een parallel in de Exodus uit Egypte (b.v. h. 4:11; 9:1 v; 9 : 10) Er zitten meerdere cruces in de tekst (o.a. h. 2 : 19; 3:7). H. 7 : 8 vertaalt de schrijver met: ij viel in onmacht. De vertaling van h. 8:10 is vlotter dan die van Bardtke. Terecht tekent Gerleman hierbij aan: ij vreemde woorden - en hier is sprake van een Perzisch leenwoord - gaat het meestal om speciale en technische aanduidingen. H. 9:15 zou het Purimfeest als herinnering aan de rustdag na de overwinning zijn gevierd.

Van bijzondere betekenis is ook de verklaring van Jesaia II, waarvan de vierde aflevering de exegese geeft van hoofdstuk 42 : 10 tot 43 : 10. Vooral h. 42 : 18 vv geeft voor de analyse vele moeilijkheden. Bij h. 43 : 3a verdedigt de schrijver de vertaling van Mosia als redder (van in de ruimte stellen, bevrijden) tegen Sawyer, die hierbij aan een forensische term denkt. Hierbij moet ik het wel laten. Exegetiseren is één van de eerste dingen die van de theoloog mag worden verwacht, en dit grote commentaar is een hulpmiddel waaraan niet kan worden voorbijgegaan.

H.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen