WAS DER CHRISTLICHE GLAUBE WILL

Norbert Scholl, WAS DER CHRISTLICHE GLAUBE WILL, 243 S., geb. DM 29, 80, Kösel-Verlag GmbH & Co.. München 1988.

Dit werk is een populair geschreven rooms-katholieke geloofsleer. Op verrassende wijze probeert de schrijver aan te knopen bij uitspraken van natuurkundigen en filosofische opvattingen uit onze tijd om dan toch weer het eigen karakter van het christelijk geloof zoals hij dat ziet te accentueren. De wijze waarop hij dat doet zal ons zeker inspireren wanneer wij bij ons dogmatiseren ook de missionaire en apologetische aspecten goed in het oog willen houden. Van de Weense bioloog Rupert Riedl is het uit 1976 daterende citaat: 'Niemand kann ohne metaphysische Pramissen denken. Der Glaube ist der unersetzliche Rahmen fürdas Unverklarliche' (13).

De opbouw van dit boek vertoont een (rooms-)katholieke structuur. Het eerste hoofdstuk behandelt de Grundlagen (het leven, de mens, de godsdienst, de ervaring van God, het geloof). Als bronnen wordt behalve Jezus van Nazareth ook het volk Israël genoemd. Het derde hoofdstuk heet Entfaltungen. Daarin gaat de schrijver in op de verhouding tussen Israël en de kerk, de gemeente van Jezus en 'dat wat blijft' (de geloofsbelijdenis, de eredienst, het diaconaat en de gemeente als gemeenschap: artyha, leitourgia, diakonia, koinoonia) (105). Het vierde hoofdstuk - Verfremdungen - geeft in het voetspoor van K. Rahner een m.i. te positieve waardering van het secularisatie-proces (107-114). Rahner gebruikt daarvoor de gelijkenis van het zuurdeeg, Luc. 13 : 20v. Van hem is het volgende citaat: lm Bild des Sauerteiges ist die Vorstellung mitgegeben, daB der Sauerteig in gewissem Sinne sich selber aufgeben und in der Masse des Mehls verlieren müsse, sich selber mit seinen Eigenschaften und Eigentümlichkeiten an das Mehl hergeben müsse, das diese Eigenschaften und Eigentümlichkeiten entgegennimmt und sich zu

eigen macht, ohne selber Sauerteig werden zu wollen. Man kann natürlich fragen, wieweit man dieses Bild strapazieren diirfe, wenn man es auf die Kirche anwendet. Aber wenn man eine solche Interpretation und Anwendung des Bildes faktiscii dauemd als in der Geschichte sich ereignend erlebt, wird man unbefangen sagen dürfen, daB es vom Wesen der Kirche herkommen muB und im ganzen kein der Kirche wesenwidriges Unglück sein kann, wenn sie gewissermaBen ihre Reichtümer an Wahrheit, Liebe und Menschlichkeit immer wieder nicht für sich behalten kann, sondem an andere, an die Welt verliert.

Das Christliche is in irgend einem Intensitatsgrad überall, wird aber nicht als christlich empfunden und bedeutet darum für viele Menschen kein Argument und keine Einladung, in die Kirche einzutreten' (110).

Dan volgen de hoofdlijnen van de geloofsleer, ingedeeld in de vier punten die reeds waren genoemd onder 'dat wat blijft'. In het laatste hoofdstuk - over de Vollendung - komt Scholl tot twee uitspraken. In de eerste plaats ziet hij als geheime drijfkracht achter al het doen en laten van ons mensen een intens verlangen naar gemeenschap. Dat verlangen wordt geblokkeerd door de grens die de dood ons stelt. Op dat punt zet de bijbelse boodschap in. God doorbreekt de barrière van de dood. Wie vertrouwt op God mag ingaan in de vreugde des Heren. In de tweede plaats vat hij de bijbelse voorstellingen van hemel en hel niet op als realiteiten maar als beelden die de relevantie van het geloof voor ons leven vandaag onderstrepen.

Robert Scholl is professor voor de godsdienstpedagogiek aan de pedagogische hogeschool te Heidelberg.

H.

H.d.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen