Staat en Maatschappij.

De vuurproef niet doorstaan.

Met het internationalisme der sociaal-democraten gaat het niet fortuinlijk.

Het is bekend, hoe een der grondzuilen, waarop het socialisme rust, is, dat de arbeidersorganisatie, die den klassenstrijd voert, een internationaal karakter draagt.

Dat beginsel was het cement, dat alle socialisten, waar ter wereld zij ook gevonden werden, verbond. Een socialisme, dat niet internationaal was, kon geen socialisme zijn.

En zie, nauw is de wereldoorlog uitgebroken, of het is met het internationalisme der sociaaldemocratie gedaan. Het nationalisme bande het internationalisme uit.

De Duitsche sociaal-democraat staat als goed patriot met het gevelde geweer tegenover den Franschen partijgenoot om desnoods met het leven den geboortegrond te verdedigen.

Nog onlangs werden in den Duitschen Rijksdag door de sociaal-democraten met enthousiasme de credieten toegestaan om den oorlog voort te zetten, on toen een der partijgenooten, die de internationale wilde getrouw blijven, weigerde om de gelden voor dat doel toe te staan, werd die daad op de meest scherpe wijze afgekeurd.

De bladen meldden enkele dagen geleden hoe aan het slot van de vergadering van de Tweede Kamer in het Groothertogdom Baden de onder-voorzitter Geiss, een sociaal-democraat, een vaderlandslievende toespraak hield. Hij zeide te hopen dat de arbeid te velde en binnen vier muren in het vaderland zelf den Duitschers een eervollen vrede zou verzekeren. Daarop bracht Geiss een drievoudig Hoch uit op , , den groothertog en het Duitsche vaderland.

Terecht mocht dan ook het Zwabische socialistenblad Tagwacht, wijzend op de geschillen tusschen de Belgische, Duitsche en Fransche partijbesturen, schrijven dat de „internationale" is ineengestort.

En ook bij de sociaal-democraten hier te lande begint aan het internationalisme iets los te raken. Niemand minder toch dan de Kamerleden Van Kol en Vliegen spraken het onbewimpeld uit, dat zij hoopten dat de overwinning zou zijn aan de zijde der verbonden legers, wat de nederlaag zou beteekenen voor het Duitsche Rijk.

Het internationalisme heeft de vuurproef niet kunnen doorstaan. De practijk streek haar meedoogenloos vonnis. De vaderlandsliefde won het van de leerstelling, die geen rekening hield met hetgeen in den mensch als zoodanig leeft.

De Goddelijke lijn.

De Standaard ziet in het loslaten van den eed het verlaten van den Goddelijken lijn.

Naar de meening van dat blad is en blijft het de hoofdvraag of een getuigenis in rechten al dan niet afgevergd wordt, en moet gegeven worden voor Gods aangezicht of buiten God om.

De rechter is niet een particulier persoon, die een onderzoek instelt.

De rechter zit in den stoel Gods, hij zal in den Naam Gods vonnis slaan. Elk ander standpunt is uit den mensch, en in strijd met de Christelijke levensovertuiging.

Vandaar kwam toen de eed, als het eenig ons ten dienste staande middel, om ook den getuige te doen spreken als door God zelf ondervraagd, en sprekende voor den alwetenden kenner der harten.

Dit nu wordt met het loslaten van den eed prijs gegeven.

Rechters en getuigen spreken dan onder elkander. Het orgaan Gods in het| Recht, dat voor God geldt, is er dan niet meer.

Wij zijn het met deze zienswijze van de Standaard volkomen eens.

Föurie terechtgesteld.

De terechtstelling in Zuid-Afrika van den Transvaalheld Jozef Fourie heeft opnieuw de beschaafde wereld van verontwaardiging en van diep medelijden doen trillen. Van verontwaardiging omdat zij, die éénmaal met de in verzet getreden Transvalers hou en trou gezworen hadden om de vrijheid.der Zuid-Afrikaansche republieken tot den laatsten druppel bloed te verdedigen, en in den gruweiijken oorlog die daarop volgde als trouwe eedgenooten eiken duimbreed gronds aan den vijand betwistten, er niet voor zijn teruggedeinsd het doodvonnis te laten voltrekken aan die helden, die meenden niet met Engeland tot gebiedsuitbreiding te mogen optrekken. En van diep medelijden met het arme Transvaalsche volk, dat getuige van den broederstrijd, zijn beste mannen de een na den ander den dood zagen ingaan, waar in het optreden dier mannen hun geen ander doel voor oogen stond dan het geluk te verkrijgen voor het volk, dat zij lief hadden.

Het is zoo roerend en zoo diep aangrijpend, wat de gefusileerde Fourie nog kort voor zijn terechtstelling in den Tronk op Zondag 20 December 1914, tien minuten voor één, aan zijne „getrouwe Afrikaners, vrienden en vriendinnen" schreef:

Bij de tijd, dat gij dit schrijven ontvangt, dan is Jopie bij zijn Hemelse Vader. Om vijf uur vertrek ik van hier op reis naar de Eeuwigheid met de getrouwe leidsman en vriend Jezus. Ik heb u allen veel te bedanken. De boom die geplant is en met mijn bloed benat wordt, zal opgroeien tot een grote boom, en het zal heerlijke vruchten voortbrengen. Wees getrouw aan uw tradities, wees getrouw aan uw volk, aan uw Godsdienst en aan uw God.

De Heer zal u leiden. Hij zal u de weg wijzen waarheen gij gaan moet. Schrijf op mijn grafsteen deze woorden:

»Voor God en Vaderland.» Ik ben jong en mijn leven is zoet, maar, dank God. Hij heeft mij van alles losgemaakt. Ik heb niets dat mij hindert; geen haat, geen liefde God zal voor mijn geliefden zorgen.

God komt de wraak toe, getrouwe vrienden; wees overtuigd dat ik uw sympathie en gebeden waardeer. Het spijt mij dat ik u allen niet de hand kan drukken: maar God heeft het anders gewild, en Hij heeft kracht gegeven om mij aan Zijn wil te onderwerpen.

Dit zijn mijn laatste letteren die ik schrijven zal en mijn vermaning is: »Wees getrouw tot den dood aan uw tradities, aan üw Godsdienst, aan uw taal, aan uw volk. »God zij met u allen tot wij wederzien».

De Afrikaner Fourie gefusileerd op last van Botha en Smuts. Ziedaar een nieuwe in bloed gedrenkte bladzijde in het historieboek van Zuid-Afrika.

Wat zal het lot zijn van Christiaan de Wet die nog altijd in den Tronk gevangen zit.

Wij vreezen met groote beving. Onlangs zagen we op een plaat het portret van Botha ^en daarnaast het beeld van den ouden Paul Kruger. Het. onderschrift luidde als vraag van den vader van het Transvaalsche volk: „Botha wat hebt ge met de Wet gedaan? "

Treffende vraag die ook voor het leven geldt van Jozef Fourie.

Arm Transvaalsch volk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen