VRAGENBUS

Vraag : Wat is werkstaking en is werkstaking geoorloofd?
Antwoord. Werkstaking is niet b.v. als een dienstbode haar verbintenis opzegt, weggaat op den bepaalden tijd en dan in een andere betrekking overgaat, bij een andere mevrouw enz. Men zoekt dan een andere betrekking of anderen werkkring ; meer niet.
Als er een wederzijdsche verbintenis is tusschen twee partijen: patroon en arbeider, kan men die arbeidsovereenkomst doen afloopen al naardat men overeengekomen is. Gaat men dan uit elkaar, dan is er van werkstaking geen sprake. Ook niet, als men tusschentijds overeenkomt, dat de verbintenis, de arbeidsovereenkomst, zal verbroken worden en beëindigd. Het gaat dan met onderling goedvinden ; na samenspreking. De wegen gaan dan uit elkaar.
Maar werkstaking is het collectief weigeren der arbeiders, om den overeengekomen arbeid op de overeengekomen voorwaarden te verrichten. Van Christelijk standpunt bezien, kan zij alleen in uiterst bijzondere omstandigheden geoorloofd worden geacht. Werkstaking met verbreking van 't contract en schending van de overeenkomst is steeds als daad van onrecht en geweld te veroordeelen. Men moet z'n tijd uitdienen en kan, als men 't wil, dan heengaan ; maar men moet niet tusschentijds met verbreking van de arbeidsovereenkomst het werk staken. Wil men in het arbeidscontract verandering — daar valt over te praten; maar zoolang men onder de arbeidsovereenkomst leeft, moet men de bepalingen van het gemaakte contract eerbiedigen en naleven, zooals een Christen past. Een staking, zonder inachtneming van den opzegtermijn, is en blijft onrecht. Een Christen-arbeider zal dus zoolang aan den arbeid blijven, totdat de opzegtermijn van het gesloten contract bereikt is. „Heeft hij gezworen tot zijn
schade, evenwel verandert hij niet" (Psalm 15 vers 4).
Naast werkstaking met contractbreuk moeten veroordeeld worden alle politieke en solidariteitsstakingen, omdat men dan van de werkstaking een wapen maakt, om op ander gebied door overmacht en geweld iets af te dwingen.
Men moet verder bedenken, dat werkstaking steeds in het uiterste geval slechts mag worden begonnen, wanneer alle andere middelen op vreedzame wijze eene oplossing te verkrijgen, in het werk gesteld zijn, maar faalden. Men moet zooveel men kan, stakingen trachten te vermijden,
Ie. om z'n woord gestand te doen en z'n belofte niet te breken;
2e. om de schade, die aan het bedrijf toegebracht wordt;
3e. om het nadeel, dat den welstand der gezinnen treft;
4e. om de geestelijke en zedelijke schade, aangebracht door verwijdering en verbittering onderling (klassenstrijd).
De ondersteuningskassen, die met een goed doel misschien zijn opgericht kunnen hier groote schade doen, omdat daardoor niet zelden een staking kan worden geforceerd door de leiders, want men is door de ondersteuningskas veilig gesteld, althans voor een behoorlijken tijd, voor financiëele schade.
Voor een Christen is ook ongeoorloofd te beschouwen alle staking, waardoor het leven der gemeenschap of dat van individuen in gevaar komt b.v. staking van levensmiddelentransport, staking van landarbeiders midden in den oogst; staking van overheidsbedrijven (waterleiding, gas-en electriciteitsbedrijf) ; in ziekenhuizen enz. (Dr. D. J. van Katwijk, Chr. Ethiek, blz. 58).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen