KERKELIJKE RONDSCHOW

22-10-'95 IN MEMORIAM Ds. P. A. BINSBERGEN 35—10—'34
Met „De Uiver" en dus in den kortst mogelijken tijd ontvingen wij, op verzoek van mevr. de wed. ds. Binsbergen, van de hand van den heer A. P. Dorsman, onderwijzer aan de Bestuursopleiding te Makassar, op Celebes, uitvoerig bericht van 't overlijden van ds. P. A. Binsbergen, waarvoor wij gaarne allervriendelijkst dank zeggen. De heer Dorsman schrijft ons : „Waar de overledene bij z'n leven een belangstellend lid was van den Gereformeerden Bond, gelijk ook van den Geref. Zendingsbond, zult u het misschien wel op prijs stellen dit stuk te ontvangen, dat afgedrukt werd in ons Kerkelijk Maandblad te Makassar, 't Is voor de Kerk in Indië een zwaar verlies. De eenige Bondspredikant is nu heengegaan. Als in deze vacature nog binnenkort kan voorzien worden, wat, in verband met het ontstellend tekort haast niet denkbaar is, dan zullen we het toch zeer waarschijnlijk met een predikant moeten doen, die van een geheel andere geestesrichting is dan onze diep betreurde ds. Binsbergen, wat heel jammer is. Wat zou het een zegen voor Indië kunnen worden, als mee door den arbeid van den Gereformeerden Bond een flink aantal Bondspredikanten de open plaatsen kwam vullen.
Laat Holland ook in deze Indië niet vergeten ! Wij bidden den Heere, dat deze wensch nog eens in vervulling mag gaan."
Het begeleidend artikel laten we nu hier volgen :
»Dominee Binsbergen is niet meer. In den nacht van 25 October, om 12.15 uur, riep God hem tot Zich. Zaterdagavond 6 October voelde hij zich onv/el worden, doch wist zich op de been te houden tot Zondagmorgen na de preek met
Doopsbediening. Zijn laatste preek was over Achab's dood, 1 Kon. 22 : 34 en v.v. Hij meende influenza te hebben ; de diagnose luidde aanvankelijk ook influenza, doch intusschen deed een kwaadaardige typhus haar moorddadig werk.
Op 22 October, zijn 39sten verjaardag, nam de koorts in hevigheid toe. Dien nacht kwam de crisis, welke hij doorstond. In den morgen van 23 October werd hij naar het Militair Hospitaal getransporteerd. De toestand werd belangrijk beter. Dienzelfden middag liet hij echter z'n vrouw roepen en besprak met haar z'n aanstaand heengaan. Het was hem dien dag duidelijk geworden, dat hij sterven moest. Hij regelde en besprak alle zaken, verzekerde z'n tot tranen geroerde echtgenoote, dat hij naar den Hemel ging, sprak haar moed in en vroeg nog eenmaal z'n 6 lieve kinderen te mogen zien.
Dat leek voor ons allemaal ongemotiveerd, ook voor den behandelenden medicus; er was immers niets wat op sterven leek ? Het ging zelfs beter, de temperatuur zakte, de pols werd kalmer. Ook den volgenden dag, 24 October, was het nóg weer beter. Iedereen kreeg weer moed, dat hij herstellen zou. Maar in den na-avond kwam er plotseling een collaps, een algeheele inzinking. Een paar uur later blies hij den laatsten adem uit. Midden uit z'n altijd bezig, welbesteed leven, ging hij de eeuwige ruste in.
Geboren uit een Chr. Onderwijzersfamilie, had het predikambt de liefde van z'n hart. Den 25en Juli 1920 deed hij op ruim 24-jarigen leeftijd z'n eerste intrede in de gemeente Leerbroek, waar hij 3 jaar mocht arbeiden. Daarna mocht hij 4 jaar het Evangelie verkondigen te Mastenbroek, vervolgens nog 2'/2 jaar te Muiden. In Sept. 1930 kwam hij naar Indië en werd 2 Nov. in het herdersambt te Makassar bevestigd door ds. G. J. Eybers. Het terrein van arbeid in dit ressort is groot voor één predikant. Hij koos het deel, waartoe hij meende door God geroepen te zijn, den Zendingsarbeid. Op 't eiland Saleier wist hij de Binanga Benteng-beweging in goede banen te leiden door het plaatsen van goeroe's en het oprichten van scholen. In dat werk ging hij op. Hij werkte den ganschen dag van vroeg tot heel laat, stond iedereen te woord, die moeilijkheden had, nooit was hem iets te veel, regelde de armenzorg, zijn preeken wezen altijd op het Kruis van Golgotha en het verzoenende en reinigende bloed van Jezus Christus, onzen Heere. Nooit kende hij rust, was altijd bezig, gaf zich heelemaal uit gehoorzaamheid en liefde tot God en de Zending. En nog zooveel werk stond op het programma, maar Donderdagmiddag 25 October hebben we hem grafwaarts gebracht, na een rouwdienst rond de baar in de kerk, waarbij ds. Akkerman sprak naar aanleiding van het tekstwoord: „Zalig zijn de dooden, die in den Heere sterven."
Overstelpend groot was de belangstelling en deelneming. Een jonge weduwe, met zes jeugdige kinderen van 13 jaar tot 10 maanden, blijven treurende achter, maar zij treuren niet als degenen, die geen hope hebben, want :
Het leven was hem Christus ! Het sterven is hem gewin.
Namens den Kerkeraad te Makassar :
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen