DAS BEKENNTNIS DER HOFFNUNG

Heinrich Zimmermann, DAS BEKENNTNIS DER HOFFNUNG, Tradition und Redaktion im Hebrderbrief, Bonner biblische Beitrage, 47, 236 S., DM 50.-, Peter Hanstein Verlag GmbH, Köln-Bonn, 1977.

De stelling die door de auteur van dit goed geschreven boek wordt verdedigd, komt hierop neer: e schrijver van de brief aan de Hebreeën heeft als theoloog en zielzorger op een zelfstandige wijze de oer-christelijke traditie verwerkt en het Oude Testament ontvouwd. Deze traditie bestaat in belijdenisformules, hymnen, alsmede een uitleg van bepaalde oudtestamentische passages, zoals Psalm 110:4; Jer. 31 : 31-34; Psalm 40 : 7-9.

In een door aanvechting en crisis gekenmerkte situatie van de gemeente, tot wie de brief zich richt, is het geloof in de verhoogde Hogepriester Jezus Christus aan het wankelen geraakt. De zelfstandige arbeid van de auteur van brief aan de Hebreeën is gericht op de parenese om de gemeente te sterken en op te richten. In dienst van deze pastorale arbeid staat de hem aangereikte traditie, waarbij tegenover de christologie van de gemeente vooral wordt gewezen op de vernedering van de Zoon, de weg van verzoeking, lijden en offer. Zo ontvouwt de schrijver, aldus Zimmermann, een eigen Hogepriester-christologie.

Het geheel komt op de lezer wat gekunsteld over. Ongetwijfeld bouwt ook de Hebreeënbrief voort op tradities. Maar wettigt dat de wijze, waarop de auteur van dit boek allerlei spanningen laat samenvallen met een verdeling tussen traditie en redactie. De wijze waarop hij bijv. in Hebreeën 7 nu eens de inter-

pretatie van het Oude Testament toewijst aan de traditie en dan weer op rekening schrijft van de schrijver van de brief, doet geforceerd aan. Ligt de eenheid van vernedering en verhoging van de Hogepriester onzer belijdenis niet veel meer voor de hand dan de tegenstelling die de schrijver meent te kunnen aanwijzen?

Daarom heeft zijn stelling mij niet overtuigd. Wat niet wegneemt dat wij hier op allerlei wijze toch materiaal aangereikt krijgen dat ons helpt om deze rijke brief te verstaan. Schone dingen zegt Zimmermann over de parenese, over de relatie tussen 'Frohbotschaft' en 'Drohbotschaft'.

Mij trof voorts de voorzichtige behandeling van de passages over Melchizedek, met name ten aanzien van de godsdiensthistorische achtergronden, terwijl de auteur terecht wijst op verbindingslijnen tussen Lukas en Hebreeën. Bestudering van dit boek heeft me nog weer eens laten zien welke schatten er in deze brief voor de prediking liggen opgesloten. Daarom is Zimmermanns boek naast de grote commentaren van Michel en Van Oyen toch een welkome aanvulling.

Ede

A. N.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen