Samuël, een zoon der Wet.

42)

Sinaï's rede werd hoogdravend, naarmate hij een diepzinniger onderwerp behandelde ; haar zin werd echter zoo leeg en kleurloos, als de wereld daar buiten nu. Alleen als Samuel bescheiden bedenkingen waagde tegen de waarde van deze spitsvondigheden en het niet verheelde, dat hij ze eenigszins inhoudloos vond, schoot Sinaï's spreektalent in zijn angst vleugels aan en verhief zich dan bijna tot de hoogte van de taal der oude profeten, als zij ijverden. Dan zwol ook het hart van den knaap, en hij meende dat het geloof en de wijsheid van den ouden man grooter waren dan die van den Talmud, waaronder hij zich in angstige gehoorzaamheid boog, en dat zijn pleegvader zeker een van de zes en dertig rechtvaardigen was, die op ieder tijdstip verborgen in de wereld leven, en om wier wille Israël behouden blijft. Op ongeveer dezelfde wijze brachten de andere nieuw-ingekomenen deze dagen door. Hoe konden zij ze ook beter gebruiken ? Het waren als het ware extra-Sabbaten, het werd een heele Sabbatsweek, gedurende welke zij precies zoo deden, als zij vroeger hadden gedaan te midden van Slavische traagheid, matheid en drankzucht. Wat hadden die Russische boeren geweten van de gedachtenwereld, waarin een rechte Jood leeft ? Wat hebben zij beseft van de Rabbijnen, hoe die alle vragen des hemels en der aarde weten te behandelen en weten te meten aan den maatstaf van den Talmud ? Wat van de Zaddikim, die de gebeden der menschen naar boven brengen en den zegen naar beneden doen afdalen ? Van die kleine Joodsche handelaartjes, die herbergiers, en sjacheraars, die niet licht een gelegenheid voorbij lieten gaan om hen af te zetten, en die men kon mishandelen en plukharen, en met spot achtervolgen, vermoedden zij heelemaal niet, dat deze menschen in de stille avonduren de geheimenissen van den Eeuwige aanroerden. Zij konden het toch ook niet weten, dat velen van hen lederen middernacht om de wederherstelling van Zion met tranen smeekten.

Hier te lande echter — in Erets Israël — hier paste het.

In deze dagen geschiedde het dat de blinde tot haar man zei : „Ik heb een droom gehad dezen nacht, een droom over dit land. Als het zonde was, zal hij mij vergeven moeten worden."

„Wat is het dan geweest ? Misschien beteekenen droomen hier meer dan in Rusland, want de aarde is hier vol van des Heeren heerlijkheid."

„Als het zonde is, zeg het mij dan, en dan zal ik er over ophouden." Suze moest eerst nog moed vatten eer zij begon : „Mijn oor was geopend, en ik was klaar wakker, terwijl ik sliep, en ik hoorde een luid geroep van allerlei kanten tegelijk, ze riepen mij en jou ook, maar jij lette daar niet op. Het kwam van de oude wijnbergen, en uit de verdroogde vijgentuinen, en van de met puin gevulde putten, en het kwam van den tempelmuur. En het was alles om Samuel, man, het was alles om Samuel. Hij moest het land bevrijden, en zijn hand daarop leggen. Ben je daar boos om ? "

„Je verstand was niet bij je in dien droom. En wat gebeurde er verder ? "

„Verder niets. Het was telkens hetzelfde ; onze jongen moest alles herstellen en weer oprichten, zoodat het land weer ging groenen, en de bronnen weer gingen vlieten. Want de Verlosser was onderweg. Ik moest mijzelf met geweld weer wekken".

„Je hebt zeker aan den Messias gedacht, toen je slapen ging. Daar zal het van zijn gekomen, en omdat het hier zoo benauwd is. Het zal wel weer precies zoo geweest zijn, als met dat, wat je toen in de stad hebt gehoord bij het aanbreken van den Sabbat."

De blinde zette een bedroefd gezicht: „Neen, neen, dit was een droom, maar dat was waarheid, zoo zeker als ik voor je zit."

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen