DE LOFZANG

Deze woorden roepen bij ons zulk een treffend ogenblik op. We zien hier hoe Jezus Christus zich gereed maakt om de lijdensnacht in te gaan. De laatste nacht van het vernederd leven van Jezus is nu aangebroken. Het zal duidelijk worden, dat zelfs Zijn meest getrouwe discipelen niet één uur met Hem kunnen waken. De laatste nacht, waarin de scherpste doornen in Zijn vlees zullen worden gedreven, neen, niet door de handen der vijanden, maar door die van Zijn getrouwste discipel.

Wilt gij weten, lezer, wat voor satanische diepten in uw hart schuilen, — wilt ge, ook na ontvangen genade, uzelf in al uw zwakheid kennen, wilt gij de beschamende belijdenis: , , Ik, ellendig mens" beter leren verstaan, volg dan Jezus met Zijn discipelen in de laatste nacht Zijns levens. En, als gij dan ziet het verraad van Judas, de herhaalde verloochening van Petrus, de zwakheid van Johannes, de schrik en vreze van allen, toorn dan niet, maar buig u in diepe ziels verbrijzeling en zeg : been van mijn been en vlees van mijn vlees. Maar — in die nacht van menselijke ontrouw en zwakheid wil Christus de ziel troosten met deze belijdenis: „Uw onbezweken trouw zal nooit hun val gedogen, maar Uw gerechtigheid hen naar Uw Woord verhogen". En als gij zo de Heiland volgt op Zijn lijdensweg, zal op het einde de lofzang het van de klaagtoon winnen en wordt het diep in de ziel tot een lied : , , Loof de Heere, mijn ziel ! Ik danke God door Jezus Christus, onze Heere". Dat is dan de ware, zingende Christen. Wat moet dan wel een zingende Christus zijn !

Was het lied der eerste schepping schoon — hoe oneindig veel schoner moet ons, zondaren, dan wel de lofzang van die Christus zijn, die Hij zong in Zijn laatste levensnacht ! Het is' voor 't eerst, dat wij die zingende Heiland aantreffen en, wij mogen geloven, dat het , , niet zonder grote oorzaak" is, dat juist hier in de H. Schrift er voor 't eerst melding van gemaakt wordt. We zullen echter eerst pas de betekenis verstaan van 't zingen van die Heiland, als wij die vraag hebben beantwoord : wanneer zong Christus — en daarna : waarom zong Christus !

Wanneer? Het was in die ure, toen Hij gereed stond de Paaszaal te verla­ ten en Zijn aangezicht zich naar Gethsemané keerde. Daarbuiten stormt Judas, het kind der duisternis, in 't nachtelijk duister voort, de eeuwige duisternis tegemoet. En als de zoon der verderfenis de zaal verlaat, klinkt het van Jezus' lippen: Nu is de Zoon des mensen verheerlijkt en God is in Hem verheerlijkt ! Wat een ure ! Nu gaat het licht rijzen over de diepte der zonde ! Nu zal het vlekkeloos Offer worden gebracht, dat reeds in de eeuwige vrederaad werd geheiligd. Maar éér Hij dat gadeloze Offer zal brengen, zal Hij eerst de Vader de varren der lippen brengen ; daarom : zingt Jezus ! •

Lezer, wees er van overtuigd, dat de engelen vanuit 's henMs vensieren met heilige aanbidding geluisterd hebben, toen de Heiland zong, toen Hij het Hallel, de psalmen bij het Pascha, in deze nacht aanhief. Immers zong men in Israël bij het besluiten van de Paasmaaltijd het gedeelte van de grote Hallels, Psalm 113—118. Jezus zingt — zwijgt, gij engelenkoren en luistert ! Jezus zingt — hoort gij 't, satan, in de diepte der hel? Hij zal de strijd met u aanvangen, doch zal dit doen met een lied op de lippen. Jezus zingt — hoort gij dat, goddeloos Sanhedrin? Waar zijt gij, Kajafas, Pilatus en Herodes? Neen, Deze zal niet sidderen voor uw rechterstoel of voor uw toorn — maar gij, gij zult dat wél eens doen voor de Zijne ! Jezus zingt — en Hij jubelt van Zijn lijden en gaat het juichende tegen ! Hoort hoe Hij jubelt van Zijn strijd en overwinning : , , Het is in de Naam des Heeren, dat Ik ze verbouwen heb. Daarom : Gij zijt Mijn God, U zal Ik loven".'

Als wij straks Christus zullen zien, gebogen onder het kruis, neergedrukt in diepe lijdenskolken, dan zullen we in Hem geen martelaar vinden, maar een held, die, al stervende, met een lied der victorie op de lippen overwint. Ja, zelfs als de Middelaar klaagt: , , Mijn ziel is geheel bedroefd, tot de dood toe" — dan klinkt nog dit Hallel der overwinning door de bangste storm heen. En vraagt ge , , waarom" de Heiland zong? Dan is het antwoord : Om de Vader te verheerlijken, gelijk Hij in het hogepriesterlijk gebed de Vader al biddende heeft verheerlijkt. Toen hief Hij de ogen op en zeide : , , Vader, Ik heb

U verheerlijkt op de aarde ; Ik heb voleindigd het werk, dat Gij Mij gegeven hebt om te doen". Zo heeft Hij de ademtocht Zijner ziel in een lofzang uitgestort, om al zingende de Vader te prijzen. Christus bezingt in Zijn lofzang Zijn Middelaarswerk. Al wat Christus doet, doet Hij als Middelaar voor Zijn volk, dus ook Zijn zingen. Dat zingen is borgtochtelijk ! Als Christus stervende het hoofd buigt, is dat opdat Zijn volk het hoofd zou opheffen en zingen: , , Wij steken 't hoofd omhoog en zullen d' eerkroon dragen, door U, door U alleen, om 't eeuwig welbehagen".

Christus' zingen is bidden en Zijn bidden is zingen en — daarom mogen wij voor het aangezicht des Vaders een Middelaar vinden, Die een gemeente, een volk vergadert, dat met vrijmoedigheid mag toegaan tot hun God en Vader, die psalmen geeft in de nacht. Christus zingt in Zijn stervensnacht — toch zeker éok rnet dit doel, dat Zijn duurgekochte Kerk het zou leren van en met hun Heiland te zingen in haar levensstrijd. Wilt gij de vrucht van Christus' lofzang uit Zijn stervensnacht horen? „Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn". Zalig, die het door genade geleerd heeft, deze psalm van 't snarentuig des geloofs, te tokkelen. Zij kennen de lofzang in de nacht hunner zonde, want de gerechtigheid van Christus, die schoonste en hoogste lofzang, overstemt alle aanklacht der ongerechtigheid.

Jezus, Die met een Hallel Zijn lijden tegemoet gaat ! Voor de wereld een onverklaarbaar raadsel. Maar voor die God vreest is hier de verklaring: Jezus, zijn Borg en Middelaar, heeft in Zijn stervensnacht gezongen, opdat Zijn volk, in hun lijden, in hun sterven, een lofzang zou hebben ! Ge zoudt ze moeten kunnen tellen, de ziekbedden, waar zo nameloos veel wordt geleden en toch — de drinkbeker wordt zo stil geledigd ! , , De beker, die Mij de Vader gegeven heeft, zou Ik die niet drinken? " Ja, wereld, Gods kind heeft een andere spijze en een andere lofzang, die gij niet kent, maar — dit geheim wordt dan ook alléén aan Gods vrinden naar Zijn vreêverbond getoond ! Wie zal de sterfbedden tellen, waar 't van de vege lippen wordt gehoord : Kom, Heere Jezus, ja kom haastelijk? Daar wordt het blij vooruitzicht gekend, dat de ziel streelt. Dat zijn de tonen, die uit de stervensnacht van Christus natrillen. Dat is de naklank van des Middelaars lied uit Zijns lijdensnacht. Wanneer gij

ondanks strijd en lijden nog blijmoedig en stil tot God verder moogt gaan, hebt gij dit als een vrucht van uw Borg en Heiland, Die met een lofzang op de lippen Zijn lijdensweg opging, een lofzang, waarvan de echo noch ooit op de aarde, noch ooit in'de hemel, kan wegsterven. Jezus zingt, opdat de Zijnen eens eeuwig zouden kunnen zingen van Gods goedertierenheên. Jezus zingt •—• en Zijn Kerk heeft naar Hem te luisteren. Straks zal Jezus naar haar luisteren, als zij de lofzang des hemels zal aanstemmen: Gij hebt ons Gode gekocht met Uw bloed.

Lezer, zult ook gij eens in dat koor meezingen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen