Van het altaar leven

De reglements-ontwerpen inzake rechtspositie en bezoldiging van de predikanten zullen uit een oogpunt van administratie beoordeeld wel de voordeelen hebben, die de memorie van toelichting noemt.

Zij brengen orde in de materie, die thans in de reglementen verspreid ligt en regelen de saamwerking van de verschillende instanties, die zich met de financiën bezighouden, zooals ook uit de samenstelling der Commissie kan worden verwacht.

Omtrent de werking van dit ontwerp, indien het zou worden aangenomen, valt weinig te zeggen. De bepalingen betreffende stichting van buurtgemeenten kunnen in de groote stad nuttige toepassing vinden. Anderzijds schijnen de kleine gemeenten in het gedrang te komen. De invloed der kerkvoogdijen is zeer merkbaar in de ontwerpen overgegaan. De zelfstandige rechten der plaatselijke kerk worden nog meer beknot, terwijl de bevoegdheden der classicale besturen worden uitgebreid.

Uit principieel oogpunt wordt dit ontwerp door alle bezwaren gedrukt, welke bij de invoering van het reglement op de predikantstractementen door ons bijna twintig jaar geleden werden uiteengezet. Geestelijke beginselen veranderen niet.

De predikant, of liever, die in het Woord arbeidt, heeft het voorrecht van het altaar te mogen leven. Paulus zegt zeer nadrukkelijk, dat de Heere heeft verordend dengenen, die het evangelie verkondigen, dat zij van het evangelie leven. (1 Cor 9:13 en 14).

Voor het stuk der bezoldiging der predikanten is dit hoofdstuk van belang. Verder wijst Paulus er op dat degene, die in den krijg dient, niet wordt ingewikkeld in de handelingen des leeftochts (2 Tim. 2:4).

Het beantwoordt dus aan een van God bevolen roeping der kerk om voor het levensonderhoud der dienaren goede zorg te hebben.

Uit dit oogpunt verdient het lof, dat men blijkens de ontwerpen in zake de rechtspositie en bezoldiging der predikanten zijn aandacht aan deze zaak geeft.

En hoewel iedere gemeente geroepen is haar eigen dienaren te onderhouden, kan het moeilijk in strijd met de Schrift worden geacht, als men tezamen (d.w.z. de kerken of gemeenten) een overeenkomst treft met name ten aanzien van emeriti, weduwen en weezen. Doch van zulk een overeenkomst kan hier geen sprake zijn. Integendeel men raakt weer vender verwijderd van de rechten der plaatselijke gemeenten en dat bezwaar lijkt ons dubbel te wegen in een tijd, die roept om geestelijke vernieuwing en reonganisatie.

Het ontwerp tracht de positie van den predikant te waarborgen door de figuur van de standplaats. Uit technisch oogpunt is dat een vorm, die aanbeveling kan verdienen. De geestelijke positie van den Dienaar is echter veel sterker, zooals wij boven hebben aangetoond. Hij leeft van het altaar. Hij leeft van het Evangelie overeenkonistig de verordening Gods. Daardoor wordt zijn ambt op een geheel eenige wijze onderscheiden van andere ambten en de predikant van alle ambtenaren. Hij mag daarom ook niet tot een ambtenaar worden gemaakt. De dienaar des Woords heeft voor zijn staat en bezoldiging den God des Woörds achter zich. Zijn rechtspositie wordt door het Woord bezorgd. Uit deze geestelijke kracht moet de kerk leven.

Het komt ons dan ook ontijdig voor, thans met een ontwerp te komen, dat met een organisatie, welke overeenkomt met die roeping der kerk, geen rekening houdt en aan de bevordering daarvan in den weg zal staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen