ECHTSCHEIDING

J. Douma, ECHTSCHEIDING, 140 blz., ƒ27, 50, uitg. Ton Bolland, Amsterdam, 1982.

In dit boek (dl. 8 van de serie Ethisch Kommentaar) zegt de schrijver ergens: 'Er zijn vele sluipwegen, die bewandeld worden om echtscheiding goed te praten'. Maar het huwelijk is geen afspraak, die zomaar geannuleerd kan worden; het is een verbond, waarvan geldt: Wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet. Dat is de kern van het werk. Luther sprak van het huwelijk als een 'göttlichen, seligen stand'.

Uitvoerig worden de gegevens van de Schrift besproken: t. 24: v., Mal. 2 : 13v, Mt. 5 : 31, 19 : 3v, 1 Kor. 7 : 7. — Mozes tolereerde de verstoting (vanwege de hardheid des harten), maar hij remde met deze bepaling lichtvaardige verstoting af. Wat is 'iets onbehoorlijks' (Hillel en Sjammai). Jezus zegt: een van beide partijen mag verstoten. — Uit 1 Kor. 7:7v volgt volgens de auteur (met Beza e.a.), dat ontbinding van het gemengde huwelijk definitief is en daarmee ligt de weg naar een tweede huwelijk in beginsel open.

In een hoofdstuk Kerk en overheid

over echtscheiding trekt de geschiedenis aan de lezer voorbij: de opvatting van Origenes, Augustinus, Hieronymus, van de middeleeuwse casuïstiek, o.a. het decretum Gratiani en later het concilie van Trente. De reformatie betekende een breuk met de r.k. bepalingen over huwelijk en echtscheiding. Luther gaat in zijn verklaring van 1 Kor. 7 vrijer te werk dan Calvijn. Voetius kent twee gronden voor echtscheiding, n.l. overspel en kwaadwillige verlating. — In de nieuwe wet (1971) is 'duurzame ontwrichting' van het huwelijk grond voor echtscheiding.

In het hoofdstuk Evaluatie verdedigt de schrijver drie stellingen: a) Het huwelijk is onontbindbaar en over echtscheiding kan alleen gesproken worden in de vorm van: neen, tenzij; b) Bij het bepalen van uitzonderingen moet billijkheid betracht worden; c) Soms moet de kerk in een kwaad berusten en zorgen dat erger voorkomen wordt. 'Alles wat miserabel is, is daarom nog niet censurabel'. — De schrijver is het eens met Amesius, die onderscheid maakte tussen bewerkstelligen van en berusten in een echtscheiding. — De gronden van echtscheiding — overspel en kwaadwillige verlating — mogen niet legalistisch gehanteerd worden.

In beantwoording van een tiental vragen concretiseert de schrijver de besproken stof, bijv.: Kan een ongeneeslijke geestesziekte grond zijn voor echtscheiding?

De schrijver geeft verantwoorde voorlichting over een diep in het leven ingrijpende problematiek.

m.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen