Staat en Maatschappij.

De vaccine-dwang.

Bij de algemeene beschouwingen over de Staatsbegrooting heeft de afgevaardigde voor Ommen, Dr. A. Kuyper, weer eens de aandacht op bet vaccine-vraagstuk gevestigd. Sinds 20 September 1905, toen door het Kabinet-de Meester het aanhangig gemaakte wetsontwerp van Maart 1903 werd ingetrokken, rustte de kwestie.

Gelijk men zich herinneren zal, werd tijdens het Ministerie-Kuyper eene poging aangewend, om de bestaande wet van 4 December 1872 tot voorziening tegen besmettelijke ziekten nader te wijzigen en aan te vullen. Was het wetsontwerp, zooals het voorgesteld werd, in het Staatsblad gekomen, dan zou het geheele vaccine-vraagstuk wel niet tot oplossing zijn gebracht geworden, maar ten minste zou dan dit zijn verkregen, dat onderwijzers, onderwijzeressen en leerlingen in bijzondere scholen werden toegelaten indien een bewijs werd overgelegd van bezwaar tegen toepassing der koepokinenting. Met opheffing van den dwang, althans voor de bijzondere school, ware dan de eerste stap gedaan, die tot een volkomen vrijmaking zou hebben geleid.

Maar met het heengaan van het tweede Rechtsche Kabinet, ging ook het vaccine-ontwerp van Maart 1903 van de baan.

Het werk van die dagen is intusschen niet vruchteloos geweest. Immers het wetsontwerp werd in de afdeelingen der Tweede Kamer onderzocht, van welk onderzoek hot hoogst gewichtige verslag door de verdienstelijke commissie van voorbereiding werd saamgesteld. Dit verslag met tal van gegevens op de vaccine betrekking hebbende, is een standaardwerk geworden voor een wetenschappelijk onderzoek van het vaccinevraagstuk.

Echter van belangstelling der regeering, om al was het maar een bescheiden stap in de richting van opheffing van den dwang te doen, daarvan was in de laatste jaren geen sprake.

De afgevaardigde voor Ommen verbrak het stilzwijgen. Hij wees er in de zitting van de Tweede Kamer van 29 November op, hoe aan het Kabinet bekend is, wat sterk protest tegen dien dwang èn onder de Anti-revolutionairen èn onder de Christelijk-Historischen uitgaat, maar hoe tevens het vraagstuk der vaccine, en dit leert het verslag, zóó ingewikkeld is, dat het Kabinet zal geaarzeld hebben, om zijn voornemen ten aanzien van het vraagstuk mede te deelen. Toch nam Dr. Kuyper de vrijheid om op het verleenen van eene kleine tegemoetkoming aan te dringen. Daarvoor verwees hij naar hetgeen onlangs bij een proces voor de rechtbank te Arnhem gebleken was. Een jongen van wien door twee deskundigen, artsen, verklaard was, dat inenting per se voor hem levensgevaarlijk was, werd daardoor van de mogelijkheid om schoolonderwijs te genieten, verstoken. Naar aanleiding van dat geval, zoo betoogde de afgevaardigde voor Ommen, zou het op den weg van het Kabinet kunnen liggen, omdat niemand den dwang in dien zin zal bedoelen, om in de wet op de besmettelijke ziekten eene bepaling op te nemen, dat, waar door deskundigen geoordeeld wordt, dat de vaccine levensgevaarlijk is, de gevolgen van de niet-inenting voor den aldus niet-gevaccineerde niet zullen gelden.

In zijn antwoord was Minister Heemskerk zeer welwillend. Hij achtte eene wetsbepaling, die zulk eene voorziening zou treffen, volkomen billijk. De Minister beloofde dat het gereedmaken en het indienen van een wetsontwerp in dien geest zeer ernstig in overweging was.

Een eerste schrede naar vrijmaking mag dus verwacht worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen