Voor de JONGEREN

Gij zult de naam des Heeren, uws Gods, niet ijdellijk gebruiken.

Wat wordt onder ons volk de naam Gods vaak ijdellijk gebruikt. Er zijn tal van mensen, die geen zinnetje uitspreken of er moet een vloek bij.

Is dat niet verschrikkelijk ?

Welk een ontzettende zonde !

Wat geeft de mens daarmee eigenlijk blijk van zijn machteloosheid. Met gewone woorden meent men zijn doel niet te kunnen bereiken. Nu gaat men de woorden te hulp roepen, die voor ons onmiddellijk oproepen de gedachten aan het vreselijke woeden der natuur. Donder en bliksem zijn dan krachtwoorden. Maar dan wordt het nog erger. Dan haalt men er God bij.

Er zijn atheïsten, die vloeken. Wat een dwaasheid ! De atheïst zegt, dat er geen God is, en in de ure, waarin hij meent dubbele kracht te moeten gebruiken, misbruikt hij de naam Gods. Als men niet gelooft, dat er een God is, wil dan toch óók Zijn naam niet misbruiken.

Wat is het verschrikkelijk, als een mens, die zegt dat hij gelooft dat er een God is, begint te vloeken. O, als God eens deed, wat de vloeker van Hem vraagt, als God eens zou verdoemen, wat dan ?

Wordt er in de kringen van hen, die De Waarheidsvriend lezen, ook gevloekt ?

„Dat zal toch wel niet" — hoor ik een lezer opmerken.

Daarvan ben ik nog niet zo zeker. Er zijn kerkelijke gezinnen waar, helaas, het vloeken gewoonte is. Ik heb kinderen van drie jaar op straat de vreselijkste vloeken horen uitbraken. Dat moeten zo toch thuis hebben geleerd. Als vader en moeder vloeken, dan vloeken ook de kinderen.

Wat zal het wezen voor die ouders, die hun kinderen niet hebben leren bidden, maar hebben leren vloeken, als ze straks in de eeuwigheid rekenschap van hun rentmeesterschap zullen hebben af te leggen. Misschien zijn er wel jonge mensen, die dit lezen, die ook vloeken. Het gebeurt wel eens, dat men aan die zonde zó verslaafd is, dat men er eigenlijk niet eens erg in heeft, dat men zo vloekt;

O, jonge mensen, hebt toch de moed om overal de strijd aan te binden tegen deze gruwelijke zonde. Niet maar, omdat het onbeschaafd is en onfatsoenlijk, maar omdat de Heere er door wordt gekrenkt. Voor een vloeker, die zich tot de Heere bekeert, is nog genade te vinden. Ik lees in de bijbel, dat de beide moordenaars aan het kruis de Heere Jezus lasterden. Eén ging vloekend de eeuwigheid in. Rampzalig uiteinde !

Maar de andere vloeker heeft zich tot God bekeerd. Hij leerde nog om genade smeken. De vloeker werd nog een bidder. Als een brandhout werd hij nog uit het vuur van het gewisse verderf gered.

Ook de bastaardvloeken zijn vloeken.

In Noord-Brabant had men vaak de gewoonte om de letter o in het woord God in een a te veranderen. Er op attent gemaakt, dat het een verschrikkelijke zonde is om de naam Gods ijdellijk te gebruiken, luidde dan meest de slappe verdediging, dat men niet God, maar Gad had gezegd.

Neen, jonge mensen, zó mag het onder u niet zijn. Gebruikt de naam van God met eerbied en met ontzag en protesteer op allerlei terrein des, levens tegen het misbruik van Zijn heilige naam.

Gods kerk wordt in de wereld geplaatst om een lichtend licht en om een zoutend zou te wezen. Het is echter niet genoeg, dat we niet vloeken en Zijn naam niet ijdel misbruiken, maar we worden veeleer geroepen om Zijn naam te verheerlijken, die te loven en te prijzen met alles wat in onze ziel is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen