RONDOM DE LEESTAFEL

Echt prof. De Hartog. De zin van het leven. De zin van den dood. Om dan als geloovig wijsgeer ons over de hoogste dingen en de diepste problemen te spreken, zóó, dat men altijd weer gegrepen wordt en altijd weer iets moois en iets goeds hoort. De inleiding is al dadelijk pakkend. „De mensch worstelt op uit den wereldnacht. Uit den donkeren moederschoot der aarde wordt hij geboren, in den duisteren kuil van het graf wordt hij geborgen. Zwarte raadsels omgeven en doortrekken hem. Ook schemert het bewustzijn op uit het diep." En dan : „Fluitspel heeft beide : een droeven en een blijden klank. Het geeft stem aan smart en vreugde. Het tinkelt neer als dauwdruppels op nachtelijke velden. Er is bevrijding, opgang, optocht in zijn sprankelende tonen. Het is zooals de profeet heeft gezegd : „Er zal een lofzang bij u zijn, gelijk in den nacht, wanneer het feest geheiligd wordt; en blijdschap des harten, gelijk van eenen, die met pijpen wandelt, om te komen tot den berg des Heeren, tot den Rotssteen van Israël."
Droefheid in den wereldgang. Blijdschap in het geloof. Uitgang, doorgang, ingang. De kringloop is heimweegang. Maar zalig die treuren. Er is een ingang in het Koninkrijk Gods. Wereldondergang, wereldopgang. Maar wij moeten wegwijs worden gemaakt. Dan wordt op duisteren grond de glans verdubbeld. Dan komt uit het wee der geboorte een nieuwe, rijke, volle, schoone levensinhoud. Niet de „uebermensch" van Nietzsche maar de nieuwe mensch des Geestes.
Bij den zwaren wereldgang murmureert men, maar men vergeet, dat de gansche wereldgang er is, om ons te verdiepen en dus te verrijken. Wie voor de deur blijft liggen, ontdekt de binnenkamer niet.Waarom — zoo vraagt men — kruipt het alles voort, waarom ontvangt men niet op éénmaal den vollen levensschat, den levensvorm, het levensantwoord ? Maar men verstaat dan niet, aldus vragende, dat juist de zware, gerekte, moeilijke wasdom en voortgang al wat noodig is tot in het uiterste doet assimileeren, toeëigenen, verwerken. Viel de volheid als een steen uit den hemel, zoo zou zij dra onverteerbaar zijn als een steen. Brood, dat gegeten worden kan, moet als koren wassen, gemaaid, gedorscht, vermalen zijn, wil het voedzaam wezen en ter spijziging en sterking kunnen worden opgenomen."
Na een breede „inleiding" komen dan vier hoofdstukken : ons leven ; ons dichten ; ons denken ; ons zijn.
Gaarne schreven we meerdere passage's af, waar we hier en daar een punt of streepje of kruisje gezet hebben. Maar men moet zulke boeken als dit, zelf lezen — rustig lezen, door het telkens eens ter hand te nemen — en men zal moeten bekennen, dat er tal van mooie gedachten ons tegenkomen, waarom wij ook willen aanraden dit boek te lezen. Het is prachtig uitgegeven en laat het zich niet zoo gemakkelijk lezen, de moeite wordt beloond door het vele goede dat er in staat. Het is echt een boek van prof. de Hartog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen