Psalm XXII.

Mijn God, mijn God, hoe hebt Gij Mij verlaten, ver van de klacht, die uit mijn boezem stijgt! Mijn God, Ik roep des daags — het mag niet baten; Ik roep des nachts — geen hulp, geen rust: Gij zwijgt!

En toch, Gij zijt de Heil'ge, Die te voren, op Isrels liedren tronend, nederkwaamt; Die steeds hun bede om bijstand woudt verhooren en nooit der Vaadren hope hebt beschaamd.

Maar Ik, Ik ben geen man; Ik ben een made, een arme worm, van allen glans beroofd, voor aller oog ten hoon, ten spot, ten smade; men meesmuilt over Mij en schudt het hoofd:

„Vertrouw nu op den Heer'; Hij kent uw smarte. Gij, Die U steeds Zijn gunstling noemen dorst."— Ja, Heer', Gij trokt Mij toch van onder moeders harte en stortte Uw vrees Mij in reeds 'aan de borst. Ik leerde op U te zien van de allerprilste jaren; van 't eerste levenslicht waart Gij mijn hoop, o God.— Och, wees niet ver; laat Mij niet hulploos varen:

de nood is zoo nabij, , zoo bang mijn lot I Ik ben omringd, bedreigd door Basans[sterke stieren; gelijk een felle leeuw, die brullende verscheurt, zoo sperren zij den muil en tartend tieren zij rondom Mij, Die hier verlaten treurt.

'k Ben uitgeteerd; mijn beendren zijn gespleten, mijn hart als was gesmolten in mijn borst, mijn kracht verdroogd; in 't stof des doods [gezeten, laat Gij Mij zelfs versmachten van den dorst.

Want honden hebben Mij omsingeld en gezellen der boosheid, als de leeuw, — mijn voet, mijn hand geheel ontvleescht; Ik Kan mijn beendren tellen; zij zien het aan en zwelgen in mijn schand.

Naakt uitgeschud, verdeelen zij mijn kleeding; om mijn gewaad beproeven zij het lot, — en Gij, Ge aanschouwt, Gij duldt die rechtsvertreding ? ! Och, haast U toch en red Mij, God, mijn God!

Ontruk Mij, arme, aan 't zwaard, den hond[mijn leven; red Mij uit 's leeuwen muil, van 's buffels stoot!— Gij hebt gehoord: Uw Naam zal 'k eere geven ter samenkomst van huis-en landgenoot.

Zing wie God eert, zing Hem op blijde tonen ; zaad Jacobs, geef Hem eer, beef voor Zijn [macht; komt, al wie u vereent met Isrels zonen, dien Redder uit den nood nu dank gebracht!

Want Hij gedacht het lijden van den Lijder Zijn aangezicht verborg Hij niet voor Hem; neen, toen Hg riep, werd God Hem ten bevrijder; voor heel het volk looft Hem mijn hart en stem.

'k Zal wat ik Hem heb toegezegd betalen voor 't aangezicht van ieder, die Hem vreest.

Verzadigd zal de lijder ademhalen. God roemend. Die wie naar Hem vraagt, geneest.

Wendt u tot God, al 's werelds koninkrijken, en alle volk, buig voor Jehovah neer; voor 's Heeren macht moet al wat macht heeft wijken en aller volken Heerscher is de Heer'.

Ja, voor Hem knielt al wat er bloeit ten leven; al wat er welkt ten doode knielt voor Hem en al wat dreigt den laatsten snik te geven, nog roem' het God, schoon-met gebroken stem!

Hem dienen zij, die na ons zullen wezen.

Gewaagt van Hem aan 't komende geslacht; zegt 't kroost van 't kroost dergenen, die Hem vreezen. Dat Hij het deed, dat Hij het heeft volbracht.

H. 1915.

.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen