EEN PRACTISCH BEZWAAR

Het Ontwerp Kerkorde heeft reeds vele pennen in beweging gebracht. Dit behoeft niet te verwonderen, want het aantal vraagstukken, dat daarmede aan de orde wordt gesteld, is legio. Wie de moeite neemt om de discussies in de pers te volgen, zal daarvan al spoedig overtuigd worden.

Wij willen in dit artikel een ogenblik onze aandacht bepalen bij een practisch vraagstuk, dat echter ernstige bezwaren met zich medebrengt. Algemeen is men er van overtuigd, dat de kerkeraden der grote steden veel te groot zijn om efficiënt te kunnen werken.

Daarom is men er in het ontwerp-kerkorde  toe gekomen om in Ordinantie 2 voor te schrijven, dat alle gemeenten met meer dan één predikantsplaats verdeeld moeten worden in wijkgemeenten, zodanig, dat bij elke wijkgemeente maar één predikantsplaats gevestigd is. In iedere wijkgemeente komt een eigen kerkeraad, uit en door de leden der wijkgemeente gekozen. De centrale gemeente heeft een grote kerkeraad, bestaande uit de wijkkerkeraden. Dit lichaam is natuurlijk veel te groot. Daarom worden zijn werkzaamheden opgedragen aan een centrale kerkeraadscommissie.

Niemand zal voor de grote gemeenten bezwaar hebben tegen deze regeling, al zijn en blijven er verschillende moeilijkheden. De voordelen overtreffen de nadelen. Anders staat het echter met de middelgrote gemeenten. Daarin is de noodzakelijkheid belangrijk minder en daarin gaan de bezwaren veel ernstiger spreken.

Het behoeft dan ook geen verbazing te wekken dat de algemene kerkeraad der Ned. Herv. Gemeente te Leeuwarden zich met bezwaren ten deze tot de Generale Synode en tot de kerkeraden heeft gewend. Ten overvloede moge worden opgemerkt, dat hier geen richtingskwesties een rol spelen, want vrijwel de meeste richtingen komen in deze kerkeraad voor en nochtans werd met algemene stemmen tot het indienen van deze bezwaren besloten.

De kerkeraad maakt zich ernstig bezorgd over de gevolgen, die de verplichte verdeling in wijkgemeenten voor middelgrote en kleine gemeenten zal hebben. Zij wijst daarbij op de volgende punten:

Het bezwaar, dat de ambtsdragers in de wijk zelf moeten wonen. Dit zal de keuze ten zeerste bemoeilijken. Bij verhuizing naar een andere wijk moet een ambtsdrager zijn ambt neerleggen, behoudens dispensatie voor 4 jaar, maar dit verschuift alleen de moeilijkheid.

ledere wijk moet zijn eigen administratie en ledenlijst hebben wegens de telkens terugkerende verkiezingen en moeten zelfs attestaties en doopbewijzen van de ene naar de andere wijk worden afgegeven.

Men zal tweeërlei ambtsdragers krijgen, n.l. zij, die in de Centrale Kerkeraadscommissie en het Centrale Diaconaat zitting hebben en zij, die behoren tot de wijkkerkeraden.

De belangrijke zaken, die de gehele Kerk raken, zullen worden behandeld in de Centrale Kerkeraadscommissie en in het Centrale Diaconaat, de wijkkerkeraden zullen bij gebrek aan belangrijke stof een kwijnend bestaan lijden en het gros van de ambtsdragers zal van de belangrijke dingen, die in de gemeente voorvallen, onkundig blijven.

De bepaling, dat in de wijkkerkeraden de diaconale zaken moeten worden behandeld, is onuitvoerbaar, daar deze wijkkerkeraden dan minstens om de 14 dagen zouden moeten vergaderen.

Daar is het ernstig bezwaar der diakenen, die hun zelfstandigheid verliezen en gedegradeerd worden tot voorbereiders en uitvoerders van de besluiten van de wijkkerkeraden.

Het onderling verband tussen de diakenen zal worden verbroken en alle systeem en eenheid van handelen zal ontbreken.

Dit alles is in de middelgrote en kleinere plaatsen volmaakt overbodig, daar de noodzaak tot decentralisatie niet aanwezig is.

Tegenover de nadelen staat geen enkel voordeel. Een betere bearbeiding van de wijken kan evengoed geschieden door wijkcommissies.

De mogelijkheid tot dispensatie telkens voor vijf jaar, is onaanvaardbaar, daar de kerkeraden geheel afhankelijk zijn van de inzichten van Classicaal- en Provinciaal Bestuur. 

Daarom wordt verzocht het dwingend karakter van de decentralisatie te laten vervallen, zodat de kerkeraden hierin zelfstandig zullen mogen beslissen.

Wie de practijk van de kleinere gemeenten van nabij kent, zal moeten toegeven, dat de argumenten, die hier zijn aangevoerd, zeer sterk zijn. Laat ik de plaats mijner inwoning, met 3 predikantsplaatsen, als voorbeeld mogen nemen. Inplaats van een administratie van lidmaten enz., moeten er dan drie administraties komen. Inplaats van een administratie voor de Diaconie, moeten er dan liefst vier komen, n.l. een voor iedere wijk en een voor de centrale diaconie. Voor de kerkvoogdij geldt hetzelfde. Het verzoek van Leeuwarden heeft dan ook mijn hartelijke instemming.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen