MEDITATIE

Welk een toezegging. Hoe komt daarin uit de grootheid van de ontferming Gods. En dat zal nog te meer verstaan worden, als we zien tot wie de Heere deze belofte spreekt. Dat blijkt ook uit het voorgaande vers. Het is Jacob, het is Israël, van wien de Heere zegt: „Gij zijt mijn knecht; Ik heb u geformeerd, gij zult van Mij niet vergeten worden". De Heere Zelf heeft zich uit de volkeren der aarde een volk verkoren als Zijn eigendom ; aan dat volk wil Hij Zijn genade groot maken. Dat volk heeft Hij op het oog als Hij zegt : „Ik delg uwe overtredingen uit als een nevel, uwe zonden als een wolk".
Gewis, denkt ge, dat moet wel een zeer bijzonder volk wezen, gansch onderscheiden van de wereld, dat God met voorbijgaan van alle anderen Zich zoo er over ontfermen wil. Een volk, dat in 's Heeren geboden wandelt. Zijn inzettingen bewaart. Hem zoekt met ingespannen krachten.
Gods Woord, de geschiedenis van Zijn volk Israël leert ons echter anders. Dan zien we dat er aan de zijde van Israël geen roem kan zijn, dat God het verkoren heeft. Neen, niets aantrekkelijks was er aan Israël. Toen de Heere er aan voorbijging, lag het vertreden in zijn bloed als een uitgeworpene. Maar in dien toestand heeft de Heere Zich er over ontfermd en gesproken: „leef, ja gij in uwen bloede leef".
En waarin heeft het zich onderscheiden ? Wat heeft het gedaan om Gods liefde te verwerven ? Wij moeten antwoorden: niets. Het heeft Gods toorn verdiend, 't Was een volk, wederhoorig en ongehoorzaam, altijd weer zijn weg verdervende ; een volk van schrikkelijke zonden en zware overtredingen. Het heeft den levenden God verlaten, de afgoden er voor in de plaats verkoren; het knielde neder voor hout en steen, die niet kunnen verlossen.
En zulk een volk nu heeft de Heere verkoren. Dat is dat wonder van ontferming, waarvoor we telkens staan. Vragen we, waarom God zich neerbukt tot den diep in zijn zonden verloren mensch, we kunnen alleen zeggen: 't is Gods ontferming, welke alleen alle eer toekomt. Daarom heeft God Israël verkoren, opdat al wat leeft zou weten dat het niet door zijn uitnemendheid, maar alleen als zondaar door Gods genade behouden is.
Gods volk is een volk, dat zonden heeft, vele, gruwelijke zonden, 't Heeft niets, waar op het roemen kan. Maar de Heere komt als de eerste in Zijne liefde op te zoeken. En hoewel een afkeerig volk, heeft Hij het niet verworpen, maar met het Evangelie Zijner genade bekend gemaakt.
Zijner genade bekend gemaakt. De vraag is deze : Hoe ziet gij u zelven aan ? Kent gij u een zondaar, moet gij klagen tegen al de geboden Gods zwaarlijk gezondigd te hebben ; ervaart ge dat God u vanwege uw onbekeerlijkheid en de hardheid uws harten moet verstooten, omdat ge telkens weer uw heil bij de afgoden zoekt in plaats van bij den levenden God; is daar die ondoordringbare nevel van uw overtredingen, de donkere wolk van uw zonden, die u van God gescheiden houdt, tot u is dit woord gericht: „Ik delg uwe overtredingen uit als een nevel, en uw zonden als een wolk".
Wat. is dat vertroostend en moedgevend, !. Is er schooner woord denkbaar? Kunt gij u voorstellen een belofte, die meer naar uw hart gesproken is ? Welk een begeerlijk goed voor arme, verloren zondaars, voor zulken, die vanwege hun zonden op 's Heeren heil niet meer durven hopen.
Neen, wie geen zonde heeft, wie zich zelf met zijn gerechtigheid of vroomheid of deugd helpen kan, zulk een kan noch zal in zulk een woord geen behagen hebben. Het kan geen begeerlijke zaak zijn, als gij geen besef van zonde en overtreding hebt.
Zoo ging het ook Israël in de dagen van den profeet, 't Liep de afgoden na en wilde van geen zonde weten. Was het niet Gods volk ? En Gods Woord werd met voeten getreden. Zijn Evangelie verworpen.
Men wil het Evangelie der genade niet, omdat men niet wil buigen onder het oordeel Gods, dat men een zondaar is, gansch verdorven.
Het Evangelie der zonden-vergeving en zonden-uitdelging uit genade, wekt altijd ergernis en vijandschap. De mensch wil er niet aan, omdat hij zelf, zijn eigen-ik er dan aan moet. Dan moet hij immers als een zondaar in 't stof liggen. Maar ligt gij daar, moet gij met David klagen :
Mijn zonde maakt mij 't voorwerp van Uw toorn. Reeds van het uur van mijn ontvang'nis af, wat bron van vreugde dan, als u wordt aangezegd: „Ik delg uwe overtredingen uit als een nevel, en uw zonden als een wolk, want Ik heb u verlost".
Voor u, die geen uitzicht meer hebt op God, die bij u enkel zonde en overtreding vindt, dit troostwoord : de Heere heeft uw zonden, uw overtreding uitgedelgd; Hij heeft u verlost uit de hand van den helschen tyran. Zijn ontferming heeft dit gedaan. Wat anders eeuwig een scheiding zou moeten maken tusschen God en uw ziel, heeft de Heere weggenomen. De onreinheid des harten heeft Hij weggewasschen in den stroom Zijner genade. Over al uw zonden heeft de Heere dien stroom van het bloed des Lams uitgegoten en in dien stroom is al de onreinheid opgelost en weggenomen.
Goddelijke ontferming. Vrij en rijk. Hij gaf daartoe Zijn Zoon. In 't dierbaar bloed van het onbestraffelijk en onbevlekte Lam, Jezus Christus, zijt gij gereinigd van al uw zonden.
Volkomen. Uitgedelgd als een nevel, als een wolk.
Waar zijn de wolken, weggeblazen door den wind ? Waar de donkere nevelen van straks, als de stralende zon u tegenstraalt van den helderen hemel ? Zoo heeft God in Christus al uw zonden uitgedelgd, geheel, zoodat gij nu rein staat voor Gods oogen, hoe zwaar, hoe menigmaal gij ook Gods wet hebt geschonden. Zij worden zelfs niet meer gedacht. In Christus staat gij gerechtvaardigd voor God.
Zoo groot is des Heeren ontferming over zondaren. Dat is Gods gave aan hen, die den eeuwigen dood verdiend hebben.
En nu komt tot dat volk, aan hetwelk zoo groote toezegging wordt gedaan, dat een afkeerig volk moet heeten en door zijn zonden alles verdorven heeft, de vriendelijke uitnoodiging : „Keer weder tot Mij, want Ik heb u verlost".
't Is hier als met een reiziger in de woestijn, 't Is voor dezen niet genoeg te weten, dat er een fontein is, waar water in overvloed is voor den dorstige, maar om den zegen van het water te smaken, moet hij er heen en er van scheppen.
De prediking van zonden-vergeving en zonden-uitdelging is er een van louter genade. Maar om haar vrucht te mogen smaken en deelachtig te worden, moet men tot Hem, die alzoo overvloedig de wateren des levens laat vloeien, opdat men drinken moge en het leven ontvangen.
Daarom roept de Heere in onzen tekst : „Keer weder tot Mij", d.i. blijft toch niet bij uw afgoden, die u niet helpen kunnen ; zoek uw zaligheid niet bij het zichtbare, kom terug tot Hem, die u verlost heeft met machtige hand en uitgestrekten arm.
„Keer weder tot Mij", 't is de biddende noodiging van den Heiland en Zaligmaker, die gereed staat u het heerlijkste wonder der genade te doen zien en smaken.
De Heere ontsluit u den weg der zaligheid. Hij zegt eenvoudig : gij moogt tot Mij wederkeeren.
De Heere richt alle dingen tot uw zaligheid uit en dan roept Hij, noodigt Hij : kom nu weer tot Mij, blijf niet van verre staan, er is een vrije toegang. Ik toch heb u verlost.
Zoo wil God elk struikelblok weggewenteld hebben. Gij gevoelt wel, gij kunt zoo maar niet tot den Heere naderen. Zal Hij, dien gij zoo snood verlaten hebt en door uw zonde beleedigd, u nog voor Zijn aangezicht dulden ? Zal Zijn toorn u niet verteren ?
Van ons zelf kunnen wij immers niet meer wederkeeren. Wij moeten ons voor Hem verbergen. Eerst als Hij den scepter neigt, ons tot Zich roept, ja dan, — dan mogen wij nadertreden.
Ziet, dat neigen van den scepter, die noodiging der liefde leest ge in dit woord : „keer weder tot Mij, want Ik heb u verlost", d.i. zondaar, zie niet langer op uw zonden, op Mijn toorn, wend uw oog naar Mij en zie wat Ik voor u heb uitgericht, opdat gij 't zien moogt en gelooven, dat alle zonde en overtreding is uitgedelgd.
Keer weder tot Mij, dan vindt ge een volkomen heil. Bij den Heere is goedertierenheid en bij Hem is veel verlossing.
Als gij zoo tot Hem moogt komen, luisterende naar Zijn liefdevolle noodiging, dan vindt gij Gods hart voor u geopend, de toorn verzoend, de zonde uitgedelgd. Dan moogt gij zien in Gods hart, dat ook ontferming Is voor verlorenen in Christus Jezus, die te Zijner tijd voor goddeloozen is gestorven, Wiens bloed reinigt van alle zonden. Dan vindt ge een Heiland, die u met vaste hand leidt op al uw wegen. Omschijnt u licht en vroolijkheid en al wat treuring en droefenis verwekt — de zonde — is weggenomen, omdat de Heere heeft gesproken : „Ik delg uw overtredingen uit als een nevel en uw zonden als een wolk, Ik heb u verlost."
Z.etten   R. Steenbeek

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen