Staat en Maatschappij.

De zilveren Icoorde.

In de „Gereformeerde Kerk" vant April komt dr. H.Schokking van'sGravenhage op voor de financieele afrekening van het Rijk met de Kerk. 

„Er is nu, zoo schrijft de Haagscti predikant, nog in het Parlement een rechtsche meerderheid, en ook bij ^ linksche groepen een zekere bezadigdheid. Maar de tgd kan wel eens zeer snel komen, dat de staatsmacht geheel in handen van de uiterste „linkschen kwam, en deze zouden  den financieete steun ineens kortweg afbreken, öf de Kerk aan zulke verplichtingen willen onderwerpen, dat om des gewetenswil alle band verbroken moest worden."

We verheugen ons niet weinig over dit veranderd standpunt van een van de voormannen onder de Confessioneelen.

De tijd ligt nog niet zoo ver achter ons, dat een der bezwaren tegen den Gereformeerden Bond juist gelegen in zgn opkomen voor het verbreken van de zilveren koorde. Men kon het van de kant der Confessioneelen niet begrijpen hoe een echte Hervormde, een warm voorstander van de Kerk zich voor dit beginsel van scheiding van Kerk en Staat kon verklaren.

Gelukkig begint op dit punt kentering te komen en we vertrouwen dat binnen niet al te langen tijd allerwege stemmen zullen opgaan, die op de financieele rekening zullen aandringen.

Daarbg hopen we met dr. Schokking dat er nu nog tijd en een goede gelegenheid zal zijn om in rechtvaardig en billijk overleg de financieele verhouding tot de Staatskas te regelen.

Bij de anti-revolutionaire partq zal de vraag om zich met deze aangelegenheid te bemoeien, op warme instemming kunnen rekenen. ... . ,

Immers schrijft deze Staatspartq sinds 1878 in haar program, dat, ter bevordeing van een meer dan dusgenaamde scheiding tusschen Staat en Kerk de verplichting uit artikel 171 der Grondwet voor de Overheid voortvloeiende, na uitbetaling aan de rechthebbenden van het rechtens verschuldigde, dient te worden opgeheven.

Echter is het noodzakelgk, dat hier spoedig gehandeld worde. Alleen met gemeen overleg tusschen de Kerk en de politieke partijen is het mogelijk om het kerkelijk kapitaal voor de Kerk te behouden.

Zondagsrust.

Over de Zondagsrust der arbeiders schrijft Minister Aalberse in zijn nieuwe Arbeidswet:

De ondergeteekende beschouwt het aIs een bijzonder voorrecht door dit ontwerp te kunnen bijdragen tot bevordering der Zondagsrust. Al te veel zijn winstbejag, sleur en vrees voor concurrentie nog oorzaak, dat in vele bedrgven zonder bepaalde noodzakelqkeid gedurende den wekelijkschen rustag beslag wordt gelegd op den tijd der arbeiders en dezen daardoor een recht wordt ontnomen, dat uit godsdienstig en maatschappelijk oogpunt zooveel mogelijk geëerbiedigd dient te worden.

Het ontwerp tracht de Zondagsrust op verschillende wijzen te verzekeren of te bevorderen. Zoo bevat het voor jeugdige personen een absoluut verbod van arbeid op den Zondag in fabrieken of werkplaatsen, in winkels, in kantoren, in apotheken, in koffiehuizen en in hotels en behoudens uitzonderingen, die bij aIgemeenen maatregel van bestuur kunen worden vastgesteld, een verbod van arbeid op Zondag buiten fabrieken of werkplaatsen, winkels, enz. Voor noodakelijken Zondagsarbeid toch zqn voloende volwassen arbeiders beschikbaar, brengt het hier bedoelde verbod reeds een rechtstreeksch voordeel voor de jeugd, de ondergeteekende verwacht er bovendien van, dat, wanneer enmaal het jonge geslacht gewend is aan den vrijen Zondag, dit naderhand er naar zal streven dit voorrecht te behouden en ook aan anderen deelachtig 'te doen worden.

Nagenoeg geheel wordt de arbeid van vrouwen op Zondag in fabrieken en werkplaatsen verboden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen