Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

TURKSE CHRISTE­NEN,

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

TURKSE CHRISTE­NEN,

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

A. Stol, TURKSE CHRISTE­NEN, 120 blz. (ingesloten 16 blz. foto's), ƒ 17, 50, uitg. mij I. H. Kok, Kampen, 1979.

De auteur, journalist van professie, bezocht in 1979 — niet voor de eerste maal — Zuidoost-Turkije om de moeilijke levensomstandigheden van de daar wonende christenen uit eigen ervaring te kunnen beschrijven. Hij zoekt een beeld te geven van 'de volkenkundige smeltkroes in het Midden-Oosten'. De Jacobieten (Syr. orthodoxen) — een vermenging van rassen — hebben de eeuwen door hun identiteit weten te bewaren. Steeds meer Syrisch-orthodoxen verlaten Turkije voor een nieuwe periode van vervolging en vluchten.

In grote trekken wordt de geschiedenis van de Jacobitische Kerk beschreven, lacobus Baradaeus heeft de verspreide, versnipperde en vervolgde monofysitische kerk in Syrië weten om te smeden tot een hechte gemeenschap. In grote trekken wordt de geschiedenis van deze Kerk beschreven. Gewezen wordt op de grote verandering die voortvloeide uit de komst van de Arabieren. Wat de taal betreft won het Arabisch het van het Aramees van de Jacobieten. Alleen in weinige dorpen van Tur Abdin, d.i. Berg van de dienaren (Gods), een bergland van 400 tot 900 m. hoog, handhaafde zich het Aramees. Het verval der kerk heeft velerlei achtergronden. De Jacobitische kerk heeft meer verleden dan toekomst. Een triest verhaal is de geschiedenis van de christenen in de tijd vóór en na de eerste wereldoorlog: een onvoorstelbaar groot aantal christenen werd in 1915 omgebracht. Het verdrag van Lausanne (1923) bracht velen onder Turks gezag. Het verhaal over Midyat, een christelijk centrum van Tur Abdm, is weinig bemoedigend: in vele dorpen zijn geen christenen meer. In Turkije is sprake van veel geweld, zowel traditioneel als politiek: in het oosten van Turkije bestaat een eeuwenoude traditie van geweld. Geen wonder dat boven dit gedeelte staat: vervolgd, verdreven, verspreid. — De interviews waarop vele berichten rusten zijn in diep geheim gehouden, zo bevreesd is men voor verraad en de gevolgen daarvan. En hiermede eindigt dit werk: De toekomst van de christenen en de Jacobitische kerk is donker...

Het is goed kennis te nemen van een werk als dit: er wordt nog altijd veel geleden om der wille van het geloof.

H.

Bt.

Dit artikel werd u aangeboden door: Theologia Reformata

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1982

Theologia Reformata | 348 Pagina's

TURKSE CHRISTE­NEN,

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1982

Theologia Reformata | 348 Pagina's